Spekkoek met muisjesBegin vorige maand werd mijn zoon Reza geboren. Hij brengt de meeste tijd slapend door. De wereld is hem nog volstrekt onbekend. Ook van zijn Indische achtergrond heeft hij nog geen idee. Hij heeft geen weet van de -soms ingewikkelde- geschiedverhalen en eindeloze discussies (al dan niet op deze blog) over wel of niet Indisch zijn. Gelukkig maar. Wat maakt het hem ook uit. Hem interesseert voorlopig alleen melk drinken en slapen. Van beiden het liefst heel veel. Als zijn vader vraag ik me wel af wat zijn Indische wortels zullen gaan betekenen.

Een paar minuten nadat hij geboren was, was ik daar eigenlijk al mee bezig. Gek, maar het ging vanzelf. De arts legde hem in z’n blootje op zijn buik op een kussentje. Klaar om wat testjes met hem te doen. Wacht even, zag ik het nu goed? Zorgvuldig inspecteerde ik zijn rug en billen. Wat mijn Indische oma een-en-dertig jaar geleden bij mij deed (en jaren eerder ook bij mijn broers, neefjes en nichtjes), stond ik nu met hem te doen. De arts liet me mijn gang gaan. Die Apgar-test kan ook wel even wachten. Spotlight er op. Ja hoor, zonder twijfel: blauwe billen!

“Kijk hij heeft blauwe vlekken”, zei ik tenslotte trots tegen de arts, die hem vervolgens achterover liet vallen en liet trappelen boven het kussen. Goede reflexen: Apgar-score 10. Een 10 of niet, mijn Indische oma zou al gerustgesteld zijn geweest; net als mijn broers en ik heeft Reza bij zijn geboorte blauwe vlekken op zijn huid. Volgens haar was dat het teken dat we ‘echte’ indootjes waren. Mooi, dat is dan gelijk duidelijk.

In artsen taal heten het mongolenvlekken. Meestal, zoals ook bij hem, zit het op de rug, net boven het stuitje een klein vlekje, en vaak ook op de billen. Ook de kraamzorg wist me dat later thuis te vertellen. Terwijl ze voordeed hoe ik een poepluier het best te lijf kon gaan zag ze de vlekken. Volgens haar hebben donkere kindjes, vooral uit Azië, meestal een aantal van die vlekken. Het duidt erop dat de huid later donkerder wordt, de vlekken zelf trekken na verloop van tijd weg. Ik glimlachte, maar misschien kwam dat ook wel door de halve liter satésaus in zijn broek.

Wat onze familie-overlevering betreft, is hij dus onmiskenbaar een indo bij geboorte, maar wat krijgt hij nog mee van de Indische cultuur? Wat geef ik hem zelf mee? Hij heeft een Indische opa, verder alleen Hollandse grootouders, een Hollandse moeder en een vader die behoort tot de “volledig geïntegreerde derde generatie Indische Nederlanders” of, zo je wilt, Nederlanders met Indische achtergrond. Voor deze “vierde generatie” staat dat Indische dus zelfs nog meer op de achtergrond.

Tegen de tijd dat het hem wel interesseert zal ik hem in ieder geval vertellen over de geschiedenis en over wat ikzelf door mijn grootouders uit de eerste hand meekreeg. Ook zal ik hem laten proeven van de Indische cultuur zoals die hier in Nederland nog altijd, in allerlei verschijningen, te vinden is. En we nemen hem natuurlijk mee naar Indonesië, waar we een tijdje willen gaan wonen. Uiteindelijk moet hij dan zelf maar beoordelen wat die Indische achtergrond precies voor hem betekent. Als hij straks maar geen weblog gaat beginnen genaamd Indisch 4.0 ofzo.