Duidelijke boodschap, onzeker resultaat

door Tabitha Lemon (foto’s) en Kirsten Vos (tekst & Twitter-repo)

Naar schatting 300 mannen, vrouwen en kinderen liepen er afgelopen dinsdag door Den Haag. Het was de stille tocht ter begeleiding van het aanbieden van de petitie om de Indische Kwestie opnieuw te agenderen. De spandoeken en t-shirts logen er niet om. “Erkenning, excuses en compensatie oorlogsschade!” “Nederland heeft een ereschuld. En dat vergeten is een schande.” Een deelnemer had zijn eigen protest gemaakt op zijn t-shirt: “Onrecht verjaart niet.” De boodschap was duidelijk. Nu het resultaat nog.

De laatste keer dat ik in zo’n stoet had meegelopen was – au! – 30 jaar geleden. Op de schouders van mijn vader zat ik, we protesteerden tegen de plaatsing van de kernwapens in Nederland. Nu duwde ik mijn twee kinderen voort, 1,5 jaar en 3 maanden oud, in een tocht om een oplossing te krijgen voor de ‘Indische kwestie.’ Er liepen veel bekenden mee. Zo zag ik San Fu Maltha (FuWorks), Eddy Terstall (Simon), Ricci Scheldwacht (Moesson), Sandra Reemer (Wedden dat?!), Fridus Steijlen (KITLV), Peter Hogendijk (o.a. Soerabaja Soerabaja), Merel von Schimmelmann (Nusantara Indah), Frans Leidelmeijer (De Blauwe Kamer), Ferdinand Loos (Pindakaas), Martin Schwab (Oeroeg) en Peter Bouman (IndoNu).

Woede, frustratie, verdriet en onbegrip over het uitblijven van een oplossing waren elementen die in de toespraken, entourage en opzet van de  stoet terugkwamen.  Er stonden emotionele oproepen op spandoeken, de voorhoede van de bestond uit mensen in een rolstoel en de begeleiding kwam van veteranenorganisatie Keep Them Rolling.

[nggallery id=4]

De stoet had zich gegroepeerd bij het Vredespaleis en liep via het Hotel Carlton Ambassador, waar oud-voorzitter Bussemaker de mensenmenigte  opwachtte, naar de kranslegging op Plein 1813, bij het standbeeld van de Hollandse Maagd. Het moment van de kranslegging beroerde veel aanwezigen zichtbaar.  Via het Noordeinde over het Lange Voorhout liep de menigte door naar het Plein gegaan.

Op het Plein aangekomen lichtten de heer Bussemaker, oud-voorzitter van het Indisch Platform, en de huidige voorzitter Silfraire Delhaye, hun intenties toe. Ze ontleenden veel steun aan de aanwezigheid van de 300 deelnemers en keken uit naar het gesprek met de vaste kamercommissie. De petitie, stemmig aangeboden op een legerbrancard, ging mee.

Na afloop van het gesprek meldde Ton te Meij, woordvoerder van het Indisch Platform, dat de kamercommissie ervan overtuigd was dat er een oplossing moest komen voor de Indische Kwestie.”Maar wanneer en hoe, dat weten we nog niet! Wë hebben wel gevraagd om dat op zo kort mogelijke termijn te doen. Daar was begrip voor.” Fleur Agema (PVV), tweette er de volgende dag over.

De Indische kwestie blijft aangrijpend. #gesprekTK Kamer heeft nooit fatsoen gehad een debat te houden over 7 mln kostend NIOD rapport

— Fleur Agema (@FleurAgemaPVV) 19 maart 2013

Zal er daadwerkelijk een oplossing komen? Of is deze stille tocht, net als de massale demonstratie in ’83 tegen de kernwapenwedloop, vooral een succes vanwege het gevoel van saamhorigheid dat het de deelnemers gegeven heeft? We gaan het zien.

Bekijk ook onze Twitter-fotoreportage of onderstaand videoverslag van Indisch4ever.