Deze week is het muziekweek op Indisch 3.0. Achtereenvolgens worden er drie interviews gepubliceerd met jonge getalenteerde Indo’s die iets doen in de muziek. Vandaag beginnen we met een interview met Angela Moyra.

Tekst: Willem-Jan Brederode, Fotografie: Tabitha Lemon

Angela Moyra was één van de grote verrassingen van het afgelopen seizoen van “Popstars”. Zichzelf begeleidend op gitaar veroverde ze de harten van de jury met haar eigen geschreven liedje ‘Timid’. Ondanks het contrast tussen het commerciële format van de show en haar singer-songwriter achtergrond veroverde zij een zesde plek. Indisch3.0 sprak met haar, bijna een jaar na dit stormachtige avontuur.

Wie de optredens van Angela bij Popstars heeft gezien, ziet door de visagie en styling heen nog steeds het frêle meisje dat de boude beslissing nam om met gitaar en een eigen liedje auditie te doen. Maar hoe wist zij dit verschil te overbruggen en zover in de show te komen? “Het was niet ongewoon voor me een vreemde eend in de bijt te zijn, zo voel ik mezelf mijn hele leven al. Vroeger was ik daar erg onzeker over, ik voelde mezelf nooit op m’n plek. Nu vind ik het juist cool om niet standaard te zijn’.

 

“Het leek wel een droom soms. Toen de show voorbij was en de aandacht weg, zat ik nog een tijdje in een soort roes”

 

‘En muziek blijft muziek’, zo vervolgt ze, ‘dus het moest wel ergens passen. Uiteindelijk is het toch gelukt mijn eigen muziek te laten horen en daar kreeg ik erg leuke reacties op. Veel meisjes schreven mij om te vertellen dat ik ze inspireerde zelf liedjes te schrijven”. De andere kant van de medaille leerde Angela ook kennen: “Ik kreeg ook kritiek en daar leerde ik gaandeweg mee omgaan. Ongeacht dat erg leuk was om mee te maken was het ook enorm zwaar. Het leek wel een droom soms. Toen de show voorbij was en de aandacht weg, zat ik nog een tijdje in een soort roes”.

De verhalen van oma

Angela’s levensverhaal begon 26 jaar geleden in de Zaanstreek als enige dochter van een Nederlands-Engelse vader een Moluks-Manadonees-Javaanse moeder.  “Ik heb een erg fijne jeugd gehad samen met mijn ouders en mijn drie broers. Mijn moeder was en is nog steeds een voorbeeld voor mij. Ze is een traditionele en zorgzame maar ook een heel sterke vrouw. Na kanker te hebben overwonnen, is zij nu een succesvolle ondernemer met haar eigen Indonesische restaurantje. Ik zou graag zijn zoals zij is en ook zoiets doen. Ik denk ook dat ik haar daar blij mee zou maken, maar helaas heb ik haar kookkunsten niet geërfd”.

(c) Tabitha Leom/ Indisch 3.0 2011

De sterkste jeugdherinnering heeft Angela aan haar oma, die vroeger dichtbij woonde. Als een soort tweede moeder paste zij vaak op haar en haar broers. Naast haar lekkere spekkoek, herinnert ze zich de verhalen van haar Molukse oma het meest. “Voor het slapen gaan vertelde ze honderduit over haar jeugd, de boottocht naar Nederland en de tijd in de barakken. Ze stopte pas als ik zei; “Oma, ik wil slapen…”. Toen ik later de Molukse geschiedenis leerde kennen, kon ik haar verhalen pas plaatsen. Ze overleed een uur voor de eerste liveshow van Popstars. Toen moest ik nog zingen. Mijn moeder en ik keken elkaar aan en wisten dat mijn oma erbij was en naar mij keek”.

Wereldburger

De familie van haar moeders kant zijn echte familiemensen. Angela zelf is op dit moment echter heel erg gefocust op zichzelf. Dat uit zich in een ‘internationale zoektocht naar wie ze is: “Ik zou heel graag voor een langere tijd naar Engeland en Indonesië gaan, om delen van mijn eigen achtergrond en daarmee mijzelf beter te leren kennen.

Amerika is echter mijn tweede thuisland. Tijdens mijn tijd aan de Hogere Hotelschool heb ik daar meerdere malen stage gelopen. Ondanks dat veel Nederlanders Amerika nep en opgeblazen vinden, vind ik het prachtig als mensen in een winkel beginnen met “How are you?” en eindigen met “God bless you”. In het buitenland staat men bovendien veel opener voor muzikale ontwikkeling; men is daar meer van “follow your dreams”. Ik ben meer internationaal georiënteerd en dat gaat verder dan alleen de achtergrond van mijn ouders. Ik voel me een wereldburger”.

“Ik zou dolgraag een keer op een pasar malam willen optreden. Dat past perfect in mijn zoektocht naar mijzelf”


(c) Tabitha Lemon/ Indisch 3.0 2011

 

Pasar Malam

Naast haar reisplannen, is Angela momenteel ook druk met haar muzikale carrière. Ze staat binnenkort in de kwartfinale van de Grote Prijs van Nederland en is ook in gesprek met een publisher om haar nummers te laten gebruiken door andere artiesten. “Ik leer steeds beter hoe ik liedjes kan schrijven. Er is veel interesse naar mijn werk, maar ik weet nog niet hoe alles precies gaat lopen. Ik weet wel dát er iets staat te gebeuren”. Ook heeft ze nog een speciale wens. “Mijn muzikale invloed en kennis komen vanuit beide zijden van mijn familie, maar ik zou dolgraag een keer op een pasar malam optreden. Dat past perfect in de zoektocht naar mezelf”.

Met deze wens besluiten we het interview. Terwijl Angela en Tabitha de drukte van Amsterdam induiken voor een aantal kiekjes, mijmer ik over Angela’s wens. Ik heb er wel een goed gevoel bij. Volgend jaar zal ik haar vast een keer zien optreden op het Malieveld in den Haag…

 

 

Nieuwsgierig geworden naar meer? Kijk op Angela’s Youtube-kanaal en volg haar tweets…