Foto: Kirsten Vos

Ode aan de Indische moeder

Westerse wortelen genesteld in Oosters aarde, de receptuur voor onze bloem
De vruchten fluisteren haar komst, Indische generaties vloeien door de tijd
Het vergaan van een era vergezelt de geboorte van onze moeders
Indië voorbij, de laatsten der melati’s dragen het lot van ons volk

Haar ogen zijn haar taal, alleen wij kinderen voelen haar woord
Haar opvoeding is teder, zelfs haar boosheid bestaat uit liefde
Haar boodschap is los van tijd en plaats, haar zorg voor ons is eeuwig
Haar erfenis leeft van binnen, er ontwaakt een geheim in ons bloed

Mama’s leven is bewogen, maar Mama draagt het met kracht en trots
Mama houdt van hem, maar Mama’s kinderen staan vooraan
Mama weet het altijd als beste, maar Mama’s liefde is onvoorwaardelijk
Mama is de bakermat van ons bestaan, want zonder haar waren wij eindig

Mama is lief .