Afgelopen weekend was het tijd voor het ‘bi-culturele’ festival Pindakaas, voor ‘Nederlandse jongeren met een Indonesische achtergrond’. Het festival was een goed initiatief, maar nog niet geslaagd. Helaas Pindakaas dus: hopelijk krijgen jongeren volgend jaar wel een festival.
De organisatie verdient een pluim. De styling was top, de locatie(s) uitermate inspirerend, het programma-aanbod nieuwsgierigmakend en er deden aansprekende namen mee, zoals striptekenaar Peter van Dongen, producent Peter Bouman, schrijfster Marion Bloem, columnist Theodor Holman (verving Alfred Birney) en choreograaf Gerard Mosterd. Daarnaast heb ik weer nieuwe mensen leren kennen, wat altijd leuk is, dus ik verliet de Verkadefabriek in Den Bosch met een opgewekt gevoel. Het evenement zou herhaald moeten worden, maar wel met een aantal verbeteringen, om te beginnen die verschrikkelijke naam.
Zo is het natuurlijk een afgang dat er op een Indisch festival geen behoorlijke Indische maaltijd geserveerd kon worden. De organisatie kon er niets aan doen, maar dat maakt de blamage niet minder groot. Gelukkig had de toko in de serre heerlijke sateh en risolles. Daarnaast het filmprogramma. Dat waren overwegend Indonesische films. In die mate is dat op een festival als dit niet op zijn plek. Iets anders – er was te weinig aansluiting tussen de twee locaties; laat volgend jaar twee videoschermen ophangen en toon in de ene hal wat er op dat moment in de andere gebeurt. Tot slot waren er programmaonderdelen waar ik simpelweg meer van had verwacht, waarover zo meer.
Mijn grootste kritiek op de organisatie is echter de doelstelling van het festival. Het programma van het festival werd gedomineerd door de tweede generatie. Marion Bloem sprak uit wat ik dacht – was zij wel de generatie van de jongeren? Alle respect voor de tweede generatie, absoluut, maar sinds wanneer zijn veertigers en vijftigers jongeren? Neem bijvoorbeeld het debat van de columnisten. Allemaal grijzende mannen van toch zeker 45 jaar. Leuk voor hun ego, maar volgens mij echt geen ‘Nederlandse jongeren met Indonesische wortels’. En – waar waren de vrouwen?
Die Battle of the Columnists was ook nog eens een tegenvaller. Frans Lopulalan, Hans Vervoort, Roy Piette en Kees Schepel, bepaald geen kleine namen, gingen met elkaar in debat over ‘De Indo bestaat niet’. Alfred Birney zou deze discussie gaan leiden, maar had zich, door griep geveld, door Theodor Holman laten vervangen, die zich vermoedelijk nauwelijks had kunnen voorbereiden. Het debat was tam en kenmerkte zich door de running gag ‘ja, de lekkere hapjes, ha ha ha (+ schuddebuiken)’. Gelukkig deden de columnisten om die repeterende plaat heen een paar rake uitspraken in de babbel over ‘De Indo bestaat niet’.
“De Indo bestaat wel en Andy Tielman is hun koning. Helaas maken Indo’s er vaak een zooitje van en gaat de Indische gemeenschap ten onder aan haar eigen onkunde.”
“De Indo is helaas soms kruiperig. Indo’s zijn bijna niet meer te herkennen, veel mensen denken tegenwoordig dat we Marokkanen zijn.”
“Ik ben jaloers op Indo’s. Ik wou dat ik er een was.”
“Het zijn geen hoogvliegers, Indische mensen, ze zijn volhardend.”
“Ach! Bestáát niet! Ik voel me Nederlander, maar wel als een Englishman in New York.”
Mijn conclusie is dus, goed initiatief, absoluut herhalen, maar met een andere naam én een programma voor en door Indische jongeren van de derde generatie, tussen de ca. 20 en 35 jaar.
————————————————————————————–
Deze blog is eerder gepubliceerd op www.kirstenvos.nl, indisch4ever.weblog.nl en http://kivos.hyves.nl
Wie zegt dat de INDO niet bestaat kan beter zijn mond houden.
INDO staat voor ‘In Nederland Door Omstandigheden’. De afkorting is bedacht door de Nederlandse Regering.
Indonesiers noemen zichzelf ook Indo, vrij logisch.
2e, 3e, 4e generatie Indischen noemen zich ook Indo of Indisch.
Een Javaan uit Suriname heet gewoon een Javaan. Gebruikt hij het woord INDO dan refereert hij naar Indonesie of een inwoner van Indonesie. Indische mensen zullen zij aanzien voor Indo’s.
Een Chinees waarvan zijn voorouders uit Indonesie komen (eerste generaties gastarbeiders in Suriname) noemt zich in Suriname een Chinees maar gebruikt het woord INDO omdat zijn familie al generaties in Indonesie woont en de taal inmiddels perfect beheerst. In de Chinees/Indische toko’s in NL wordt meestal Chinees (48 stammen) en Bahasa gesproken.
Er zijn ook Chinezen met een Javaanse naam. Zowel in Indonesie als in Suriname. In Indonesie op last van de eerste president of om naar Suriname te gaan als gastarbeider.
Een Molukker is 200% INDO. Nog altijd wil de meerderheid van de Molukkers in nederland terug naar De Molukken. Het woord INDO valt niet goed bij Molukkers. Dhr. Soumokil is tenslote door Indonesie vermoord. Molukkers zijn ‘In Nederland Door Omstandigheden’ maar hebben altijd vastgehouden aan hun roots en dit ook altijd uitgedragen. Ik ken geen Madonees, Sumatraan, Javaan etc. met KNIL roots die terug wilt naar Indonesie en daarvoor strijd. We noemen ze terecht Molukkers omdat zij altijd meer dan duidelijk hebben gemaakt wie ze zijn. Er moet ook opgemerkt worden dat Molukkers Melanesiers zijn. Dit vindt niet iedere Molukker. De Wetenschap is daar duidelijk over. Er zijn Molukkers op de Molukken die zich berusten in het feit dat Indonesie de baas is op De Molukken. Naar mijn weten het Noordelijk deel waar veel Islamieten wonen. Het Indonesische leger staat helaas te vaak aan hun zijde. Zij werden beter beschermt ten tijde van de onlusten. Deze Molukkers hebben waarschijnlijk een Indonesisch paspoort. Zijn zij INDO?
West Papua wilt onafhankelijkheid. Indo lijkt mij dan voor hen uitgesloten.
Inmiddels vermengen de rassen zich. Ook hier in Nederland. Wat ben je als je half Moluks bent? In mijn omgeving is men dan Molukker.
Het Indo Melatie Wapen. Ontworpen door Indo-Europeaan… Indisch dus. In het wapen staat INDO. Wat refereert naar Indonesie of misschien wel de regio zoals de Engelsen deden. Het zal niet revereren naar ‘In Nederland Door Omstandigheden’, zegt mijn gevoel.
(http://indisch4ever.web-log.nl/indisch4ever/2007/12/indo_melati.html)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Indische_Nederlanders
Kortom, INDO heeft in Nederland meerdere betekenissen en wordt gebruikt door een ieder die z’n roots daar heeft liggen. Of, die juist duidelijk wilt maken dat hij geen INDO is.
We hebben de Juridische term (label) INDO – In Nederland Door Omstandigheden.
De Wetenschapelijke – De Regio
De Historische – De Nederlandse geschiedenis.
De Verwijzing naar het Archipel/Gordel van Smaragd/Nederlands-Indie/Indonesie
Iedere reactie/correctie is welkom. Ik val bijna in slaap dus weet niet of ik iets duidelijk maak… Mijn computer doet mij een suggestie. Bahasa voor paashaas..
Selamat Tidur allemaal
Dave says:
November 3, 2010 at 04:49
Ik ken geen Madonees, Sumatraan, Javaan etc. met KNIL roots die terug wilt naar Indonesie en daarvoor strijd.
————————————————————————–
Ik ook niet .
De meeste Knil soldaten met een Menadonese , Sumatraanse, Javaanse , Sundanese etc achtergrond zitten bijna allemaal in Indonesia.
Ze waren of overstap naar het Indonesische leger (TNI) of hadden andere banen aangenomen en werden Indonesische staatsburgers.
Het aantal Zuid Molukkers bij de KNIL is ook niet erg groot , en een deel daarvan waren door omstandigheden en door de belofte van de Nederlands regering genoodzaakt om naar Nederland te gaan.
En nu zitten de 2de en 3de generatie met erfenis uit het verleden.
Thanx Surya, weer wat geleerd. Ik begrijp niet dat er op dit artikel geen reacties komen. 2008… De “Indo” houdt zijn mond maar weer. Werkelijk triest. Inderdaad, het integreren van de 1e generatie ” Indo” ging een stuk makelijker, niet fijner. Maar.. Een “Indo” houdt vaak zijn kopdicht onder de blanda’s. Uitzonderingen zijn er altijd. Er zijn “Indo’s” die zich onder geen beding de mond laten snoeren door een blanda of wat dan ook. Ik weet van mijn Opa dat hij echt onderdanig kon doen en uitermate beleefd kon zijn. Beleefder dan Koningen. En als hij iets voor elkaar kreeg was het altijd ff lachen. “Zo dom die blanda’s…”
Krijg hij zijn zin niet dan.. Zag je een militair van het KNIL orders geven en liet hij ook ff weten hoeveel bediendes hij vroeger in Indie had. Met andere woorden, EEN BEETJE RESPECT GRAAG. Maar de meeste hielden jaren lang hun kop dicht. Dat wil niet zeggen dat ik geen respect heb. Ben je nu helemaal…
Dave says:
November 3, 2010 at 04:49
Ik ken geen Madonees, Sumatraan, Javaan etc. met KNIL roots die terug wilt naar Indonesie en daarvoor strijd.
——————————————————————————
Ik wel , mijn opa was INDO-MANADO en een KNIL militair. Mijn familie was een van de laatste indische families die rond ’62-64 naar Nederland kwamen. Uiteindelijk vond hij het hier maar niets en is in de jaren 90 samen met mijn oma terug naar Manado gegaan. Hij heeft daar grond gekocht en een traditioneel Manadonees huis (rumah adat) gebouwd.
Om dat te kunnen bereiken heeft hij flink moeten strijden: hard werken en ruzie maken met belanda’s en de indonesische regering. Hij was geen indo, die alles maar goed vond en zich stil hield t.o.v belandas. Hij was AANWEZIG (misschien typisch Manadonees). Uiteindelijk is het hem gelukt om zijn droom en belofte waar te maken. Hij heeft zijn paradijs herbouwd.. daarom is hij mijn enige ECHTE held ;-).
Salam dari Ray
Misschien goed voor het Indisch Bewustzijn. Maar ik dacht toch echt niet dat het woord INDO (in Nederland door Omstandigheden) door de “Nederlandse Regering”is bedacht.
In 1982 (ik ben dus een Indo van de oudere generatie – 1942) verscheen een artikel van Tessel Pollmann en Ingrid Harms in Vrij Nederland. Dat artikel is later herdrukt en aangevuld, en verschenen als pocket: In Nederland door Omstandigheden (Ambo/Novib) Het gaat om interviews met Indische mensen in en erond Alkmaar, die daar in de jaren vijftig kwamen.
Misschien moet Dave toch maar even een langere nachtrust nemen??
groet van Humphry
Respect voor je Opa Ray! Hoop dat hij er nog van geniet. In ieder geval terug in zijn geboorteland. Als ik het lees, zie ik het allemaal gebeuren. Een korte film, begint in het z/w en eindigt in kleur met een goed einde..
Dank je Dave. Haha heel mooi beschreven hoe je het ziet!
Helaas is mijn opa al een tijdje overleden, maar zijn visie leeft in mij en hopelijk straks ook in mijn zoon voort..
Beste meneer Humphry,
Goed om te weten van het artikel en het boekje. Boekje ga ik zoeken!
Jaren geleden heb ik een z/w docu gezien over de verplaatsing van Indische en Molukse mensen. In deze docu kwam een persoon/ambtenaar in beeld waarbij verteld werd dat hij het woord INDO gebruikt om mensen uit Indie te categoriseren. “In Nederland Door Omstandigheden”. In deze docu werd ook nog gesproken over de terugkeer naar Nieuw-Guinea en de Zuid-Molukken. Kan best Polygoon Journaal zijn geweest, weet ik niet zeker. Ik was begin twintig, nu 33. Toen ik deze docu zag was ik wel even aangedaan dat mijn familie ooit zo “bestempeld” werd. Ik zou niet durven iets op internet te zetten waarvan ik denk dat het niet klopt of waarvan ik de bron twijfelachtig vind.
Beste Ray, dat weet ik 200% zeker. Ik ben door mijn Opa&Oma opgevoed… In 2005 is mijn Opa overleden. Heb me nog nooit in mijn hele, hele, HELE leven zoooo verdrietig gevoeld… Mijn Opa pikte niks van Hollanders. Iedereen was ook echt bang voor hem! Haha.. Mijn buren toen waren als de doods voor hem, echt waar. Maar met zijn begrafenis waren allen aanwezig.. Respect.
Meneer Humphry Tuan vertel ons meer! Ben Wakker!