Den Haag, 5 april 2009
door Kirsten Vos en Ed Caffin
Het is deze maand een jaar geleden dat Indisch 3.0 werd gelanceerd. Bijna 30.000 hits, exact 43 posts en 370 commentaren verder gaan we daarom eens kritisch kijken naar de opzet en inhoud van de weblog. We krijgen veel positieve reacties, maar we horen bijvoorbeeld ook dat we vaker zouden mogen posten en dat de vormgeving beter zou kunnen. Met z’n tweeën terugkijken op het afgelopen jaar levert veel op, maar we willen jullie als lezers ook oproepen met nog meer suggesties te komen. Korte suggesties kan je kwijt in onze polls onderaan deze post, langere in een reactie bij het bericht of in een mailtje.
Aanhoudende groei bezoekers
Indisch 3.0 is gestart als platform voor en door Indische jongeren, met als doel jongeren onafhankelijk te laten kijken naar hun eigen achtergrond en identiteit. Hiervoor willen we discussies losmaken door te schrijven over gebeurtenissen die naar onze mening van belang zijn voor het vormen van die onafhankelijke blik. Tattootalk zorgde in mei 2008 meteen voor een piek van ruim 2200 hits. Het aantal hits stabiliseerde vervolgens rond 1700 per maand. De posts over Ver van familie, Contractpensions en Indomania zorgden vanaf september 2008 voor een forse, stabiele groei, maar het verslag van de Indische filmmiddag in januari 2009 brak in sneltreinvaart alle ‘records’: gedurende 1,5 maand kreegt dit bericht 1500 hits, bovenop de inmiddels reguliere 3000 ‘gewone hits’ per maand. Desondanks is het bericht over symbolen voor Indo’s nog steeds de best gelezen post.
Elke twee weken een post
Omdat we allebei een drukke baan hebben én allerlei andere activiteiten combineren met schrijven voor de blog, hebben we afgesproken om beurten elke twee weken voor een post te zorgen. Dat werkte prima, maar in het najaar van 2008 merkten we dat we daardoor mooie items zouden missen. In een tijdsbestek van een paar maanden kwamen namelijk meerdere films en boeken uit, vond de nieuwe Indomania plaats in Amsterdam, en ging Ed ging voor een tijd naar Indonesië. In die periode verscheen er elke week een nieuw bericht. Inmiddels lijkt het (jammer genoeg) weer wat rustiger te zijn in cultureel Indisch-bewust Nederland, al zal de Pasar Malam Besar, oh nee, Tong Tong Fair, daar misschien weer verandering in brengen.
Discussie organiseren
Naast artikelen schrijven over activiteiten van anderen, hebben we ons ook voorgenomen om te schrijven over discussiebijeenkomsten die we zelf organiseren, zoals TattooTalk. Voor het komende jaar gaan we zeker weer op zoek naar gelegenheden voor discussie over aspecten van het Indisch-zijn, dus mocht je daar een suggestie voor hebben, laat het ons weten!
Vernieuwingen
De komende tijd gaan we ons nog meer richten op wat Indische jongeren bezighoudt. Daarom beginnen we vanaf deze maand met de nieuwe interviewserie Jonge Indo’s in de provincie. Afgelopen maand plaatsten we daar al een oproep voor, die nog steeds open staat. Over twee weken vind je op Indisch 3.0 de eerste uit deze twaalfdelige serie, waarin Ed Charlie Heystek interviewt, uit de provincie Utrecht.
Naast deze nieuwe interviewreeks zullen we maandelijks een poll op onze blog plaatsen, om de mening van onze lezers regelmatig te toetsen. De meest ingrijpende vernieuwing waar we voor gekozen hebben is een nieuwe vormgeving, op een nieuwe plek op het web. De omvang van posts en onderwerpen vraagt inmiddels om een andere ordening dan van een eenvoudige blog. Hou Indisch 3.0 dus goed in de gaten deze maand. Voor je het weet zien we er anders uit en hebben we een nieuwe websitelocatie.
En onze lezers dan?
Ja, genoeg over onszelf nu! We willen jullie, onze lezers, bedanken voor jullie bezoeken, kritische commentaren, enthousiaste reacties en nuttige suggesties van het afgelopen jaar. In het komende jaar willen we Indisch 3.0 beter en scherper maken en daarom willen we weten wat vind jij vindt. Hoe bezoek jij onze blog? En: wat mis je? Laat het weten, in onderstaande polls, een bericht of via de mail.
Selamat HUT / Gefeliciteerd!
Ik vind Indisch 3.0 een echte aanwinst. Jullie zijn goed verwoord en getuigen van verfrissende eigenzinnigheid.
De frequentie van de stukken zou hoger mogen liggen. Verder valt het me op dat julllie je niet mengen (heb ik dit goed gezien?) in een discussie naar aanleiding van een stukje. Waarom niet?
Ga zo door! Dat er nog vele stukjes mogen volgen.
Oeps!
“Jullie zijn goed verwoord en getuigen van verfrissende eigenzinnigheid” moet zijn “Jullie stukken zijn goed verwoord en getuigen van verfrissende eigenzinnigheid.”
Hey Kirsten en Ed,
Ik vind jullie website zeer zeker een goed initiatief!We hebben daarom ook regelmatig contact en onze organisaties hebben ook weleens samengewerkt. Mijn vraag is echter: Indisch 3.0 is volgens jullie eigen woorden “Indisch 3.0 is gestart als platform voor en door Indische jongeren, met als doel jongeren onafhankelijk te laten kijken naar hun eigen achtergrond en identiteit”, hebben jullie enig beeld of jullie deze doelgroep ook bereiken?
Ik heb hier weleens gereageerd maar ik heb dan sterk de indruk dat de andere reacties niet van de huidige generatie komen. Ik heb zelfs een aantal maal gemerkt dat huidige generatiegenoten door oudere Indo’s werden bekritiseerd enkel op hun leeftijd: zo van “wat weet jij nou?”, “jij bent toch niet Indisch, je bent hier geboren” en meer van dat soort vreemde uitspraken. Vreemd omdat deze mensen denk ik niet beseffen dat ze op een forum reageren die alleen maar mogelijk is door twee huidige generatiegenoten van omstreeks 30 jaar jong. (ja jullie twee ;p)
Erik… ik vind je term “huidige generatie” een beetje raar.. Alsof er maar 1 generatie “huidig” is.
Maar ik zie idd ook veel reacties van mensen boven de 30..
Jongeren vinden hun weg niet naar deze site… ze kennen deze link te weinig en hebben te weinig interesse ?
@ I4e, jah ik vind “indische jongeren” ook zo vaag..bedoelen we dan tieners,twintigers of dertigers?huidige generatie bedoel ik dan mee de generatie die hier in Nederland is geboren en getogen, maar wel besef heeft van zijn culturele identiteit.
Ik sluit me aan bij je opmerking.
De term “huidige generatie” is net zo vaag.
Trouwens velen boven de 40 zoals mijn persoon zijn ook hier geboren en opgegroeid..
Ed en Kirsten, misschien meer reclame maken voor Indisch3.0 op de sites waar veel jongeren komen ..?
Erik bedoeld 3e,4e etc generatie Indische Jongeren, meerendeel wat nu reageerd is boven de 40 he BV/I4E (haha) op onze site hebben we al een link naar Indisch3 en wij verwijzen ze ook vaak naar Indisch3 voor al omdat het meestal boeiende stukken zijn, maar bij mening Indische Jongeren komt dit cliche over hoorde laatst dat het bij de (meeste) allemaal bekend was en dat het maar bij praten blijft, jah vraag mij niet bij welke meeste want volgens mij ontbreekt het de 3e,4e etc gen. nog steeds aan Indisch Historisch besef en hoe meer informatie over onze Cultuur hoe beter toh.
Maar gek genoeg trekt het wel de aandacht van de oudere generatie ipv dat dit de jongere generatie moet zijn…de aandacht van DarahKetiga heeft het wel hoor !!!
slmt en keep da good thing going
sjonge jonge als we hier na weer over moeten gaan discusieren en moeten verklaren en antwoorden..gewoon leeftijdsgenoten van Kirsten en Ed, van mij en Chris..niet zo ingewikkeld altijd over elk woord hoor..we bedoelen toch hetzelfde en dat is toch de kern?
Denk trouwens niet dat er veel sites zijn waar veel Indische leeftijdsgenoten van me of jonger komen. Ligt ook deels aan de andere bezoekers..
“Indisch 3.0 is gestart als platform voor en door Indische jongeren, met als doel jongeren onafhankelijk te laten kijken naar hun eigen achtergrond en identiteit.”
Waarom zou het ALLEEN voor indische jongeren moeten zijn? Is het niet genoeg dat het een fris geluid is VAN Indische jongeren? Een kembang baru die alle Indischen met nieuwe ogen naar Indische zaken laat kijken?
Of is dit weer een typische 40+ comment? 😉
Fris geluid ja, maar het zet verder geen zoden aan de dijk (niet negatief bedoeld) maar kijk nou is op internet hoeveel site’s disc forums zijn er nou tig toch, het geeft alleen maar aan dat jongeren zelf al onafhankelijk kijken naar hun/haar achtergrond en identiteit, verder wordt alles beleeft vanuit een ander indisch oogpunt. (ontwetenheid)
Als je goed kijkt en leest hoor je weinig van Indische Jongeren zijn meestal 40+ (hahaah daar gaan we weer) die constant reageren of zoals wat Erik al eerder aan heeft aangegeven:
“Ik heb zelfs een aantal maal gemerkt dat huidige generatiegenoten door oudere Indo’s werden bekritiseerd enkel op hun leeftijd: zo van “wat weet jij nou?”, “jij bent toch niet Indisch, je bent hier geboren” en meer van dat soort vreemde uitspraken”
..dit schrikt jongeren juist misschien wel af, ze denken vaak daar heb je weer zo’n oudere of hoogopgeleide indo die mij gaat vertellen over hoe en wat, Ayo jullie/wij moeten ze juist steunen wij zijn immers de steunpilaren voor de toekomst..
slmt
Elke week een bijdrage doen. Daar kunnen de mensen zich op instellen. Om de week werkt niet. Dan werken jullie maar wat harder. Die lui bij Dutch Cowboys hebben allemaal een baan van 60 uur per week en toch komen ze met meerdere postings per dag. Okay, het is andere stuff, maar toch. Jullie zijn jong, zo zwaar is het niet, één posting per week. Je zit op het web, je hoeft niet aan een papieren opmaak etc. te denken.
Dag,
Ik zie dat ik met de nachtschuit kom.
Bij deze wil ik jullie alsnog hartelijk feliciteren met jullie 1-jarig bestaan. Ga zo door!
Zelf bezoek ik julie website niet regelmatig, hoogstens 1 keer per 2 maanden. Niet dat de onderwerpen mij niet intersseren, maar ik hou me veel meer bezig met andere zaken.
Wat mij opvalt aan dit blog is:
1. De hoge kwaliteit. Kritisch, en vaak de vinger leggend op zwakke plekken.
Een voorbeeld is dat artikel over indo-rock met de opmerking: “Inmiddels is die muziek misschien niet meer zo populair als het ooit was, maar er zijn nog steeds veel jonge Indo’s die goede muziek spelen en ‘rocken’. Vaak geïnspireerd door de oude helden, maar op hun eigen manier…”.
Ben ik volkomen mee eens. Ik luister liever naar Indonesische bands als Slank, de Brandals, Superman is Dead en Navicula, beide laatsten uit Bali.
Het wordt tijd dat men in die conservatieve indorock-kring eens aan zelfreflectie doet, en nieuwe wegen inslaat. Maar daar zijn de jongeren toch voor, niet?
2. Taalgebruik. Ik val niet op een enkele spelfout e.d. maar hiermee bedoel ik dat jullie niet gebruik maken van dat quasi-petjok en inlassen van Indonesische woorden om maar te laten blijken dat jullie Indisch zijn.
Vroeger toen ik nog jong was, was dat leuk. Indo’s ondermekaar, lekker afgeven op Belanda’s weet je wel.
Maar dat was een andere tijd, en leuk. Nu is dat hooguit stierlijk vervelend, storend en would-be.
3. Over de vormgeving wil ik het niet hebben, dat is jullie zaak.
Maar wat ik sterk vind is dat jullie niet teruggrijpen naar wayang, gamelan, de borobodoer, balinese danseresjes e.d. om ook maar aan te geven dat julie indisch zijn.
Zeg nou zelf zijn indische mensen nou goede poppenmakers, gamelanspelers, ontwikkelaars van Balinese dansen?
OK, dat is in het kort wat ik nu te melden op.
Tot een volgende keer!
Voordat ik wat post heb ik altijd de neiging om te kijken of er niet al wat geschreven is wat ik ook wil zeggen. En laat Ed Vos nu vrijwel letterlijk zeggen wat ik in gedachten had (met hier en daar een aanvulling vanuit zijn eigen gedachten 😉 ). Dus bedankt Ed!
En bedankt 3.0, want ik kan jullie werk erg waarderen.
Laatst hoorde ik iemand (op t.v. geloof ik) nog zeggen: “internet is voor porno en mensen die willen klagen”. Met die porno heb ik weinig ervaring (on-Indisch?), met dat klagen des te meer. Tjee, wat heb ik een partij lopen zeiken op diverse forums (fora). Alsof ik niks beters te doen had.
Gelukkig liep ik daar niet alleen te zeiken, maar was ik daar ook wel ’s op z’n Indisch 3.0’s bezig. Gewoon lekker luchtig en toch quasi-kritisch/analytisch, met gevoel voor humor (die in geschreven vorm niet altijd begrepen wordt). Ik hou daar wel van. Dus ik hou ook van Indisch 3.0!
Vanwege andere prioriteiten schrijf ik steeds minder. En zit ik ook steeds minder vaak voor/achter m’n pc. Dus een wekelijkse bezoeker ben ik niet. Hooguit 1x per kwartaal. Weet je, soms wil ik niet eens meer op de hoogte zijn van wat er allemaal gebeurt en geschreven wordt in en door ‘Indisch Nederland’. Dat wereldje kan soms ook gaan vervelen. Die constante strijd tussen de verschillende generaties, maar ook binnen de generaties zelf en zelfs binnen de individuele Indo (ofwel: de Indovidual, zoals ik altijd zeg), is soms zo vermoeiend, dat ik het liever de ver-van-m’n-bed-show laat wezen.
Maar… zo nu en dan een kijkje op Indisch 3.0 is toch wel prettig verfrissend. Niet zo zwaar op de hand zoals sommige niet nader te noemen Indische jongere generaties platforms.
Nu ik de 35 nader ben ik de categorie “Indische jongere” zo onderhand ontgroeid. Zo voelt het tenminste wel een beetje.
Dat schoppen tegen die Belanda-maatschappij en dat campur’en van (nee geen Indische) Indonesische woordjes, dat heb ik ook al jaren geleden achter me gelaten. Dat quasi-petjok gebruik ik alleen als het wat toevoegt. Enniewee, kben net als Ed erg blij dat dat hier ook niet gebezigd wordt. Want inderdaad, erg wanna-be Indo allemaal. Terwijl ik het tegenwoordig soms juist niet eens meer per sé wil zijn, die Indo. Niet als het allemaal zo moeilijk moet.
Indo’s, Indo’s toch, we maken het onszelf gewoon te moeilijk. Waardeer en respecteer elkaar. Praat en laat. Praat met elkaar, maar laat elkaar ook zichzelf zijn. We mogen gerust kritisch zijn en kritisch kijken naar ‘onze cultuur en maatschappij’ en onszelf er kritisch over uitlaten, maar laten we liever het positieve de boventoon voeren. Whatever that may be. Zoals je over alles wel kunt zeiken, kun je in alles net zo goed iets moois zien.
Overpeinzingen van een oudere jongere Indischman.
Kirsten en Ed, ga nog lekker lang zo door. Go with the Indo flow, ik ben benieuwd waar het jullie brengt!
huidige Indische organisaties basseren hun doelgroep op informatie die van toepassing is op de eerste en tweede generatie. Voor de nieuwere generatie’s is er geen aanbod. Om te beginnen zou de Indische gemeenschap niet steeds achteruit in het verleden moeten kijken maar eens vooruit moeten graven. Als je namelijk te diep graaft in het verleden heb je snel de kans dat de kuil zo diep wordt dat je er niet meer uitkomt.
Indische cultuur is namelijk meer dan tempo doeloe; het is ook het heden en toekomst.
Er moet dus veel onderzoek moeten gedaan. Zoals elke organisatie moet er een inventarisatie plaatsvinden: wat,waar,waarom,hoe,wanneer,wie. Er is voor Indische jongeren nagenoeg niks te doen dus dat betekend een grote doelgroep (vraag) en een beperkt aanbod. Er liggen hier dus veel mogelijkheden en ik snap er echt niks van dat geen enkele Indische vereniging hier niks mee wil doen. Ja, het liefts willen ze dat de jongeren met bussen bij hun binnenvallen op hun maandelijkse avondjes. Dat is niet reeël; je kunt niet van Indische jongeren verwachten naar de huidige Indische avondjes te komen want deze zijn gebasseerd op een oudere doelgroep. Nederlandse tieners/twintigers gaan ook niet naar de bingo-avond bij hun oma’s damclub om daar naar muziek van makke Nelis te luisteren.
Er zal dus eerst geïnvesteerd moeten worden om de doelgroep te herkennen, daarna volgt er een proces van concreet plannen maken; wat en hoe trekken we Indische jongeren. En doelbepaling: wat willen we ermee bereiken, cultuuroverdracht,cultuurbehoud, cultuurontwikkeling? Hoe zetten we die doelen om in activiteiten die aansluiten bij de doelgroep?
Darah Ketiga staat open voor samenwerking met iedere organisatie die deze doelgroep serieus wil benaderen voor het belang van de Indische gemeenschap (niet voor eigen belang/winst). Darah Ketiga vormt al acht jaar een spreekbuis en belangenbehartiging voor de latere generaties, dus zij zullen een goede spil zijn in het proces.
“Vernieuwd Indisch”, “verfrissende”, “met oog op de toekomst”, kreten over de jongste generatie Indo’s. Al wat ik echter zie en hoor zijn Indo’s die praten over het verleden, over een tijd waar ze zelf niet bij zijn geweest, leed en kommer die hun zorgen nooit zijn geweest. De Indo, levend in het verleden, vooruit willend maar steeds weer worden teruggezogen in het verleden van hun voorouders. Zo zwart en verzwegen, niet achteruit willen kijkend, maar anderzijds het verleden ook niet kunnen of willen afsluiten. Blank of bruin, blond of ravenzwart, het maakt niet uit, allen hebben zij die onrustige gedachten. Sommigen hebben het heel erg diep weggestopt, anderen roepen het van de daken. Wijzend een vinger naar een ander; de belanda, de totok, de vorige generatie, mijn vader, mijn opa..wie o wie is er te verwijten dat ik me niet heb verdiept in mijn cultureel erfgoed, eigenlijk zeggend; ik ben me wel bewust van mijn culturele identiteit maar ik zoek een uitweg op je vraag waarom ik er niks “mee doe”.
Want met je roots “iets” doen, dat willen we allemaal. Zo claimen we immers allemaal fier en trots op de diverse forums, mails en weblogs, maar hoe zit het daarmee zodra die computer uitgaat. Gaan onze gedachtens dan ook op zwart zoals het scherm? Dat lijkt me sterk. Ieder van ons heeft zijn hersenspinsels. De Indo. Van wit koloniaal huis met een royale veranda en bediendes naar een met mensen volgepropt naar bakolie ruikende rommelige huiskamer in een hollandse rijtjeswoning naar uiteindelijk een modern en strak ingericht appartement waar alleen en paar wayangpoppen en een oude vergrijsde foto van opa als kind voor zijn ouderlijke witte koloniale woning herinneren aan het Indisch-zijn.
Zitten wij, Indo’s, niet opgesloten in een vicieuze cirkel van tegenstrijdigheden; we willen erkent worden als culturele groep, maar zijn anderzijds blij dat we niet worden herkent zoals alle andere overige culturele groepen in Nederland. We willen praten over cultuurbehoud, cultuurontwikkeling, oog op de toekomst, anderzijds vragen we ons af wat onze cultuur is, kijken we naar het verleden in plaats van het heden en bekijken sommigen van ons naar elkaars bloedlijnen om te bepalen wie er wel en niet Indisch is.
Indogewikkeld als we zijn blijven we bitter en klagend naar elkaar allemaal onze eigen weg gaan, wetenende dat dit nergens naar leidt behalve verdeling, stagnering, en uiteindelijk verdwijning van de Indische cultuur. Echter blijven er in mijn hersenspinsels sprankeltjes van hoop, van een doorbreking van deze klaagliederen, een vernieuwing als het ware een verlichting. Indo’s wordt een wakker, het is 2009 en we moeten zoden aan de dijk zetten!