Over een bezig bijtje in de badminton.

Vanaf vandaag introduceren we een nieuwe serie: 3.0 in de sport. Wat doen Indo’s aan sport? Waarom? En hoe goed doen ze dat? Voor de eerste aflevering van de nieuwe serie “3.0 in de Sport” spreekt Jennifer Valentijn met Kerstin Mager (24), uit Westervoort. Kerstin speelt badminton en heeft een Indische vader (Surabaja).

Portretfoto van Kerstin. Foto-credits?

Kerstin Mager [Foto via Kerstin Mager]

Gebraden kip
Kerstin en ik spreken elkaar over de telefoon. Een bescheiden stem vertelt me: ‘Ik ben al vroeg met badminton in aanraking gekomen omdat mijn ouders – met name mijn vader – badminton speelden. Zij namen mij vaak mee om naar competities te kijken en op mijn vierde ben ik er zelf ook mee begonnen.’ Veel Indo’s spelen badminton, is dat ook een reden voor haar om deze sport te kiezen? ‘Het is niet per sé vanuit de Indische cultuur dat ik aan badminton doe. Wat wel zo is, is dat Indische ouders naar elkaar toe trekken. En als er competities zijn, nemen zij vaak  – hoe kan het ook anders? – iets lekkers voor elkaar mee om dat gezamenlijk op te eten. Dat zijn dan ook Indische lekkernijen, zoals lemper en gebraden kip’.

Studie en sport
Toen ze jonger was wilde Kerstin graag een professionele badmintoncarrière opbouwen. Ze trainde bijna elke dag en speelde al jong competities voor haar club. Helaas werd ze na enkele voorselecties afgewezen tijdens een nationale selectie. Voor haar was dat reden genoeg om voor haar schoolopleiding te kiezen en aansluitend een universitaire studie te volgen. Desondanks heeft ze de sport niet opgegeven en traint ze, naast haar studie Geneeskunde aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, nog zeker 2 tot 3 keer per week. ’Dat kan nogal verschillen per week omdat ik soms lange dagen maak en er daarom wat minder tijd voor heb. Ik loop nu namelijk een coschap (stage, JV) bij het Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem, op de afdeling MDL, Maag, Darm en Lever’.

Kerstin tijdens een training [Foto via Kerstin Mager]

Gezelligheid
Kerstin woont bij haar ouders in Westervoort, een dorpje vlakbij Arnhem en is veel tijd kwijt aan reizen. Niet alleen tussen huis en stage, maar ook haar badmintonclub zit in een andere stad; Wijchen. ‘Veel mensen vragen me waarom ik geen club dichter bij huis zoek. Ik leg ze dan uit dat ik hier op mijn plek ben, ik vind het er zo gezellig, dat ik het er voor over heb om veel heen en weer te reizen’.

Indonesië
‘Ik wil graag een keer naar Indonesië om te zien waar mijn vader is opgegroeid. Hij heeft zelf geen behoefte om terug te gaan, maar voor mij is het toch wel belangrijk omdat daar een deel van mijn roots ligt,’ antwoordt Kerstin wanneer ik haar vraag of ze in Surabaja is geweest. Kerstin voegt er aan toe dat haar opa niet meer terug wil, om een geheel andere reden. ‘Hij is bang dat hij heimwee krijgt en dat hij niet meer terug wil naar Nederland.’ Wanneer ik haar vraag hoe ze zich verbonden voelt met de Indische cultuur, vertelt ze me dat ze het moeilijk vindt uit te leggen waarom ze zich meer Indisch voelt dan Nederlands. ‘Het is vooral gevoelsmatig. Wat misschien wel echt Indisch is, is dat ik het gezellig vind om samen te zijn met mijn familie en met ze te eten.’

Kerstin tijdens een training [Foto via Kerstin Mager]

Eerste divisie
Ondanks haar drukke schema is Kerstin onlangs toch gepromoveerd voor de eerste divisie bij haar badmintonclub en staat ze morgen weer met volle aandacht op de baan. ‘Ik heb om half 8 een competitie in Schijndel, en ook deze zaterdag staat er eentje gepland.’ Kerstin Mager weet wat ze wil, hoe ze haar tijd het best indeelt én boekt vooruitgang in haar sport. Ik heb bewondering voor deze jongedame.

 

Oproep: Ken/ben jij een 3.0’er in de sport die mee zou willen werken aan een interview? Stuur een mailtje naar liselore@indisch3.nl