Een gevallen kabinet, gemeenteraadsverkiezingen en Tweede Kamerverkiezingen in juni: de eerste helft van dit jaar staat bol van de politiek. Onderwerpen als economie, veiligheid, maar vooral integratie zullen het maatschappelijke debat domineren. Nog niet eens zo heel lang geleden was er een “Indisch geluid” in de politiek te horen. Zou zo’n partij weer bestaansrecht hebben?
De enige Indische politieke partij die ooit de geschiedenisboeken heeft gehaald was de Vrije Indische Partij. De VIP wilde spreekbuis worden in Den Haag voor de Indische gemeenschap, die al jaren vergeefs streed voor onder andere rechtsherstel en reparatie van de AOW-uitkeringen en pensioenen. Vanaf de oprichting in 1994 probeerde de VIP parlementaire invloed te krijgen. Nadat het hen in drie opeenvolgende verkiezingen niet lukte in de Tweede Kamer te komen, besloot de partij zichzelf in 2006 op te heffen.
Sowieso zijn er maar weinig Indische partijen die politiek een vuist hebben gemaakt. In Nederlands-Indië ontstonden rond de eeuwwisseling enkele Indo-Europese belangenorganisaties. In beperkte mate waren die politiek van aard. De enige echt politiek te noemen organisatie was het in 1919 opgerichte Indo-Europees Verbond. Het IEV streefde naar eenheid onder en emancipatie van Indo-Europeanen in Indië. Prominente leiders waren o.a. Karel Zaalberg (1873-1928) en Frederik Hermanus De Hoog (1881-1939).
Het IEV vertegenwoordigde de Indo-Europese bevolkingsgroep in de Volksraad in Indië. Dit was een volksvertegenwoordiging in de kolonie die in 1916 was opgericht, in reactie op aanzwellende kritiek dat het beleid vervaardigd werd in Den Haag. De raad, die in eerste instantie alleen adviesrecht had, werd deels gekozen door vertegenwoordigers van bevolkingsgroepen en deels benoemd door de Gouverneur Generaal.
De Volksraad was, in tegenstelling tot diverse opkomende belangenorganisaties, het eerste orgaan dat politieke invloed kon uitoefenen op het centrale gezag in Nederlands-Indië. Gaandeweg kreeg de raad, waarbinnen de IEV een invloedrijke partij was, meer invloed en rechten en het ontwikkelde zich in de twintiger jaren als een essentieel onderdeel in de zogeheten ontvoogding van Nederland. In het eerste jaar van de Japanse Bezetting werd de Volksraad ontbonden. Het IEV ging verder als een Indo-Europese belangenbehartiger in Indonesië, en is uiteindelijk wegens gebrek aan achterban opgeheven.
Na de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende repatriëring ontstonden verschillende Indische belangenbehartigers in Nederland. De nadruk kwam nu te liggen op gebeurtenissen tijdens en de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog. Het moest tot halverwege de jaren negentig duren voordat er in Nederland een serieuze poging kwam om deze belangen op de hoogste politieke agenda te krijgen, met een Indische vertegenwoordiging in de Tweede Kamer. Ondanks dat de Indische gemeenschap ongeveer 5% van het electoraat hier vertegenwoordigde, lukte het tot drie keer toe niet om een kamerzetel te bemachtigen.
Het verdwijnen van de VIP in 2006 markeert naar mijn mening het definitieve einde van een volksvertegenwoordiging voor Indische belangen. Omdat de politieke speerpunten van het Indische geluid in parlementair Den Haag direct gekoppeld waren aan de eerste generatie, heeft het nobele streven naar uitkeren van de tegoeden en naar eerherstel, hoe spijtig ook, weinig relevantie meer voor volgende generaties. In de regel gaan politieke partijen uit van een aantal ideologische beginselen waar een groep mensen zich door vertegenwoordigd ziet en niet van het belang van een bepaalde etnische of culturele bevolkingsgroep.
Ik heb niet de indruk dat de derde en vierde generatie Indische Nederlanders haar gemengde culturele identiteit politiek vertegenwoordigd wil zien. Bij de jongere Indische generaties is ook geen behoefte (meer?) aan maatschappelijke emancipatie, zoals dat bij eerdere generaties wel het geval was. De Indische cultuur en identiteit lijkt mij dus onvoldoende fundament voor een nieuw Indisch politiek initiatief. Kortom, Indische politiek behoort voorgoed tot de geschiedenis.
Rond de beginjaren als bestuurslid van Darah Ketiga (2001-2006) ben ik herhalend in contact geweest met mensen van de VIP. Wat mij toen opviel was dat de VIP altijd zeer positief was over ons initiatief (derde generatie vereniging). Er waren ook herhalende pogingen van diverse VIP leden om mij en andere bestuursleden te betrekken bij de politieke partij. Ze zagen zichzelf als een voortzetting van de IEV. Er waren echter bepaalde haken en ogen die het hen als partij moeilijk maakte; voor mijn gevoel kregen ze niet de volledige steun van andere Indische organisaties. Ik kan me nog een besloten vergadering te Bronbeek,betreft de Ere-schulden/het Gebaar, herinneren. Dit was alleen toegankelijk voor enkele Indische organisaties en wij van Darah Ketiga waren op uitnodiging van de VIP aanwezig. Zodra het over geld ging en besteding van het uit te keren geld was er van eenheid onder de organisaties geen sprake. Ik heb geloof ik nog nooit zo plaatsvervangend met schaamte moeten aanhoren hoe Indische mensen naar elkaar met modder gooide en oude koeien uit de sloot haalde.
Naast het gebrek aan steun en eenheid in de belangengroep die het VIP wilde behartigen was er ook het volgende euvel; de VIP kon ons, derde generatie, niet uitleggen welke belangen er nog meer politiek behartigd konden worden naast de knelpunten die met de oorlog, uitkering en pensioen had te maken. Welke actuele ontwikkelingen of hedendaagse situaties waar jongeren affiniteit mee hadden konden of moesten politiek worden behartigd door de VIP als “Indisch” zijnde, in belang van de Indische gemeenschap c.q. cultuur?
Helaas was hierop geen antwoord.
WJ: “Ik heb niet de indruk dat de derde en vierde generatie Indische Nederlanders haar gemengde culturele identiteit politiek vertegenwoordigd wil zien. Bij de jongere Indische generaties is ook geen behoefte (meer?) aan maatschappelijke emancipatie, zoals dat bij eerdere generaties wel het geval was. De Indische cultuur en identiteit lijkt mij dus onvoldoende fundament voor een nieuw Indisch politiek initiatief. Kortom, Indische politiek behoort voorgoed tot de geschiedenis.”
Misschien is dat te snel geconcludeerd, ik zeg niet dat er een kern van waarheid in zit, maar ik denk niet dat het een per se het ander uitsluit. Voor een politieke vertegenwoordiging moet men ook politieke punten hebben. Ik zou nu één twee drie niet weten welke punten wij anno 2010 nog tot een politiek programma zouden kunnen vormen om een Indische politieke partij bestaansrecht te kunnen geven.
erik says:
March 3, 2010 at 10:47
Voor een politieke vertegenwoordiging moet men ook politieke punten hebben. Ik zou nu één twee drie niet weten welke punten wij anno 2010 nog tot een politiek programma zouden kunnen vormen om een Indische politieke partij bestaansrecht te kunnen geven.
—————————————————————–
Waarom kunnen de jongeren niet eerst met elkaar samenwerken , een soort gezelligheidsvereniging , om de Indische culuurerfenis te behouden.
Feesten , muziek etc.
Er zijn voorbeelden genoeg uit het verleden.
1.I.E.V , was ooit begonnen met de belangen van achtergestelde Indo?indische menden te behartigen , de helpende hand te bieden.
later werd het een politieke organisatie.
2, De Perhimpunan Indonesia (ex Indische vereniging).
Was begonnen als studentenclub van ” Indische” (Indonesische studententen).Later zijn ze politiek actief bezig , leveren de 1ste generatie Indonesische nationalisten leiders.
3. De Boedi Oetomo , was ooit een studentenvereniging , later een bakermat van Nationalisten leiders.
4.De Sarekat Dagang Islam , een economische belangenbehartiging van Javaanse handelaren.
Werd na een paar jaar Sarikat Islam , ook de leverancier van Nationalisten leiders.
Zoals jullie weten , bestaat de Indonesiers uit verschillende volkeren (tientallen) , die elkaar hadden beconcurreerd , met tegen gestelde belangen , hadden elkaar bevochten met hulp van VOC en de Nederlanders.
En toch gingen die groepen met elkaar samenwerken.
Na ongeveer iets meer dan 60 jaar zijn Indonesiers geworden.
Waarom kunnen de jonge generaties Indische jongeren dat niet doen ?
Een platform vormen , en als jullie later goed met elkaar kunnen opschieten , samen met elkaar feesten , samen sporten etc.
Later kunnen jullie verder organiseren tot een politieke groepering .
Of is het een brug te ver ?
De vraag van zo’n Indische partij duikt op alsof de bloembollen beginnen te groeien.
Maar zo’n Indische partij, hoeveel zetels zouden ze krijgen als alle Indo’s op deze partij stemmen 3 of 5. Als partij heb je weinig tot geen invloed zoals in het verleden is gebleken. Dat zet natuurlijk geen zoden aan de dijk en ik denk niet dat er in de NL-politiek plaats is voor een ethnische partij.
Daarentegen hebben Turken, Marokkanen, Surinamers e.d. het veel slimmer gedaan, hadden een duidelijke strategie van de macht. Die zijn via de bestaande partijen in het parlement e.d. gekomen en het resultaat is te zien. Getalsm. atig zijn ze misschien minder dan de Indo’s maar in de partijen kunnen ze bepaalde issues claimen en daardoor macht uitoefenenKijk maar naar de burgemeester van Rotterdam. Veelal zijn zij via de PvdA, die opkomt voor minderheden in de machtcentra gekomen.
Daar komt nog bij dat Indischen altijd bij de verkeerde partij zaten zoals VVD of CDA en die hebben de minderheden toch niet als hun prioriteit. Daarnaast schurken Indischen veelal tegen Totoks als bestuurders in hun clubjes en dat schept niet alleen geen opleidingsschool voor bestuurders maar Indischen worden ook geidentificeerd met ex-kolonialen. Kijk maar naar het Indisch Platform of naar al die herdenkingsstichtingen, misschien is Het herinneringscentrum Bronbeek een uitzondering maar daar zijn we weer in de minderheid. Opmerkelijk is dat we als Indo’s de meerderheid vormen bij de Indischen maar dat de witte Indische Nederlander toch de beste baantjes hebben in onze clubjes., een soort post-koloniaal syndroom.
Ik denk dat dat de hoofdoorzaak is dat er zo weinig Indisch geluid wordt gehoord, door die Totok-bestuurders laten toch hun koloniale geluid de boventoon voeren.
Willen we politiek iets voorstellen dan moeten we toch de achterban, al die Indische clubjes reorganiseren. Deze zijn nog bevolkt door 70+ totoks en die moeten op een gegeven moment toch de pijp uitgaan. Dan is er de kans voor voor de branieschopper, de ondernemende Indo om eens goed de bezem door de spinrag te halen, Indo mag best dynamisch zijn.
Misschien kunnen we daarna denken aan een politieke overval, in de PVV bvb maar hebben we eigenlijk de politiek wel nodig, voor subsidie soms? Ik ben niet zo’n subsidielijkenpikker of bedelaar , wij zijn toch zo goed geintegreerd dat we op eigen benen kunnen staan.
Fijne partij was dat, de VIP. Nog rechtser dan de PVV. Invoering van de doodstraf and what have you. Militaristisch als de hel. Hou toch op joh, ha ha.
Een Indische partij heeft om twee redenen geen kans van slagen dan wel bestaansrecht. Als je iets met het bijvoegelijk naamwoord Indisch wilt doen dan moet er wel sprake zijn van een enigszins, politiek getint, gezamelijk standpunt. Die ‘saamhorigheid’ is er op vele vlakken maar niet politiek gebaseerd. En met anderen moet ik concluderen dat het onmogelijk zal zijn om zinvolle politiek standpunten te formuleren, laat staan een partijprogramma, waarbij de Indische achtergrond het vertrekpunt zou kunnen zijn.
Als het gaat om herstelbetalingen en dergelijke dan heb je meer aan belangenverenigingen en lobbyisten. Daar zijn we af en toe ‘succesvol’ in geweest maar vaker niet omdat het ten onder is gegaan in krakeel…. Daarin lijken we wel weer heel politiek gericht 😉
Nee we hebben geen politieke partij nodig.
De VIP bestond voor een deel uit totoks (volbloed Hollanders geboren in Indie) die zichzelf Indisch noemen. Daar zullen in de toekomst maar weinig van over blijven.
De standpunten van de VIP sloot aan bij zowel Indo’s als totoks.
Een 100% Indo partij zal veel te weinig aanhang krijgen omdat er maar weinig standpunten zullen zijn die betrekking hebben op de Indo Gemeenschap.
Wat willen we?
Permant hoofdstukken over de Indische geschiedenis in Nederlandse schoolboeken, met speciale aandacht voor de Indo’s en Molukkers?
Een door de overheid gesubsidieerd museum over de Indische Geschiedenis, met speciale aandacht voor de Indo. Zonder militairistische ondertoon?
Echte Indische literatuur zoals Tjalie Robinson/Vincent Mahieu, Eddy Du Perron, G.J. Resink etc permanent op de literatuurlijsten op scholen?
Dat Nederland Indonesie verzoekt naar waarheid te schrijven over Indo’s in hun geschiedboeken (ik heb een boek gezien over het vlagincident vol omong kosong) ?
Dat Indonesie de bersiap erkent en Indo’s in Indonesie die door discriminatie aan lager wal geraakt zijn worden geholpen door de Indonesische regering?
Dat Indo’s geboren in Indonesie/Indie geen visum hoeven kopen als ze naar Indonesie gaan?
Dat alle Indo’s van de allochtonenlijst van het CBS worden gehaald?
Een standbeeld van de Njai?
etc. etc.
Wat we nodig hebben is een Indo-lobbie en Indo-bond.
We moeten als een bond protesteren bij het gebouw van het CBS, dat kan al met 10 mensen.
Bij politieke partijen lobbieen voor Indo zaken, met de belofte van een miljoen Indo stemmers meer, of minder.
Kijk hoe andere minderheden dingen voor elkaar krijgen in het buitenland, neem hun als voorbeeld.
Hebben indo’s een politieke traditie? De beantwoording van die vraag laat ik even in het midden.
In Indie was er een partij, opgericht door een indo en voor indo’s + de inheemsen, dat was de Indische partij van E.F. Douwes Dekker.
Een andere partij waaraan veel wordt gerefereerd was de IEV. Maar die was, ik weet het niet zeker, opgericht door totoks. Totoks konden daarvan ook lid worden.
Ik zie de IEV, Indo en Verlak zoals veel indo’s die noemden, echter meer als een belangenvereniging, een bond zoals u wilt, die een blok (front) moest vormen tegen zowel de koloniale Nederlanders als de “wakker wordende” Indonesiers.
Een bond die de belangen moest behartigen van de indo’s en andere totok-sympathisanten
De enige persoon die voor Indo’s iets kan betekenen is Geert Wilders, de beroemdste indo aller tijden.
Indien hij meer zo uitkomen voor zijn indisch verleden, dan zouden indo’s aan hem de perfecte mandoer cq pr-man hebben.
Helaas behoort hij tot de kategorie indo’s die zijn asal-oesoel niet kennen, of het nog moeten ontdekken ook. Maar, bewaar me wanneer hij ook dat gaat ontdekken.
Dan krijgen we situaties als die in Nederlands-Indie.
Terugkomende op wat Jeroen hieronder meldt: Dat Indonesie de bersiap erkent.
Met de bersiap kwam ik (weer) in aanraking toen Eddy Van der Wall (ook indo)
mij stukjes leverde voor de Salatiga-site
Het ging hier om de functie van bepaalde gebouwen na de onafhankelijkheidsverklaring.
Bepaalde gebouwen in Salatgia werden ook als bersiapkamp gebruikt.
Maar dat weten veel mensen uit Salatiga niet, je kunt het hen niet eens kwalijk nemen gezien de wijze waarop daar geschiedenislessen worden gegeven.
Het nationalisme viert hoogtij en voortdurend wordt er naar de loftrompet gegrepen wanneer het grootse daden betreft verricht door helden uit dat land.
Maar niemand kan mij (ons) verbieden om het woorde bersiap-kamp te noemen, voor wat het waard is.
Ik kwam er ook achter dat wanneer je op een voorzichtige, en onpartijdige manier de indonesiers benadert dat ze best bereid zijn om iets van je aan te nemen.
En dat moet geschieden zonder veel omhaal van woorden of het geven van verwijten.
Daar staan ze echt niet op te wachten.
Dat soort zaken laat ik maar aan hen over (onderling) 🙂
Een jonge indonesier, met een naam die verdacht Europees klonk, en hijzelf kon ook wat Nederlands lezen, wilde een exemplaar bestellen van het boekje dat Eddy Van der Wall schreef over bersiapkampen in Salatiga.
Hij wilde, als gids, zijn stad promoten, en iets weten over haar geschiedenis en dus wilde hij dat boekje ook hebben.
Ik schreef hem dat dat boekje ook ging over een periode in de Indonesische geschiedenis die niet zo lekker ligt.
Maar hij stond er toch op dat ik dat boekje straks mee zou nemen naar Salatiga.
Wellicht is deze geste van mij en dat boekje al een minieme bijdrage tot een betere kennis van Indonesische jongeren in Salatiga – en die zitten allen op facebook of op fora – over de eigen geschiedenis die voor hen ook vaak verborgen wordt.
Maar ook in Indoesie voor mij als buitenlander en buitenstaander: het gaat er niet om dat je iets doet, maar hoe je het doet en hoe je het zegt.
Daarbij is ook veel geduld vereist: pelan-pelan.
Het gros van de bevolking is niet eens geinteresseerd in geschiedenis.
Bij vlagen misschien wel.
Maar dat kan ook niet in een land waar veel armoede is.
Wat discriminatie betreft. In dat land is er al onderhuids sprake van discriminatie of
het nu indo’s betreft of niet.
Veel mensen raken, al dan niet indo, aan lager wal.
In Nederlands Oost Indie waren verschillende Indische partijen opgericht , de Indische Bond , de ISDV (Voorloper van de PKI =Partai Komunis Indonesia) , de Indische Partij van Setiabudi Danudirdja , Dr Tjipto Mangunkusumo en Raden Mas Soewirjo Soerjaningrat . en Later de I.E.V , soms ook als Indo Elkaar Verlakken genoemd.
Later ook bekend als IEV GIKI ( Gabungan Indo untuk Kesatuan Indonesia).
Het is nooit wat geworden , altijd ruzie met elkaar .
Wordt ook gezegd Indo Roewet .
Roewet (ruwet) betekent problematisch , moeilijk geval .
Het I.E.V. was op het einde toch pro-Indonesisch en wilde dat hun leden, die niet naar Nederland waren gegaan, integreerden in Indonesie.
Dit terwijl Douwes Dekker wilde dat de Indo’s assimileerden en totaal Indonesisch werden.
Maar Indo’s (en de andere bevolkingsgroepen) hadden toch geen stemrecht in voormalig Nederlands Indie?
Veel waren volgzame ambtenaartjes en militairen. Alleen een handjevol journalisten durfden hun mond open te trekken.
Ik denk dat Indo’s nog aardig achterlopen op het gebied van politiek.
We zijn goed in tegenstemmen uit onmacht (sommigen door op Wilders te stemmen), maar partijen aanzetten om onze belangen te behartigen doen we amper.
Rotte eieren gooien is geen politiek bedrijven, tegenstemmen zet geen zolen aan de dijk.
Lobies, Bonden en belangenverenigingen hebben we nodig.
Jeroen van Uhm says:
March 22, 2010 at 05:23
Het I.E.V. was op het einde toch pro-Indonesisch en wilde dat hun leden, die niet naar Nederland waren gegaan, integreerden in Indonesie.
Dit terwijl Douwes Dekker wilde dat de Indo’s assimileerden en totaal Indonesisch werden.
Maar Indo’s (en de andere bevolkingsgroepen) hadden toch geen stemrecht in voormalig Nederlands Indie.
———————————————————–
Pardon.
Indische Nederlanders en Indo’ s zijn Nederlandse staatsburgers .Nederlanders !!!
Vreemde Oosterlingen en Inlanders -Bumiputera ( de Surya Atmadja’ s als voorbeeld) zijn geen Nederlanders , dat na de invoering van Wet Nederlandschap van 1892.
De Inlanders waren ook vertegenwoordigd in de volksraad , alleen waren ze niet vertegenwoordigd op democratische principe.
Zie petitie Soetardjo etc.
De Indo’s , vooral de kleine boeng’ s/ nona’ s waren niet in politiek bewust en door vaak belabberde situatie veroorzaakt door economische en opleidingsachterstand.
Ze hadden weinig te makken.
De militairen (politie) , ambtenaren zijn ook niet zo flexibel , de journalisten Zaalberg , Victor Ido etc kregen ook weinig steun van de Indische bevolkingsgroep.
Ze waren toen of Nederlandsch georienteerd of ze waren tegen de Nederlanders.
” Indie voor de Indiers” .
Inlanders worden , of aansluiten bij de groep ” progressieve ” Nederlanders zoals Danudirdja Setiabudi(.D.D.) is bijna niet mogelijk , ze minachten de Inlanders .
In ben eens met Jeroen dat de Indo’s eerst een lobbygroep moet worden , een belangenvereniging .
Dat was ook het geval mer de Indonesiers.
Ze zijn ook begonnen met studentenvereniging (in Ned.Indie en Nederland) , als handelsbelangen vereniging , padvinderij (Pramuka) , sportvereniging , vrouwenvereniging (zoals Istri Pasundan -West Java , Moslimvrouwen/katholieke bewegingen) .
Ze gaan samen werken , en zoeken naar gemeenschappelijke belangen.
En niet letten op verschillen , wij weten al dat ze jarenlang (eeuwenlang) vaak niet in harmonie hadden geleefd door de verdeel en heers taktiek van deNederlanders .
Met vallen en opstaan is het hun gelukt om Indonesiers te worden.
Dat kunnen de Indo’ s ook doen , vooral de jongere generatie.
En niet te veel “ruzie” maken (zie je vaak in diverse forums) , een samenwerking tussen de Nasi Idjo, Indisch3, ex Darah Ketiga etc kan een begin zijn .
@surya atmadja says:
March 22, 2010 at 07:30
En niet te veel “ruzie” maken (zie je vaak in diverse forums) , een samenwerking tussen de Nasi Idjo, Indisch3, ex Darah Ketiga etc kan een begin zijn .
Die ruzie-achtige sfeer was bij de 1e en 2e generatie al wezig. Laten we het maar niet hebben over “de mentaliteit van de indo”, want die was voornamelijk Javaans.
Die beginnen aan iets, en wanneer men binnen een mum van tijd geen resultaat boekt, dan houdt men er halverweg maar op. Begint iets anders. Dan begint ook het gemor. De een weet het beter dan de ander, daarbij komt nog de jaloezie.
Maar mischien is dat ook iets wat je bij elk volk kunt tegenkomen. Ik weet het niet.
Voorts de invloed van vooral de vader of opa. Mijn vader zou het een worst wezen wanneer de datum van 17/08 1945 erkend zou worden. Zijn leven in Nederland zou er niet anders door zijn geworden.
Een andere vader zou zeggen: neen , dan zou ik voor niets hebben gevochten (politionele acties).
Anderen zaten in Nieuw-Guinea, eigenlijk een mislukt experiment, die daar voor zichzelf in Indisch staatje zagen. Enzovoort enzovoort
Men vergeet daarbij echter dat door het nationalisme, en door die radicalen OOK ZIJN (die van mijn vader en familie) EXISTENTIE in Indie/Indonesie werd bedreigd. En dat daarna door dat gekonkel van die Luns tijdens de Nieuw-Guinea affaire het evengoed de Nederlanders waren die zijn existentie in Indonesie bedreigden.
Moet je die man die vervolgens om puur rationele redenen naar Nederland ging dan verwensing en verwijten naar zijn hoofd slingeren in de trant van waarom ben je niet in Indonesie gebleven, wanneer je het daar toch zo leuk vindt?
Van de andere kant vind ik het prima dat er verschillende jeugdclubjes zijn met een eigen “kleur”. Je kiest toch de kleur die bij je past.
Man , ik ben op fora geweest met daarin het type van de vervelende indo die zich ver boven anderen verheven voelt en dat graag aan anderen laat weten ook.
Het soort dat zich een air van verfijning aanmeet.. maar ondertussen…. 😉
Ik was gauw weg, in welke vijver ben ik nu weer terechtgekomen, en een half jaar cape deh!
Ed Vos says:
March 22, 2010 at 19:08
@surya atmadja says:
Die ruzie-achtige sfeer was bij de 1e en 2e generatie al wezig. Laten we het maar niet hebben over “de mentaliteit van de indo”, want die was voornamelijk Javaans.
———————————————————
Nou seh .
Voorzover ik weet leven de gewone Javanen realtief AKUR dan RUKUN ( vredig ) met elkaar.
En dat moet wel.
Zeker in kleine gemeenschappen met grote gezinnen.
Het is verdomd moeilijk om de Javanen te laten emigreren naar andere delen van Indonesia. Ze hokken bij elkaar , mangan ojo mangan asal kumpul.
Of je veel of te weinig eten hebt is niet erg , als je maar bij elkaar blijft.
Uiteraard werden ze uiteindelijk aangemoedigt door de regering om te transmigreren naar de nog lege buitengewesten.
Dat gebeurde in de tijd van de Nederlanders , bij duizenden werden ze geronseld om als boeren en koelikontrakten naar Sumatra en zelfs naar Suriname.
Dat is weer anders met de Javaanse handelaren die ook over de hele archipel komen .
Zelfs in de overbevolkte Jabotabek regio ( im het bijzonder Jakarta) wonen honderdduizenden Javaanse migranten .
Vaaik in erbarmelijke omstandigheden , illegaal langs de grote rivieren.
Het kost de regering moeite om hun te verplaatsen en te laten migreren naar Sumatra of Kalimantan.
Ze willen gewoon bij elkaar blijven .Ondanks gebrek aan ruimte en armoede.
Correctie
March 22, 2010 at 23:22
Ed Vos says:
March 22, 2010 at 19:08
Die ruzie-achtige sfeer was bij de 1e en 2e generatie al wezig. Laten we het maar niet hebben over “de mentaliteit van de indo”, want die was voornamelijk Javaans.
———————————————————
Nou seh .
Voorzover ik weet leven de gewone Javanen relatief AKUR dan RUKUN ( vredig ) met elkaar.
etc.
@ surya atmadja
Dat Indo’s (voor een groot deel) tot de Nederlanders werden gerekent weet ik,
maar Nederlands-Indie was toch niet democratisch.
Niemand, inclusief de Europeanen, had toch echt stemrecht zoals we dat nu kennen?
De Volksraad was toch een adviesorgaan, geen politieke partij?
Corrigeer me als dit niet klopt, ik weet niet veel over hoe dat toen in z’n werk ging.
Volksraad in NOI was een “parlement” waar de volkeren vertegenwoordigd werd.
Een strijd/ “partij”genoot van mijn oom was ook lid van de Volksraad .
Zie ook de beroemde Petitie Soetardjo , van Mas Soetardjo Kertohadikoesoemo , lid van de de Volksraad en later de 1ste Gouvernueur van West Java .
Alleen hebben ze een andere soort vertegenwoordiging , niet zoals wat we nu kennen (one man one vote).
Anders hebben de “inlanders”met hun bijna 60-70 miljoen de grootste macht.
Maar dat was niet zo.
Ik dacht dat de I.E.V ook vertegenwoordigd was in de Volksraad.
Je weet zelf dat de IEV was opgericht om de achtergebleven Indo(Europeanen) op te heffen.
I.E.V en de Volksraad.
http://www.inghist.nl/Onderzoek/Projecten/BWN/lemmata/bwn6/hoog
Oke dus er was wel stemrecht, maar op de volksraad die alleen advies mocht uitbrengen.
En waarvan een deel van de leden gekozen werd door de regering.
En het IEV heeft op politiek niveau niet zo veel bereikt, maatschappelijk veel meer.
Nu ligt de situatie anders, in verhouding zijn we met veel meer, we hebben echt stemrecht en als er daadwerkelijk een miljoen Indo’s in Nederland wonen moeten we heel wat kunnen bereiken.
Als we “ons” rascisme opzij zouden kunnen zetten, zouden we op sommige punten zelfs kunnen samenwerken met Surinaamse belangenorganisaties.