Herkenning en ‘Aha!’
MIX gaat verder dan Indisch. Het boek kwam in juni van dit jaar al uit. Met spijt plaats ik nu pas een recensie over deze indrukwekkende publicatie. Sterker nog, ik had gewild dat ik dit boek drie jaar geleden had gevonden. Want ik herken zó veel: over mezelf, uit discussies over de multicultisamenleving én uit gesprekken met Indische jongeren.
Claudia van Oortmerssen (foto: Venus Veldhoen). Bron: uitg. de jonge hond
MIX is de publicatie van het project Beyond the mix, van Forum (een instituut voor multiculti Nederland). In dit project staat de vraag centraal hoe mensen zelf, maar ook hun omgeving, omgaan met meerdere etnische identiteiten.
Wat is, na het lezen en bekijken van MIX voor mij de grootste les? Iedereen met een dubbele identiteit doet daar iets mee. Ga maar na: zelfs als je je tweede identiteit afwijst of ontkent (of dat nou de Indische is of de Nederlandse), je maakt een keuze om iets te doen.
Wat vond ik het meest verrassende inzicht? Dat is dat je uiterlijk die keuze beïnvloedt. Heb je een zichtbaar tweede identiteit, dan heb je het drukker dan iemand met één identiteit. Ben je een blonde Indo, of een kind van een Zweedse en een Nederlandse, dan zal je minder snel de vraag krijgen ‘Waar kom jij vandaan?’ dan een kind van een Afro-Amerikaanse en Nederlandse ouder.
Fascinerend is hoe Captain en Stam, maar ook Guno Jones later in het boek, de veranderingen in het concept gemengdheid bespreken. Tot de komst van de Indische repatrianten bijvoorbeeld, betekende gemengd zijn in Nederland een huwelijk tussen een protestant en een katholiek. Guno Jones gaat dieper in op zulke maatschappelijke ontwikkelingen en bespreekt ook “ongelijkwaardig seksueel burgerschap”, voor mij een eye-opener: alleen witte, heteroseksuele mannen hebben altijd de vrijheid van eigen partnerkeuze gehad.
Calvin Voll (foto: Morad Bouchakour). Bron: uitg. de jonge hond
Ik haal een voorbeeld van Jones aan. In Nederlands-Indië kon een Hollander met een inlandse trouwen, zijn kinderen konden het Nederlands staatsburgerschap krijgen (als hij ze erkende). Maar andersom? Een blanke Hollandse vrouw die met een kampung Indo trouwde? Die kreeg het zwaar voor haar kiezen.
En, vooruit, een tweede voorbeeld: tot in de jaren ’80 was het in Nederland zo geregeld dat een kind, in Nederland geboren, bij een Nederlandse moeder en een buitenlandse vader, niet de Nederlandse nationaliteit kon krijgen. Was de moeder echter buitenlands en de vader Nederlands, dan kon het wel.
Het boek heeft maar een paar artikelen die mij minder aanspreken, zoals dat van Novaire (mij te voorspelbaar) en het overwegend politiek-correcte geneuzel van Maayke Botman (‘..elk lichaamsdeel krijgt een raciale betekenis. Dat noem ik raciale fragmentatie.”).
Jongeren, Indisch of niet, kunnen uit MIX niet alleen beter begrijpen wat ze met al hun identiteiten kunnen doen, maar ook wat het betekent om een ‘multiraciale’ relatie te hebben. Daardoor is MIX relevant voor het begrijpen van jezelf in de context van vroeger en nu, je ouders en grootouders in de context van toen, en jezelf en je partner in de context van morgen.
Mijn favoriete opmerking uit het hele boek? Goed, daar sluit ik dan mee af. Ik ben benieuwd wat jullie daarvan vinden. “In mijn klas zijn ze wel eens jaloers op me, omdat mijn ouders uit twee verschillende landen komen” – Jonas Mouzouni ( 7 jaar).
[New Post] Herkenning en ‘Aha!’ in MIX – Jongeren in Nederland (recensie) – via #twitoaster http://www.indisch3.nl/2010/11/28/herken…
Herkenning en ‘Aha!’ in MIX – Jongeren in Nederland (recensie) http://www.indisch3.nl/2010/11/28/herken…
@Indisch3 http://www.youtube.com/watch?v=Wda4C6AUl… Music voor de 3de Generatie
leuk om te lezen! Ik denk dat het een luxe is tegenwoordig om te kunnen kiezen, is het niet zo dat mensen de laatste decennia al automatisch een label krijgen opgedrukt door afkomst, uiterlijk en religie. Dat heeft altijd een rol gespeeld door de eeuwen heen, maar ik ben me er wel bewust van dat de laatste decennia er steeds meer sprake is van hokjesgeest in, wat voorheen, vrij west-europa. Pakweg 10 jaar geleden was van gemengde bloed zijn interessant, trendy. Er was toen sprake van de zgn multi-culturele samenleving, maar in de afgelopen jaren is er een flinke stap naar rechts gemaakt met LPF en zelfs PVV. Wie had gedacht dat Nederland massaal op een dergelijke partij zou stemmen zodat ze in de overheid een stem zouden krijgen. En dat tekend ook eigenlijk de werkelijkheid zoals ik hem zelf ervaar. Nu, meer dan ooit tevoren in mijn 31-jarig leven, zie ik dat er nadruk wordt gelegd in de maatschappij op afkomst, uiterlijk en religie. Voorheen was dit omgeven door interesse in cultuur en positieve en open gedachten maar tegenwoordig is het meer interesse vanuit angst, stereotypen en afsluiten van elkaar.
Gemengd bloedigen / mix, whatever moeten nu nooit meer dan tevoren een keuze maken..moeten..ipv kunnen. Ik geloof er echt in dat we nu meer te maken hebben met vooroordelen, discriminatie en misvattingen dan eerder. Gemengdheid wordt namelijk niet meer door iedereen geaccepteerd: je moet kiezen tussen autochtoon en ‘anders’.
En dat ‘anders’ hoeft niet perse specifiek Indisch, Antilliaans of Marokkaans te zijn. Ik merk namelijk dat tieners vandaag de dag: Nederlands (lees meer burgelijk) of ‘anders’ zijn..en dat ‘anders’ zijn jongeren van verschillende etnische afkomsten die zich hetzelfde kleden (dezelfde soort sneakers,hetzelfde petje op dezelfde manier gedragen), dezelfde straattaal praten (gemixed met buitenlandse woordjes) en dat wordt onderling geaccepteerd. Geen Antilliaan die vraagt aan een Suri-Javaan waarom hij “swa” gebruikt, geen Marokkaan die een Indo aanspreekt op “ik zweer het” (afgeleid van Arabisch “wolla”) gesprek of op elkaar kleding. In dat opzicht lijkt de jongste stedelijke generatie allemaal gemixed te zijn behalve zij die bewust voor een tegenstand kiezen (nationalistisch, Nederlandse normen en waarden,goede burgerij,PVV, VVD, etc?) Wat dus opvallend is, vind ik, is dat blijkbaar voornamelijk de autochtoon in het verleden voornamelijk het over een multi-culturele samenleving had, de knuffel-marokkaan, politiek die zei dat we allochtone hangjeugd niet te hard moeten aanpakken maar voorzieningen en gesprekken moeten geven…en nu paar jaar verder roept men het tegenover gestelde middels de PVV.
Echter opvallend is dat onder etnische minderheden zelf de culturele grenzen en besef van eigen cultuur vervagen en plaatsmaken voor een algemeen nieuw fenomeen van “straat cultuur” met kenmerken die niet behoren tot de eigen etnische cultuur maar een mix zijn van westerse invloeden (kleding en taal) en de moderne etnische achtergronden (muziek,dans,taal)
“In mijn klas zijn ze wel eens jaloers op me, omdat mijn ouders uit twee verschillende landen komen” Dat geldt denk ik alleen voor de wigga’s in de klas, de andere helft is ook gemengd of de ouders stemmen PVV..;p
Nederland als vaderland, het land van afkomst als moederland..zo is het toch altijd geweest?
Mijn vraag is of “Indisch” wel tot de Mix genoemd in het boekje behoort? Ik lees in de omschrijving: “meerdere etniciteiten, nationaliteiten”. Indisch is geen mix maar een cultuur. Het is niet simpelweg uit te leggen als een beetje van Indonesisch en een beetje van Nederlands. Indische mensen zijn geen Eurasians (zoals ze in zuid-oost azië worden genoemd: Australische vader/Indonesisch moeder..Britse vader/Maleisische moeder).
De vraag die ik hiermee blootstel is wat de Indische jongeren in Nederland zelf soms niet bewust zijn van hun Indische afkomst maar wel de keuze willen maken om zich te profileren als “niet-westers.” Men tast dus nog in het duister over de eigen cultuur, maar neemt wel de gigantische stap met het besluit zich af te zetten tegen de autochtone maatschappij. Het eigenbeeld wat volgt wordt volgens mij vooral geleid door wat andere vertellen dan over wat men zelf weet: “Indisch is toch een mengeling..is je vader of moeder Indonesisch? Ooh ben je een half-bloedje?” Dat zijn de opmerkingen van buiten waarop men verder bouwt..een verkeerde basis echter. Indisch is een eigen cultuur, geen mix, Indisch is meer dan gemengdbloedig zijn..Indisch is eigen. Ik was me hier tijdens mijn tienerjaren WEL bewust van. Als er iemand kwam met de opmerking: “je bent toch een halfbloed” zei ik defensief: “half? Half wat? Ik ben een hele Indo, maar in jouw optiek..ik ontmoet een andere “halfbloed” ik krijg kinderen..dan zijn die volgens jouw meer Indo dan mij en mijn partner..zijn ze dan hele Indo’s? 1 volbloed + 1 volbloed van een ander is in jouw opzicht een halfbloed, dan is 1/2 + 1/2 = 1 toch? hahaha!”
De redenering van mix, half of mijn part dubbelbloed is gebasseerd op het achterhaald beeld van west-europa dat men name kinderen voortkomend tussen persoon (vrouw) van negroide afkomst en een blanke man “minder” is dan een blanke = halfbloed. Dit is geschiedkundig maar niet meer recent. Met de komst van zoveel etnische groepen na de tweede wereldoorlog en met name de laatste 30 jaar is de samenstelling in west-europa gigantisch veranderd. Onbegrip en ontwetendheid over de etnische groepen speelt een grote rol. Bijv. over de Indische Nederlanders. Al drie generaties in Nederland, al 300 jaar onderdeel van Nederland, en nog steeds heeft de doorsnee Nederlander geen kennis over wat of wie een Indo is. Eerlijkheid moet ik bekennen dat de doorsnee tiener van Indische afkomst hier ook geen weet van heeft en zich maar onder de noemer “anders” schuilt en meepraat met hetgeen wat over hem wordt verteld; “halfbloed ben ik, mijn moeder is Indonesisch.” Jammer en bezwaarlijk vind ik dat; zeker met de geschiedenis van onze grootouders die bewust hebben gekozen om GEEN Indonesiër te zijn na de onafhankelijkheid, nooit Indonesier zijn geweest en nooit zullen zijn.. maar als hetgeen wat we zijn en waar we wat bewuster van moeten zijn; Indisch.
@ Erik “..Jammer en bezwaarlijk vind ik dat; zeker met de geschiedenis van onze grootouders die bewust hebben gekozen om GEEN Indonesiër te zijn na de onafhankelijkheid, nooit Indonesier zijn geweest en nooit zullen zijn.. maar als hetgeen wat we zijn en waar we wat bewuster van moeten zijn; Indisch…”
Zoals je het nu stelt moeten we onze Indonesische achtergrond gewoon vergeten en de Nederlander zijn die al zijn. Wees de Nederlander die je bent.
Voor de rest waren deze twee betogen, twee betogen van een indo ruwet.
@Erik “Mijn vraag is of “Indisch” wel tot de Mix genoemd in het boekje behoort?”
Er staan meerdere Indo-Europese jongeren in, die hun roots in de Indische cultuur hebben. En er staan Indo-Europese jongeren in, die hun roots in Nederland hebben (vader NL, moeder ‘volbloed’ Indonesisch).
Kirsten Vos says:
December 1, 2010 at 17:34
Er staan meerdere Indo-Europese jongeren in, die hun roots in de Indische cultuur hebben. En er staan Indo-Europese jongeren in, die hun roots in Nederland hebben (vader NL, moeder ‘volbloed’ Indonesisch).
—————————————————————————
Ik denk dat we hier een verschil moeten maken tussen de Indische Nederlanders in Nederlands Oost Indie en de groep die het “eerst”massaal naar Nederland migreerde aan de ene kant en aan de andere kant hun nakomelingen (2de en 3de generatie en verder).
De eerste 2 groepen N.O.I en 1ste Generatie hebben geen Indische cultuur , ze hebben gekozen voor de Nederlandse cultuur.
Zie de opmerking van Erik:
———————————————
zeker met de geschiedenis van onze grootouders die bewust hebben gekozen om GEEN Indonesiër te zijn na de onafhankelijkheid, nooit Indonesier zijn geweest en nooit zullen zijn.. maar als hetgeen wat we zijn en waar we wat bewuster van moeten zijn; Indisch.
——————————————————————
De Indische cultuur bestaat volgens mij pas na de zelf bewustwording proces die je ziet na de introductie van de PMB , de kumpulans etc .
Waar alle Indische mensen uit alle delen van den oude NOI bij elkaar komen en bepaalde samenhorigheids , het “wij” gevoel ontwikkelen .
In NOI heb je dat niet , behalve die kleine groep die later als I.E.V bekend staat.
Nu , bijna 60 jr later kan men pas praten over een “Indische Cultuur” (sommigen beweren dat het niet bestaat).
Wat wel waar is , de “jonge” Indische cultuur moet men koesteren , probleem is dat het in de toekomst zal verwateren ( kijk maar naar de Instituut PMB ), door huwelijken met “anderen” , keuzebepaling van de 3de generatie etc.
Tegenwoordig is het ook moeilijk om iemand een bepaalde “etiket” (identiteit) te geven.
Is mijn zoon (vader “volbloed “Indonesier en moeder “volbloed” Nederlandse) een Indo-Europese jongere ?
Denk ik niet , hij is een genaturaliseerde Nederlandse jongen ( tot zijn 18de Indonesische paspoort) , geen Indisch , en geen Indonesier(meer).
Ik ben het volledig met Surya Atmadja eens dat de indische cultuur ontstaan (uitgevonden) is in Nederland.
Dat is het zelfde als dat Nederlanders die in Frankrijk hebben gewoond in Nederland een jaarlijkse wijnfestijn houden of een Franse week.
“Nu , bijna 60 jr later kan men pas praten over een “Indische Cultuur” (sommigen beweren dat het niet bestaat).
Wat wel waar is , de “jonge” Indische cultuur moet men koesteren , probleem is dat het in de toekomst zal verwateren ( kijk maar naar de Instituut PMB ), door huwelijken met “anderen” , keuzebepaling van de 3de generatie etc.
Tegenwoordig is het ook moeilijk om iemand een bepaalde “etiket” (identiteit) te geven.
Is mijn zoon (vader “volbloed “Indonesier en moeder “volbloed” Nederlandse) een Indo-Europese jongere ?
Denk ik niet , hij is een genaturaliseerde Nederlandse jongen ( tot zijn 18de Indonesische paspoort) , geen Indisch , en geen Indonesier(meer).”
Helemaal mee eens Surya..alleen etiket op plakken doet men wel..kunnen misschien niet..maar gebeurt wel want mensen denken in hokjes..
@Lapre/Surya:
“De eerste 2 groepen N.O.I en 1ste Generatie hebben geen Indische cultuur , ze hebben gekozen voor de Nederlandse cultuur.
Zie de opmerking van Erik”
“Zoals je het nu stelt moeten we onze Indonesische achtergrond gewoon vergeten en de Nederlander zijn die al zijn. Wees de Nederlander die je bent.”
Ik heb het over Indonesiër als in nationaliteit, ik heb dus nergens gezegd dat Indische mensen hun Indonesische roots moeten vergeten. Ik ben het met Surya wel eens als ze daarmee bedoeld dat de Indische Nederlanders als sub-cultuur gezien kan worden in de Nederlandse samenleving. Ik vind het zelf wel opvallend: Indische Nederlanders in voormalig Nederlands-Indië probeerde zich vaak zo Nederlandse mogelijk te gedragen, de nazaten (generatie waar ik zelf toe behoor) in Nederland profileren zich (na bewustwording) vaak als een sub-cultuur: één been in zuid-oost Azië en één been in west-europa.
Er is eigenlijk geen vinger op te leggen. Indowar hoor ik weleens; de ene noemt zichzelf gewoon Nederlander, de ander noemt zich half-indonesisch, weer een ander Indisch of Indo. Dit al dan niet met de nodige uitdragingen. Dit ligt des te meer af van de persoonlijke interesse in het familieverleden.
Een opmerking in de tekst is denk ik wel een bevestiging van mijn vorige posts op dit topic; ” Wat vond ik het meest verrassende inzicht? Dat is dat je uiterlijk die keuze beïnvloedt. Heb je een zichtbaar tweede identiteit, dan heb je het drukker dan iemand met één identiteit. Ben je een blonde Indo, of een kind van een Zweedse en een Nederlandse, dan zal je minder snel de vraag krijgen ‘Waar kom jij vandaan?’ dan een kind van een Afro-Amerikaanse en Nederlandse ouder.”
@ Kirsten: zo verrast vind ik het echter niet. We kennen in onze generatie/leeftijdsgenoten toch allemaal de verhalen of zelf de ervaring dat mensen je bij een eerste kennismaking voor Turks, Roemeens, half Surinaams of Moluks aanzien? NL is een gekleurd palet met bijna alle rassen, nationaliteiten en etnische bevolkingen bij elkaar. Verwarring is dus op zich heel normaal. Maar voor een groep Indo’s die niet weet wie ze zelf zijn is de verwarring waarschijnlijk nog groter. Hoe vaak is namelijk al niet gesproken over de Indische Identiteits-crisis met uiting in alle vormen en gedaantes?
“Dat is het zelfde als dat Nederlanders die in Frankrijk hebben gewoond in Nederland een jaarlijkse wijnfestijn houden of een Franse week.”
Dat is geheel wat anders. Of moet zijn dat die Nederlanders een stel Franse (voor)ouder(s) hebben of Nederlandse voorouders die met een Franse zijn getrouwd..waaruit hun zijn voortgekomen met huwelijken met andere Nederlanders wonend in Frankrijk met Franse voorouders.
Neem mij niet kwalijk .. ik snap het nog niet .. waarom indisch en geen indonesisch ? De voorouders komen dan toch ook uit Indonesie? .. Ik ben geboren in Suriname .. in Suriname ben ik een javaan .. op het werk ben ik voor hen een surinamer .. in Indonesie ben ik voor hen een surinamer(nadat ik wordt aangesproken,blijkt dat ik de taal niet machtig ben .. ) op (de nederlandse) straat,ben ik indonesisch .. ik voel me gewoon mens,verrijkt met de surinaamse,nederlandse en indonesische cultuur en/of achtergrond .. wordt mijn kind een mix omdat mijn vrouw uit Indonesie komt ?? .. salaam .. kacang ruwet ..
Hey SIMON,
Indisch is de cultuur die hoort bij afstammelingen van mensen uit voormalig Nederlands-Indie. Indonesisch gebruiken we voor mensen die hun wortels in het huidige Indonesie hebben. Dat daar een overlap in zit is absoluut waar, maar iemand die opgegroeid is in de Indische cultuur, kent andere gebruiken dan iemand die opgegroeid is met de Indonesische cultuur.
Misschien heb je nog wat aan dit stukje: http://www.indisch3.nl/2010/05/12/generatie-3-0-toegelicht/
groet van Kirsten
Hoi Kirsten,
.. Bedankt voor de tip ..
Graag gedaan! p.s. Vergelijk het met een Javaan uit Suriname en een Javaan uit het huidige Indonesië. Geografisch is er overlap, maar cultureel toch aardig wat verschillen.
.. yup .. er zijn zeker culturele verschillen .. maar eigenlijk niet vreemd,gezien de lokatie en de samenstelling van de inwoners v/h land,zowel hier,als in Suriname .. tegenover de monotone ras/etniciteit in Indonesia .. ander vraag .. is er ook een reden(verhaal) .. waarom de Indische een franse,ned of duitse naam hebben ?? of is dat “gewoon” een afstammeling van .. nogmaals bedankt ..
Eerlijk gezegd Kirsten wordt het, wat mij betreft, met jouw uitleg mij niet duidelijker op, maar vager. Dat is typisch Javaans 😉 Indisch? En vooral niet door de aanwezigheid van ene Surya Atmadja op deze website.
Even terug op die Javaanse Surinamers. Zij hebben een zeer sterke band met Indonesie, wist jij dat? Zij spreken ook dat grove Javaans van de vorige eeuw, vermengd met wat andere woorden.
Je zou maar als Indische jongere in Nederland met een merah putih of een garoeda-speldje rondlopen. Word je prompt hard aangevallen door een aantal Indische puristen. Maar The Uncle Sam and The American Eagle mag blijkbaar wel.
Ik verkeer in de “gelukkige” omstandigheid dat alle criteria mbt indisch en indo op mij 100% van toepassing zijn.
Maar voor mij geen reden om het Wilhelmus te zingen en de Nederlandse vlag uit te steken. Dat nu ook weer niet.
“Dat daar een overlap in zit is absoluut waar, maar iemand die opgegroeid is in de Indische cultuur, kent andere gebruiken dan iemand die opgegroeid is met de Indonesische cultuur.”
Over deze regel moest ik lang nadenken. Ik ben geen mastermind, dus ik kan vooralsnog daarop geen gepaste reactie geven.
Maar hier een link naar een artikel over indo’s die opgroeien in de indonesische cultuur
http://javapost.nl/2010/10/11/welk-bloed-stroomt-door-de-aderen-van-de-indo/
@ Ed – dank voor je aanvullingen!
De indruk dat hier een probleem wordt gemaakt wat er niet is dringt zich aan me op. Feit is dat kinderen met een ouder van een verschillende etnische en/of culturele achtergrond hier in Nederland opgroeien. Tenzij een van de ouders, dan wel beide ouders in de opvoeding sterk de nadruk gaan leggen op culturele verschillen, zullen de kinderen als Nederlanders opgroeien. D.w.z. de Nederlandse cultuur zoals die nu bestaat wordt hun culturele referentiekader met in meer of mindere mate een invloed van het buitenlandse element.
Geeft dat problemen? Als men in termen van probleemstelling wil denken: niet meer dan de wrijvingen en conflicten waar een kind dat in een “puur” Nederlands gezin opgroeit mee te maken krijgt. Er zijn namelijk altijd spanningen tussen de gezinscultuur en de buitenwereld. Die spanningen zijn voor ieder gezin, afhankelijk van de thuis situatie, niveau en sociale positie van de ouders anders. Je kan je dus afvragen in hoeverre het hebben van een ouder met een andere etnische achtergrond genoemde spanningen dusdanig onderscheidend maakt dat het een studie rechtvaardigt. M.a.w. is er een duidelijk onderscheidend kenmerk die de zgn. “gemengde” – wat een onsympathiek woord, overigens – kinderen gemeenschappelijk hebben? Ik geloof van niet.
Ja, er zijn onderscheidende etnische kenmerken, maar wat zijn die anders dan b.v. het hebben van rood haar, sproeten of blauwe ogen. Opvallend is het gegeven dat kinderen, indien jong genoeg niet of nauwelijks op uiterlijkheden letten, totdat hen door hun omgeving daar attent op is gemaakt. Waaruit op te maken is dat de betekenis van die kenmerken relatief is en de kenmerken zelf, buiten wellicht het fysieke en/of fysische aspect, geen objectieve waarde hebben.
@Harry: ik ben het in grote lijnen met je eens. Maar wat ik mij direct afvraag; wat is Nederlandse cultuur? Ik kan wel typeringen opnoemen van Nederlanders maar die zijn niet exclusief enkel en alleen op Nederlanders (blanke Nederlanders) van toepassing. Dus het is begrijpelijk dat puber op zoek naar hun eigen ik bij het stuiten op een afkomst van elders zich hierin verdiepen en hiermee hun identiteit versterken. Indisch is dan wellicht geen ras of nationaliteit maar wel zeker een culturele identiteit.
Ik ben het niet helemaal eens met je opmerking betreft dat kinderen niet of nauwelijk op uiterlijkheden letten. Dat ze het niet koppelen aan cultuur of ras vind ik begrijpelijk, maar een verschil merken ze zeer zeker wel:zeker betreft personen met een andere huidskleur (ik heb het dus niet over sproeten,rood haar of blauwe ogen).
Misschien klinkt het wel een beetje ironisch maar ik begin te twijfelen of een dergelijk boek als “in de MIX” juist niet te zwart-wit is en stereotypen versterkt (al dan niet on/terecht).
“Misschien klinkt het wel een beetje ironisch maar ik begin te twijfelen of een dergelijk boek als “in de MIX” juist niet te zwart-wit is en stereotypen versterkt (al dan niet on/terecht).” – Als je het boek gelezen hebt, vraag je je dit niet meer af. Er is veel kritiek in het boek op het jezelf presenteren als gemengd, bijvoorbeeld.
“Tenzij een van de ouders, dan wel beide ouders in de opvoeding sterk de nadruk gaan leggen op culturele verschillen, zullen de kinderen als Nederlanders opgroeien.”
Harry: ook als de kinderen het uiterlijk van een Marokkaan of Indonesier hebben?
Je geeft hier zelf al antwoord op: “Opvallend is het gegeven dat kinderen, indien jong genoeg niet of nauwelijks op uiterlijkheden letten, totdat hen door hun omgeving daar attent op is gemaakt. Waaruit op te maken is dat de betekenis van die kenmerken relatief is en de kenmerken zelf, buiten wellicht het fysieke en/of fysische aspect, geen objectieve waarde hebben.”
EN waaruit op te maken is dat je uiterlijk niet kan negeren. Hoe je eruit ziet, is deel van wie je bent. Het is niet allesbepalend, maar je kan het niet negeren, hoe politiek correct dat ook mag zijn.
“M.a.w. is er een duidelijk onderscheidend kenmerk die de zgn. “gemengde” – wat een onsympathiek woord, overigens – kinderen gemeenschappelijk hebben? Ik geloof van niet. (..) Ja, er zijn onderscheidende etnische kenmerken, maar wat zijn die anders dan b.v. het hebben van rood haar, sproeten of blauwe ogen.”
Politiek doe je een uitermate correcte uitspraak. In de realiteit weten we allemaal dat onderscheid maken op uiterlijk waarneembare etnische kenmerken de dagelijkse praktijk is.
Overigens, jij zal het laatste essay in het boek uitermate interessant vinden. Gaat uitgebreid over de raciale betekenis van lichamelijke kenmerken en de verfoeilijkheid daarvan.
“Harry: ook als de kinderen het uiterlijk van een Marokkaan of Indonesier hebben?”
Ja, het uiterlijk – als men daar in de opvoeding geen aandacht aan geeft – speelt geen rol. Ik spreek uit ervaring wat dit betreft. Ook uit eigen ervaring weet ik dat in Indische families het uiterlijk, meer specifiek de huidskleur, een belangrijk onderwerp is. Het gevolg is – en dit is eveneens een ervaringsfeit – een nogal ongezonde preoccupatie met het uiterlijk.
“EN waaruit op te maken is dat je uiterlijk niet kan negeren. Hoe je eruit ziet, is deel van wie je bent. Het is niet allesbepalend, maar je kan het niet negeren, hoe politiek correct dat ook mag zijn.”
Dit begrijp ik niet. Ik stel dat uiterlijk irrelevant is en jij trekt daaruit de conclusie dat je het niet kan negeren. Ik zie hier een tegenstelling. Het is van tweeën één: of het is niet belangrijk en dus kan je het negeren, óf het is wel belangrijk. Overigens het heeft het wat mij betreft niets met politieke correctheid te maken. Dat zal me worst zijn. Het is iets wat ik proefondervindelijk heb vastgesteld. Wij voeden onze zoon namelijk zo op en stellen vast dat hij ondanks zijn “exotische” uiterlijk in zijn omgeving daar nooit opmerkingen over krijgt, laat staan anders behandeld wordt. Sterker nog, hij ziet zich niet anders dan de rest van zijn (blanke) klasgenoten. Voor alle duidelijkheid: wij voeden niet op volgens strakke dogmatische regels, in de trant van dat is Nederlands en dat niet, maar laten het geheel op een natuurlijke wijze ontwikkelen zonder nadruk te leggen op afkomst, cultuur of uiterlijk. Daarbij is wat in Nederland gebruikelijk is – de Nederlandse cultuur, zo je wilt – leidend. Concreet: (goed) Nederlands spreken èn schrijven, je vaardigheden en talenten ontwikkelen, je gezonde verstand gebruiken en verantwoordelijkheid nemen en afleggen. En ja, er is een familie in het Verre Oosten waar je op eigen wijze mee om moet worden gegaan. Maar hoe je het ook wendt of keert, cultureel hoor je hier. Met Nederlandse cultuur bedoel ik – voorbijgaand aan een discussie wat daarvan de juiste definitie is – wat in hier in zijn algemeenheid als Nederlandse cultuur wordt gezien: taal, normen, waarden en gebruiken in de ruimste zin van het woord.
In Nederland speelt – of moet ik “speelde”zeggen nu de onderbuikgevoelens van een bepaald deel van de Nederlandse bevolking serieus genomen wordt – uiterlijk geen rol als je a. goed Nederlands spreekt en/of b. over vaardigheden beschikt waar tegen op wordt gezien. Uiterlijk wordt een factor als men niet aan die voorwaarden voldoet. Voorbeeld: een Turkse man (Surinamer, Marokkaan, etc) die slecht Nederlands spreekt zal veelal neerbuigend of soms ronduit schofterig worden behandeld. Een (blanke) Amerikaan of Engelsman die probeert in het Nederlands te communiceren wordt niet zelden met alle egards behandeld en in steenkolen Engels te woord gestaan. Daarentegen zal een Turkse medische specialist in een Nederlands academisch ziekenhuis die bovendien goed of vlekkeloos Nederlands spreekt geen enkel probleem op dat gebied ondervinden.
“Politiek doe je een uitermate correcte uitspraak. In de realiteit weten we allemaal dat onderscheid maken op uiterlijk waarneembare etnische kenmerken de dagelijkse praktijk is. “
Dat is afhankelijk van wie of waar de dagelijkse praktijk is. Kennelijk is die van ons een ander dan die van jou. Natuurlijk weet ik dat uiterlijk (en niet alleen etnisch waarneembare kenmerken) een rol speelt, maar het is een wisselwerking. Hoe ga je er zelf mee om? Het voorbeeld voor mij en ook een beetje een aha Erlebnis, is een mede student aan de Universiteit van Seoul. Hij kwam uit Ivoorkust en uiterlijk stak hij behoorlijk af in zijn omgeving. Een omgeving die bovendien, ik mag wel zeggen, traditioneel nogal etnocentrisch is. Maar het lukte hem om na een geslaagde studie aan Waseda University in Tokyo te promoveren aan Seoul University. Hij leerde vloeiend Koreaans èn Japans spreken en beide schriften tot op hoog niveau beheersen. Uiteindelijk heeft hij zich na een korte periode als universiteitsdocent in Korea ontwikkeld tot een geslaagd zakenman. Het ging niet van een leien dakje en hij heeft veel hindernissen moeten overwinnen, maar door zijn innemend gedrag en bijzondere sociale vaardigheden en intelligentie is het hem gelukt. M.a.w. etnische kenmerken krijgen het gewicht die je er zelf aan geeft of aan laat geven. Politiek correct of niet, dat is mijn overtuiging die ik in mijn dagelijkse praktijk keer op keer bevestigd zie.
P.s.: het heeft er alle schijn van dat de onderbuikgevoelens van Nederland, zoals vertolkt door de PVV, de nieuwe politieke correctheid is. Mijn persoonlijke correcte reactie daarop is: odi profanum vulgus et arceo.
@Harry: in je voorbeelden lijkt het alsof uiterlijk dus wel een grote factor is. Communicatie echter speelt een rol tot acceptatie.Bijv. Een blanke toerist die gebrekkig praat wordt normaal beantwoord maar over een immigrant die gebrekkig praat wordt minachtend gedacht.
Ook daar zitten natuurlijk haken en ogen aan (hoelang verblijft de immigrant al in NL?) Uiterlijk speelt altijd een rol bij een eerste indruk. Mensen kijken er naar en basseren hun benadering op hetgeen ze denken te weten over de beeldvorming van een bepaalde cultuur,ras,etc.
Wie kent het niet: geklaag over de buitenlander,immigrant,gastarbeider,allochtoon,asielzoeker,vluchteling,seizoenswerker..we hebben er in NL zoveel namen voor omdat het een terugkomend gespreksonderwerp is. Bijv. jouw voorbeeld van de zakenman uit Ivoorkust. Dat hij Japans of Koreaans spreekt doet niet af over het feit dat Japanners en Koreanen hem bij een eerste kennismaking nog steeds zullen beoordelen als iemand van een negroïrde ras. Wat voor hen vreemd is in hun omgeving. Uiterlijk speelt dus altijd een rol, echter omdat hij zich heeft aangepast aan de taal en gebruiken wordt hij geaccepteerd. Wil niet zeggen dat ze hem niet beoordelen of een mening hebben over zijn raciaal uiterlijk.
“Assimilatie:ja,Integratie;nee” riep Siem Boon enkele tientalle jaren geleden. Daar ben ik het mee eens.Ieder moet zelf weten hoe men met zijn/haar culturele achtergrond omgaat.Of men liever de taal spreekt van de (groot)ouders, of dit helemaal niet wenst te spreken. Zolang men zich maar wegwijs kan maken in Nederland, kan communiceren, begrip kan hebben voor Nederlandse normen en waarden. Men hoeft geen afstand te doen van de eigen gebruiken zolang deze geen last veroorzaken voor anderen of in strijd zijn met de Nederlandse wet.
Uiterlijk,tjah dat ik bruin van huidskleur ben en een ander niet. Ik kan er niet wakker om liggen. Als iemand het vreemd vindt dat ik nasi met een lepel eet en ayam met mijn handen dan is dat hun onbegrip. Als mensen het raar vinden dat ik met mijn vriendin (allebei Indische -Nederlanders) in een winkel Bahasa Malay met elkaar praten omdat we het niet fijn vinden dat enkele mensen meeluisteren, dan is dat te wijten aan hun wereldvreemd zijn. Mensen moeten niet zoveel letten op elkaar, dan zou de wereld een stuk beter zijn.
Uiterlijk – en niet alleen etnische kenmerken – spelen een rol, maar dat is niet het punt. De vraag is: hoe belangrijk is het objectief gezien? Anders gesteld: hoe belangrijk laat je het worden?
Wat ik duidelijk probeer te maken is dat er in wezen geen verschil is tussen etnische kenmerken of andere uiterlijke kenmerken an sich, maar dat de betekenis daarvan wordt bepaald door de dynamiek tussen de waarden en/of betekenis die de omgeving daar aan geeft en de reactie daarop van de persoon in kwestie. Als ik mijn zoon voortdurend bewust maak van zijn uiterlijk en dat associeer met een ‘anders (moeten) zijn’, gaat hij zich als dusdanig gedragen met alle (vaak negatieve) gevolgen van dien. Ik zou hem dan feitelijk “invullen”. Ik vind het echter beter om helemaal geen aandacht te geven aan zijn etnische kenmerken als dusdanig maar aan het verwerven van vaardigheden, het ontwikkelen van zijn talenten en uiteindelijk van zijn persoonlijkheid. Ind dat proces verliezen etnische kenmerken het generieke “etnische” en worden zijn persoonlijke kenmerken. Concreet voorbeeld uit het verleden: toen men Bruce Lee in actie zag dacht men niet “dat is een Chinees”, maar “dat is Bruce Lee”.
@Harry: Maar als ik Bruce Lee zie dan zie ik toch echt een Chinees.Ik vind je wel heel politiek correct. Bruce Lee is een Chinees, Ruud Gullit is een neger en jij en ik zijn Indo. Ja je bent ook een individu maar ga nu niet proberen te ontkennen dat je iets niet bent want dat vind ik zo zweverig. Ik snap dat jij je zoon wilt meegeven niet te oordelen over iemand enkel alleen op basis van afkomst, uiterlijk, etc. Maar hem niet meegeven dat hij zelf een Indisch uiterlijk heeft kan leiden dat hij zelf in een soort identiteitscrisis komt op een bepaald moment in zijn leven. Kennis hebben van je eigen culturele achtergrond lijkt me zeker een goede basis voor de eigen ontwikkeling. Zeker als het uiterlijk zo duidelijk is dat de buitenwereld je toch als lid van een culturele groep zal indelen.
Opvoeden volgens de Nederlandse cultuur? Je brengt je zoon naar New Kids Turbo en Oh Oh Cherso on tour? Of breng je hem de gedachten van de PVV bij? Dat is namelijk gezien de cijfers en populairiteit waar het merendeel van de hedendaagse generatie autochtoon van houdt.En reken er maar op dat deze groep juist heel goed het verschil ziet tussen iemand met een west-europees uiterlijk en een oosters uiterlijk. Ik zie het al voor me dat je zoon overstuur thuiskomt na een confrontatie met deze groep: “verrekte chinees!gare pinda!”
Maar los van alle gekheid,ten tijden toen de Piramides in Egypte werden gebouwd schatte men de de wereldbevolking op 30 miljoen mensen,in 1804 bereiktte de wereld pas één miljard inwoners. In 1927 waren dat er al twee miljard. Eind jaren 50 groeide de wereldbevolking tot drie miljard personen.De wereldbevolking is tussen 1950 en 2000 met iets meer dan 143 procent toegenomen; van 2,515 naar ca. 6,121 miljard mensen in totaal. Daarmee werd het aantal immigranten en migranten ook hoger, er zijn de afgelopen decennia miljoenen mensen naar andere werelddelen vertrokken voor een beter bestaan, als politiek vluchteling, etc. Dit houdt ook in dat er meer vermening van culturen en rassen is dan pakweg een eeuw geleden.
In 1900 woonden er nog maar 5.104.000 mensen in Nederland, in 1940 waren er 8.834.000 inwoners en omstreeks 2009 was dit al verdubbeld (16.515.057 inwoners).Daarvan was 13.198.081 autochtoon.Om maar eens te aan te geven het CBS geeft het aantal allochtonen weer en de grootste groep met als land van herkomst hedendaags Indonesië (inc.Nederlands-Indië) is de grootste etnische minderheid in Nederland; 384.497 Indo’s/Indonesiërs, 341.528 Marokkanen,134.774 Antillianen, 378.330 Turken en 338.678 Surinamers.
Ironisch dat Indo’s de grootste minderheid vormen maar het minste opvallen. Wellicht te wijten dat wij niet geconcentreerd bij elkaar wonen (niet alleen stedelijk), meer verspreid zijn over sociale niveaus,vaak een minder sterke (familie)binding hebben met het land van herkomst, kortweg meer geïntergreerd zijn i.p.v. geassimileerd.
Nederland veranderd in een razend tempo op cultureel gebied: in de jaren ’60 van de vorige eeuw zaten er geen Marokkaans of Turks sprekende kinderen bij mijn ouders in de klas. Tegenwoordig is dat misschien 20%, op sommige scholen is dat zelfs 60% of 70%. Vermening zie ik zelfs toenemen. Ik de jaren ’90 kon ik me niet voorstellen dat Turkse of Marokkaanse meiden verkering hadden. Tegenwoordig zie en hoor ik tienermeiden van Turkse of Marokkaanse afkomst die verkering hebben met een Nederlands, Antiliaanse of etnisch-anders jongen.
Ik ken ook persoonlijk tieners van gemengde afkomst, mondjesmaat, maar wel opmerkelijk; nederlandse voornaam, marokkaanse achternaam.
Maargoed wil niet afdwalen maar ik denk ook dat het dus wel belangrijk is om juist in deze tijd je kroost te informeren over hun afkomst, juist door de etnische diversiteit die de laatste decennia is ontstaan in west-europa (en de invloed daarvan).
“Als ik mijn zoon voortdurend bewust maak van zijn uiterlijk en dat associeer met een ‘anders (moeten) zijn’, gaat hij zich als dusdanig gedragen met alle (vaak negatieve) gevolgen van dien.”
Welke negatieve gevolgen?
“Ik zou hem dan feitelijk “invullen”. Ik vind het echter beter om helemaal geen aandacht te geven aan zijn etnische kenmerken als dusdanig maar aan het verwerven van vaardigheden, het ontwikkelen van zijn talenten en uiteindelijk van zijn persoonlijkheid.”
Uiteraard moet je ieder kind motiveren en activeren zijn eigen vaardigheden te ontwikkelen, echter een deel van zijn zelfbeeld wordt ook beïnvloed door de buitenwereld, de maatschappij. En deze oordelen, mede, op uiterlijk. Blanke west-europese mannen domineren eeuwenlang de economie,politiek en samenlevingen met invloed over de gehele wereld. Het is wereldvreemd om te denken dat het enkel hebben van vaardigheden, ongeacht uiterlijk,ras,geloof,etc, voldoende is om de mogelijkheid te krijgen je ten volste te ontplooien. In de VS noemen ze dat “het glazen plafond syndroom”; als kleurling kun jij je wellicht opwerken met je vaardigheden tot bestuurslid, generaal of manager maar als het directeurschap in zicht is stoot men het hoofd en blijft men jaar na jaar op dezelfde functie steken. En hoevaak ziet men aan deze zijde van de oceaan een kleuring (negroïde,Aziaat kortom niet-westerse allochtoon) als directeur van een multi-national, als opperbevelhebber of als fractie-voorzitter? En als dit gebeurt: hoevaak wordt er dan geroepen dat het onder mom van positieve discriminatie is gebeurt?
Uiterlijk speelt altijd een rol..helaas steekt de wereld zo in elkaar..
“Welke negatieve gevolgen?”
Zich afzetten tegen vermeende “anders zijnde” groepen of mensen en/of het ontwikkelen van een minderwaardigheidscomplex gepaard gaande met een negatieve houding tegenover “de buitenwereld” wat weer negatieve reacties oproept en kan resulteren in een neergaande spitaal. Wat mij opvalt is dat het “trots zijn op je afkomst” in wezen een negatieve reactie is op het negatieve beeld van bepaalde – vaak niet-blanke – etniciteit dat besloten ligt in het traditionele westerse wereldbeeld. I.p.v. tijd en energie te verspillen aan een vermeende afkomst is het zinniger om je persoonlijke potentieel en vaardigheden te ontwikkelen. Etniciteit is een label – vaak verzonnen en niet zelden negatief gekleurd – die alleen maar in de weg zit en overbodig voor je zelfbeeld.
“In de VS noemen ze dat “het glazen plafond syndroom”; als kleurling kun jij je wellicht opwerken met je vaardigheden tot bestuurslid, generaal of manager maar als het directeurschap in zicht is stoot men het hoofd en blijft men jaar na jaar op dezelfde functie steken. En hoevaak ziet men aan deze zijde van de oceaan een kleuring (negroïde,Aziaat kortom niet-westerse allochtoon) als directeur van een multi-national, als opperbevelhebber of als fractie-voorzitter? En als dit gebeurt: hoevaak wordt er dan geroepen dat het onder mom van positieve discriminatie is gebeurt?”
Het lijkt me dat Barack Obama en Colin Powell zich daar toch aardig aan hebben ontworsteld. Het is een onderschatting, zo niet minachting van hun vaardigheden om dat weg te zetten met “positieve discriminatie”. Ja, er zijn problemen en hindernissen die je uiterlijk kunnen opwerpen. Je kan meegaan in dat negatieve beeld dat je wordt opgelegd of je kan het naast je neer leggen en in jezelf geloven. Ik kies voor het laatste en dat is wat ik mijn zoon ook probeer bij te brengen. Die hindernissen zijn niet veel anders dan zaken als vooroordelen vanwege je sociale achtergrond, of welk vooroordeel dan ook. Het bestaan ervan erken je, maar je gaat er niet in mee. En dan is het mogelijk om dat negatieve beeld om te buigen zoals de heren Obama en Powell hebben laten zien. In feite is dat hetzelfde wat mijn moeder ons voorhield toen we hier kwamen: je zal je moeten bewijzen en harder moeten werken dan de mensen hier. Dat is een gegeven dat overal geldt, of je nu blank of zwart bent. Of is dat politiek correct? Zo ja, dan was mijn moeder haar tijd ver vooruit.
“@Harry: Maar als ik Bruce Lee zie dan zie ik toch echt een Chinees.Ik vind je wel heel politiek correct. Bruce Lee is een Chinees, Ruud Gullit is een neger en jij en ik zijn Indo. Ja je bent ook een individu maar ga nu niet proberen te ontkennen dat je iets niet bent want dat vind ik zo zweverig. Ik snap dat jij je zoon wilt meegeven niet te oordelen over iemand enkel alleen op basis van afkomst, uiterlijk, etc. Maar hem niet meegeven dat hij zelf een Indisch uiterlijk heeft kan leiden dat hij zelf in een soort identiteitscrisis komt op een bepaald moment in zijn leven. Kennis hebben van je eigen culturele achtergrond lijkt me zeker een goede basis voor de eigen ontwikkeling. Zeker als het uiterlijk zo duidelijk is dat de buitenwereld je toch als lid van een culturele groep zal indelen”.
Grappig hoe “politiek correct” nu veelal in een verwijtende modus wordt gehanteerd. Het is net zo mode/stop woordje geworden als “fascist”of “racist” in het linkse gedachtegoed. Voor beide geldt dat er te pas en te onpas mee wordt gesmeten. Met alle respect, maar je kan jezelf niet als maatstaf nemen. Jij ziet misschien een Chinees maar voor vele van zijn (Westerse) fans was hij Bruce Lee, die toevallig ook Chinees was. Daar is een wezenlijk veschil. Hetzelfde fenomeen zie je ook bij Gullit.Etniciteit – en dat zal ik nog vele malen herhalen – is niet meer dan een willekeurige label die op veelal misvattingen en vooroordelen is gebaseerd. Het is opmerkelijk dat het in de oude beschavingen als het Romeinse rijk, de oude Egyptische beschavingen, maar ook in de oude Chinese keizerrijken, hoegenaamd geen rol speelde, maar sinds de opkomst van en ondergang van het kolonialisme het karakter van een absoluut gegeven heeft gekregen. Ik denk niet dat men kan volhouden dat Li Po die van Turkse afkomst was, een van de grootste dichters van China en het sinologische cultuurgebied is geworden op basis van een politiek correct uitgangspunt.
Ik zou niet weten wat een “Indisch uiterlijk” is. Als ik hem niet zou kennen en men zou mij vragen hem op basis van een foto in een etnisch hokje te plaatsen, dan zou ik hem Koreaans geven. Op basis van zijn lichaamstaal en gedrag Nederlands met Aziatische ouders. Zijn culturele achtergrond is Nederland en welk hokje de buitenwereld hem toe bedeelt is niet iets wat hem bezig houdt. Hij heeft een bijzonder prettige vriendenkring waar etniciteit geen factor is.
“Opvoeden volgens de Nederlandse cultuur? Je brengt je zoon naar New Kids Turbo en Oh Oh Cherso on tour? Of breng je hem de gedachten van de PVV bij? Dat is namelijk gezien de cijfers en populairiteit waar het merendeel van de hedendaagse generatie autochtoon van houdt.”
Het lijkt me sterk dat die anderhalf miljoen of zoiets PVV stemmers het merendeel van de “autochtone” bevolking is. Het is wel zo dat domheid en grofheid salonfähig is geworden, jammer genoeg. Je mag tegenwoordig trots zijn op onwetendheid, kortzichtigheid en ongeletterdheid. Dat veroordelen wordt bestempeld als “politiek correct”. De Nederlandse cultuur omvat meer dan domheid omarmen en op een voetstuk plaatsen. Daar horen (gelukkig) ook bij het Concertgebouw orkest – het beste orkest in de wereld, internationaal befaamde dirigenten als Bernard Haitink, Edo de Waart, internationaal geroemde violisten Jeanine Jansen en Vera Beths. Maar ook denkers als Spinoza (zelf geen Nederlander maar wel hier werkzaam), Erasmus en architecten als Koolhaas. Nederlandse cultuur zijn ook de schrijvers Frederik Hermans, Simon Vestdijk, Harry Mulisch en Gerard Reve. Bij de Nederlandse cultuur horen ook de erflaters van de 16e eeuw, de prachtige gebouwen in onze oude steden en tot voor kort en helaas tanende, ook een praktische en tolerante houding die Spinoza in staat stelde hier te werken. Bij Nederlandse cultuur hoort ook een traditie van vakmanschap op allerlei gebieden die er voor zorgde dat bijvoorbeeld de Vier Jaargetijden van Vivaldi in Amsterdam werd uitgegeven, maar ook dat de Hollanders de basis legden voor zaken als de Russische vloot en de westerse medische wetenschap in Japan. Dat zijn zaken waarmee ik mijn zoon bekend mee maak. Waarbij ik spijtig genoeg moet constateren dat de door mij genoemde zaken en personen veelal beter worden gewaardeerd in het buitenland dan hier. Ik wijt het aan de nivelleringzucht (dát is nog eens politiek correct) in de 70-er en 80-er jaren van de vorige eeuw die een belangrijke rol in de afbraak van ons onderwijs speelde.
“Ironisch dat Indo’s de grootste minderheid vormen maar het minste opvallen. Wellicht te wijten dat wij niet geconcentreerd bij elkaar wonen (niet alleen stedelijk), meer verspreid zijn over sociale niveaus,vaak een minder sterke (familie)binding hebben met het land van herkomst, kortweg meer geïntergreerd zijn i.p.v. geassimileerd.”
Ik heb nog geen eenduidige definitie van termen als “Indo” en “Indisch”gezien . Ieder heeft daar kennelijk zijn interpretatie van. Een interpretatie die met het voortschrijden der jaren ook nog eens verandert, Officieel is er ook geen sluitende definitie van wie als Indisch moet worden aangemerkt of wat überhaupt Indisch is. Ik ga een discussie daarover hier niet nog eens starten, maar feit is dat er diverse verschillende interpretaties en definities van zijn. Op basis daarvan kan je stellen dat het bestaan van zo’n minderheid twijfelachtig is.
“Maargoed wil niet afdwalen maar ik denk ook dat het dus wel belangrijk is om juist in deze tijd je kroost te informeren over hun afkomst, juist door de etnische diversiteit die de laatste decennia is ontstaan in west-europa (en de invloed daarvan).”
Ik zie daar de waarde niet van. Al is het alleen maar vanwege het feit dat de (historische) indeling in etnische categorieën willekeurig en op twijfelachtige gronden is gemaakt.
@Harry:Als ik het goed begrijp wil jij je zoon blanco opvoeden en gewoon algemene waarden en normen meegeven zonder hem te “dwingen” in een cultuur zodat hij niet een bepaald stereotype wordt of zelf zo over anderen denkt op basis van culturele of sociale afkomst.
Dat vind ik een mooi gedachtengoed, en als dat je visie is ben ik het daar wel mee eens. Ik wil je in mijn reacties ook niet de indruk geven dat het anders zou moeten,enkel aangeven dat het helaas niet de realiteit is.
“Het lijkt me dat Barack Obama en Colin Powell zich daar toch aardig aan hebben ontworsteld. Het is een onderschatting, zo niet minachting van hun vaardigheden om dat weg te zetten met “positieve discriminatie”.” Nee, die redenering wil ik ook niet wekken.Je zou kunnen zeggen: kijk Condoleezza Rice is als afro-amerikaanse vrouw Amerikaans hoogleraar, diplomaat, nationale veiligheidsdeskundige en auteur geworden, Colin Powell als generaal en minister van Buitenlandse zaken en Barack Obama als Staatssenator en nu als president dus hoezo “glazen plafond”? Echter het feit dat er drie huidige afro-amerikaanse politicus kunnen noemen in de gehele geschiedenis van de VS en gegeven dat zij ook de eerste en enige negroïden zijn die in de genoemde functies zijn benoemd, zowel in de geschiedenis van de VS als die van Europa,is remarquabel in mijn gedachten.
Terugkoppelend aan je oorspronkelijke bericht: de manier waarop jij de opvoeding stelt is een mooi gedachtengoed (zonder sociaal culturele beperkingen,zonder vooroordelen en zonder culturele grenzen) maar is in mijn visie heel idealistisch en niet realistisch gezien de huidige samenleving.
“Ik heb nog geen eenduidige definitie van termen als “Indo” en “Indisch”gezien . Ieder heeft daar kennelijk zijn interpretatie van.” Of zijn er zoveel verschillende interpretaties omdat er geen sprake is van kennisoverdracht, delen van informatie en gebrek aan onderlinge communicatie? Wat ik zelf herhalend signaleer is dat er binnen de Indische Nederlanders vooral discussie leeft wat nu de juiste definitie is. Al dan niet gevoed door “deskundigen” die zelf niet tot de Indisch-Nederlandse groep behoren.Daarbij wordt mijnsinziens vooral nationaliteit,culturele identiteit en etniciteit met elkaar verward en zelfs als kenmerken op een, voor mij onjuiste, manier toegepast als “voorwaarde” om zichzelf of een ander al dan niet bij de “Indische-Nederlander” te rekenen.
Overigens is het voor een groot deel van de Indische-Nederlanders verwarrend als men zegt dat Indische-Nederlanders,Indo-Europeanen (afgekort in de volksmond: Indisch of Indo) tot de Nederlandse bevolking worden gerekend, maar eveneens de grooste allochtone groep in Nederland is. Wellicht dat de Indische Nederlanders vanuit de sociale omgeving en vooral vanuit de westers visie concluderen (weliswaar foutief) dat een persoon die zich kenbaar maakt als een minderheid automatisch tot een cultuurgenoot van een allochtone bevolkingsgroep wordt gerekend.
Daarbij wordt geen rekening gehouden dat het eerste een CBS-definitie is om de bevokingssamenstelling aan te duiden en dat deze definitie verschilt met het begrip “allochtoon” in het tweede geval wat een Van Dale-definitie is voor de Nederlandse taal.
Mijn visie is dat je een Indo-Europeaan c.q. Indische Nederlander (culturele identiteit/afkomst) bent als je ouder(s) dit zijn.Dit is dan je culturele identiteit bij geboorte en daarmee kun je zelf indeling geven of je dit belangerijk vindt in je leven of gewoon een plekje te geven. Je nationaliteit is Nederlands simpelweg omdat je in Nederland bent geboren en je ouders ook de Nederlandse nationaliteit hebben. Nationaliteit is politiek gebonden en heeft dus gewoon met landsgrenzen te maken.Aangezien Nederlands-Indië tot de overzeese gebieden behoorde was het nog binnen de landsgrenzen en daartoe behoorde onze (groot)ouders tot de Nederlandse nationaliteit (maar door hun afkomst en lokale (West-Javaans,Manadonees,etc invloed hadden zij een gemengde culturele identiteit die uiteindelijk toch een eigen vorm aannam die zowel culturele gezien afwijkend was/is van de lokale cultuur:Indische-nederlander). Vandaar dat CBS hierbij een andere definitie rekent.
Overigens niet te verwarren met etniciteit. Hoewel velen die zich “Indische-Nederlander” noemen zichzelf koppelen aan de allochtoon (van Dale) of zich laten plaatsen in deze omschrijving is dit geheel onjuist.
Als we verschillende lezingen betreft Nederlandse etniciteit raadplegen kunnen we concluderen dat Indische Nederlanders juist geheel onder de Nederlandse etniciteit kunnen worden geplaatst. Echter heb ik het vermoeden dat veel Indische Nederlanders niet de moeite nemen om enig onderzoek te doen naar sociaal culturele omschrijvingen of enkel oppervlakkig informatie inwinnen.
Etniciteit is namelijk niet aan landgrenzen gebonden. Juist volksverhuizingen, en geleidelijke ontwikkeling zijn kenmerken bij de vorming van etniciteit.Nederlanders(in de zin van etniciteit)zijn met elkaar verbonden door een gemeenschappelijke geschiedenis,cultuur,taal en afstamming; gemeenschappelijk is hierbij niet synoniem aan identiek. M.a.w. de kern van de etniciteit wordt gedeeld al dan niet met enkele verschillen tussen de verschillende groepen.Tot de Nederlandse etniciteit behoren naast Nederlanders (autochtoon aan het land Nederlander) bijv. Vlamingen uit België, Afrikaners (ookwel Boeren genoemd) uit zuid-afrika, Basters uit Namibië (Het zijn de nakomelingen van Nederlandse kolonisten/boeren,en de lokale Khoisanbevolking,De Basters zijn over het algemeen zeer Calvinistisch qua geloof. In het vroegere koloniale bestel namen de Basters een sociale rang in tussen de zwarte en blanke bevolking, en waren ingesteld op de Nederlandse cultuur.Veel hebben er dan ook Nederlandse achter- en voornamen.)En ook de Indische Nederlanders worden tot de Nederlandse etniciteit gerekend.
Overigens een algemene officiele omschrijving is:
“Deze Indische Nederlanders stonden destijds op de sociale ladder tussen de ‘gewone’ inlanders en Nederlanders in.Door het soevereiniteitsverdrag met Indonesië in 1949 werden sommige Indische Nederlanders gedwongen om te kiezen tussen het aanvragen van Nederlanderschap of behoud van de Indonesische nationaliteit die hen werd toegewezen, omdat ze zich niet konden beroepen op de wet van 1892 die het Nederlanderschap regelde. Diegene die de Nederlandse nationaliteit hadden of verkozen, verhuisden voor 85-90% naar Nederland.”
Terugkomend op de definitie “allochtoon” die voor verwarring zorgt bij het zelfbeeld als Indisch-Nederlander: hiermee wordt vooral gedacht aan de door mij eerder genoemde CBS-definitie. Daarmee bedoelend: Persoon die in Nederland woonachtig is en van wie ten minste één ouder in het buitenland is geboren. Wie zelf in het buitenland is geboren, hoort tot de eerste generatie, wie in Nederland is geboren, hoort tot de tweede generatie.
Verwarrend omdat bijv. met deze definitie tevens door het CBS wordt gerekend: Nederlanders vertrekken bijv. naar de Nederlandse Antillen, krijgen daar een kind, keren terug. Ondanks de Nederlandse nationaliteit van beide ouders, en feit dat de Antillen tot Nederlands Koninkrijk wordt gerekend wordt het kind door het CBS als “niet-westers” allochtoon opgenomen in de bevolkingsstatiek (dit voorbeeld letterlijk van CBS geciteerd).
Verder zegt CBS: Deze definitie kan verwarring en onduidelijkheid geven. Zo is een groot deel van het Koninklijk Huis allochtoon. Ook mensen met een ouder die in Nederlands-Indië of in Vlaanderen geboren is, zijn volgens de CBS-definitie allochtoon. De grootste groep allochtonen in Nederland is van Indonesische afkomst, met 15% en de Duitse allochtonen komen op plaats twee met 14%. Dit wijkt af van wat men doorgaans lijkt te willen zeggen als men het woord allochtoon gebruikt. In de volksmond worden met “allochtonen” de gastarbeiders en/of asielzoekers en hun kinderen of kleinkinderen bedoeld, die zich in uiterlijk of gedrag duidelijk van de modale Nederlander onderscheiden.
Dus hoewel het CBS de Indische Nederlander als allochtoon rekent, behoren Indische Nederlanders 100% officieel tot de Nederlandse nationaliteit en etniciteit.Culturele identiteit is afhankelijk van het individu zelf.
Hetvolgende vind ik eerlijk gezegd wat moeilijk om te verwoorden maar mijn gedachten betreft de door jouw beoogde opvoeding is mijnsziens niet eens een discussiepunt omdat het tegengestelde wat jij voorspiegeld eigenlijk kenmerkend is voor opvoedingen die men stereotype plaatst bij groepen die zichzelf niet plaatsen/laten plaatsen of zelf afzetten als tegenpool van de Nederlandse nationaliteit en etniciteit laat staan culturele identiteit.
“Het is wel zo dat domheid en grofheid salonfähig is geworden, jammer genoeg. Je mag tegenwoordig trots zijn op onwetendheid, kortzichtigheid en ongeletterdheid.” Geheel mee eens,helaas. Om het voorbeeld van Oh Oh Cherso en New Kids Turbo te nemen: oorspronkelijk gemaakt als vertier om te laten zien hoe absurd sommigen mensen zijn,echter populair geworden omdat mensen zich menen te herkennen of zich willen gedragen als de karakters in beide shows!
Al met al een interessant cultureel vraagstuk!
[…]
Dat vind ik een mooi gedachtengoed, en als dat je visie is ben ik het daar wel mee eens. Ik wil je in mijn reacties ook niet de indruk geven dat het anders zou moeten,enkel aangeven dat het helaas niet de realiteit is. […]
Blijkbaar, en gelukkig, is jouw realiteit een andere dan die van mij. Hoewel het heden ten dage het politieke correcte standpunt is om de multiculturele samenleving naar de vuilnisbak te verwijzen, heeft die visie, of liever de werkelijkheid, van verschillende culturen die met elkaar in contact komen en elkaar wederzijds beïnvloeden er in ieder geval voor gezorgd dat het hebben van fysieke kenmerken die afwijken van die van de hoofdstroom niet als vreemd of opvallend (meer) wordt ervaren. Fysieke kenmerken gaan pas een rol spelen in combinatie met een bepaalde manier van gedragen. Anders gezegd ze krijgen gewicht naar de mate van het zich eigen maken van de hier heersende hoofdcultuur: beheersing van Nederlands en de heersende normen en waarden.
Mijn ervaring is dat gedrag uiteindelijk bepalend – en dus de fysieke kenmerken overstijgen – zijn voor de bejegening die men krijgt. Dat is universeel. Ik zie mijn zoon als het levende voorbeeld van die visie en de bevestiging van mijn mening. Wij geven hem onze waarden en normen mee en voeden hem op zoals wij denken dat goed is. We plakken er alleen geen etiket op; Misschien bedoel je dat met “blanco opvoeden”.
[…] Echter het feit dat er drie huidige afro-amerikaanse politicus kunnen noemen in de gehele geschiedenis van de VS en gegeven dat zij ook de eerste en enige negroïden zijn die in de genoemde functies zijn benoemd, zowel in de geschiedenis van de VS als die van Europa,is remarquabel in mijn gedachten.[…]
Gezien de relatief korte geschiedenis van de Verenigde Staten en de positie van de kleurlingen met daaraan gepaard de visie van de blanken nog geen 60 jaar geleden en die van nu zijn de veranderingen spectaculair te noemen. Nog geen 10 jaar geleden had niemand geloofd dat een kleurling binnen afzienbare tijd president van de VS kon worden. Dat is een verandering die niet vanzelf tot stand is gekomen maar het resultaat van volharding en van een geloof in eigen kunnen. Het geeft tevens aan dat de etiketjes op basis van fysieke kenmerken en vermeende etnische scheidslijnen een zeer beperkte houdbaarheid hebben. Het zijn niet meer dan de kleren van de keizer. Zij hebben van zichzelf geen enkele waarde.
[…] Of zijn er zoveel verschillende interpretaties omdat er geen sprake is van kennisoverdracht, delen van informatie en gebrek aan onderlinge communicatie? […]
Een andere mogelijkheid is het ontbreken van een zelfbeeld anders dan die voortkwam uit een diep verlangen om te horen bij Nederland en de Nederlanders. Een verlangen dat stuitte op de barrières die kolonialisme en racisme opwierpen. Geconfronteerd met die hindernissen ontstond er een beweging om een eigen identiteit te scheppen met de weinige en gebrekkige materialen die voorhanden waren: de culturele brokken die het moederland gunde en de slecht begrepen stukken cultuur uit het land van herkomst. Dat alles. bijeen gebracht met fantasie en wens-denken. Door gebrek aan eenduidigheid gepaard met wat culturele improvisatie ontstond een verbrokkeld geheel met veel witte plekken die een ieder naar believen kon invullen. Culturele confabulaiie, lijkt me een mooie wetenschappelijke term hiervoor. Dat verlangen naar een eigen identiteit is inmiddels door de werkelijkheid ingehaald. De kolonie met de shade bar zijn verdwenen en racisme werd een taboe; de noodzaak van een eigen etnische identiteit werd niet meer gevoeld. Kennelijk wordt die noodzaak om andere redenen nu weer gevoeld en ontstaan er nieuwe definities en interpretaties. De oude vlag krijgt een nieuwe lading.
Het hele gedoe met begrippen als ‘allochtoon’ en ‘autochtoon’ is niet anders dan plakken van dubieuze etiketjes met een beperkte houdbaarheid. De definities hebben een willekeurig karakter die nergens iets toevoegen en alleen verwarring scheppen. De geschiedenis van de mens toont de zinloosheid van dit soort labeltjes plakken aan.
@Harry: het is duidelijk dat we ieder een andere visie hebben, dat wil niet zeggen dat we elkaar niet respecteren.Ik vind het wel zeker interessant om gedachten uit te wisselen op deze wijze. Echter discussieren heeft volgens mij geen verdere toegevoegde waarde voor dit forum of voor elkaar: de standpunten zijn duidelijk gemaakt. Rest me nog wel de vraag wat u eigenlijk vind van deze site; dertigers en twintigers die zichzelf wel tot een specifieke groep betitelen, Indische Nederlanders, en daarbij zichzelf dus wel een etiket opplakken? Is bijv. deze site wel een gegeven dat u kenbaar maakt bij uw zoon?
[…]Rest me nog wel de vraag wat u eigenlijk vind van deze site; dertigers en twintigers die zichzelf wel tot een specifieke groep betitelen, Indische Nederlanders, en daarbij zichzelf dus wel een etiket opplakken? Is bijv. deze site wel een gegeven dat u kenbaar maakt bij uw zoon?[…]
Deze site is uitermate interessant en leerzaam. Heel boeiend om te zien hoe een minderheidsgroep wordt gemaakt. Mijn zoon heeft hier echter totaal geen interesse in. Het is een ver-van-zijn-bed show.
Ik moet het niet meemaken dat de indische groep over twintig jaar nog steeds de grootste minderheidsgroep in Nederland wordt genoemd. Dit kan toch niet eeuwig blijven doorgaan zo?
“In mijn klas zijn ze wel eens jaloers op me, omdat mijn ouders uit twee verschillende landen komen” – Jonas Mouzouni ( 7 jaar).”
Er zijn genoeg “indische” jongeren van wie de ouders slechts uit 1 land komen. Niet iets om daarop jaloers te zijn.
Maar daarover, over hun gedachtengangen, lezen we wel op indisch4 of 5 😉
Dat zal niet zo zijn Ed..CBS definitie is allochtoon: geboren in buitenland of 1 ouder geboren in buitenland (m.a.w. alleen de eerste en tweede generatie immigranten worden geteld). Inclusief voormalig Nederlands-Indië, incl. mensen met een Nederlands paspoort bij geboorte. Gaat hen enkel om de cijfertjes van hoeveeel mensen er in Nederland komen en gaan ongeacht nationaliteit.
Aangezien er geen Indo’s meer in Indonesië worden geboren, er geen Nederlands-Indië meer is en de eerste generatie in Nederland (geboren in Indië/naoorlogs Indonesië) langzaam verdwijnt zal het aantal dat bij de minderheidsgroep wordt gerekend door CBS snel dalen in de komende 10 jaar. Over 20 jaar? Wellicht dat de Indische groep dan niet eens meer wordt vermeld door CBS.
Harry / December 14, 2010
de Nederlandse cultuur zoals die nu bestaat wordt hun culturele referentiekader met in meer of mindere mate een invloed van het buitenlandse element.
————————————————————
Dat is zo .
Had gemerkt bij mijn eigen zoon, mix van 100% Indonesier en 100% Nederlandse.
Geboren in Amsterdam.
Wel krijgt hij informatie van de asal usul van zijn vader, van zijn familie in Indonesia ( Indonesische “connection”) omdat het tot zijn erfenis behoorde.
Hij behoorde tot de 7de generatie .
Verder is hij een gewone Nederlandse jongen, met een kopi susu uiterlijk.
Het wordt tijd dat speciaal Erik het Indo Europeesch Verbond weer wordt opgericht om de belangen van de onderdrukte indische-nederlanders te behartigen.
Meneer Vos volgens mijn herinnering komen zowel u als uw ouders uit 1 land, Indonesie. U doet er tenminste iets mee. Heeft u ook een dubbele identiteit?
Voor mij speciaal hoeft het niet te worden opgericht..zou niet weten wat voor nut dat heeft en welke belangen er zouden moeten worden behartigd. Van onderdrukking is mijns inziens ook geen sprake: welke onderdrukking zie jij dan?
Ed Vos / December 12, 2010
Even terug op die Javaanse Surinamers. Zij hebben een zeer sterke band met Indonesie, wist jij dat? Zij spreken ook dat grove Javaans van de vorige eeuw, vermengd met wat andere woorden.
——————————————————
Voorzover ik weet spreken de Javaanse Surinamers die tot de 1ste en 2de generatie behoren ( afhankelijk van hun aankomst in Nederland) op hun eigen sociale nivo.
Vaak arme boeren/ werkkrachten.
In dit geval spreken ze de “gewone” Madya Javaans , dit heb ik geconstateerd bij de oudere 2de generatie en jongere 2de generatie ( vanaf 60 ers). Dat tijdens mijn bezoek aan een Javaanse Woongemeenschap , ergens in Nederland.
Bij de 1ste generatie zal de adat Jowo vaak in ere gehouden (de zgn idealisering van de waarden en normen van je land van herkomst ), en de kans dat ze dat ze Ngoko(laag Javaans is groot , maar hoeft NIET grof te zijn.
Bij de 2de generatie zal het Madya zijn .
Men praat beleefd en behoedzaam met elkaar , en zeker als er ouderen en gasten zijn .
Zelfs in dezelfde sociale level heeft men nog basa basi ,aanspreektitel zoals , Mas of Mbak(Yu).
Formeel ken het Javaans naast de 3 gangbare nivo ook nog 2 andere hoge(re) nivo.
De 3de generatie (jongeren vanaf 20 jaar , geboren en getogen in Nederland spreken haast geen Javaans .
Bij de Indonesische gemeenschap in Nederland met veel Javanen spreken ook Madya Javaans
Want Kromo/Krama (Inggil)= “hoog Javaans” is niet voor iedereen toegangkelijk.
Ben niet geheel mee eens Surya..ken genoeg Javaans Surinamers en zij voelen en noemen zich vooral Serang (Surinamer). Zeker de jongste generatie; Jampa..
@ Erik.
Ik heb over de oudere Javaanse Surinamers, in de “leeftijdsklasse”tussen de 60 en waarschijnlijk tot boven de 80.
Je kan hun als de tegenhangers van de 2de generatie Indische Nederlanders zien .
Ze spreken zelfs met mij in het Javaans , terwijl ik alleen maar een paar woorden Javaans ken.
Maar dat is al genoeg om te verbroederen.
Mijn Indische reisgenoten (ook vanaf 60) staan vreemd te kijken hoe ik ontvangen en aangesproken werd .Wij zijn op “studiebezoek” bij een Javaanse woongemeenschap.
Wordt zelf bapak genoemd , terwijl ik altijd zeg noem mij maar “Surya” .
En ze zijn echt Javanen zoals Javanen in Indonesia zijn , echt trots op hun Jowo zijn .
Terwijl ze al 2 generatie in Suriname of Nederland woonden.
De 3de generatie 20ers en ouder zijn gewoon Nederlandse jongens en meisjes .Zoals mijn zoon of andere jonge(re) Indisch3 jongens en meisjes.
@Lapre (January 3, 2011)
Mensen zijn meer dan een dr Jekyll en mr Hyde. Er is altijd een mogelijkheid voor het experiment om nieuw gedrag uit te proberen en te ervaren, dan te blijven vastroesten in verouderde ideeen en gedragingen. Zonder overigens te buiten te gaan aan subversieve houdingen, gedragingen en ideeen.
Dat bi-culturaliteit nogal problemen schept zie ik vaak bij Marokkanen en Turken. Of men wordt niet au-serieux genomen, of zij worden kwa opleidingsnivo laag ingeschat. Het ene mag je niet zijn (allochtoon) het andere (Nederlander) wordt gewantrouwd.
Veel van die jongeren radicaliseren, want hun enige uitweg is om moslim te zijn, waardor zij een prooi worden van niet bijzonder ingeburgerde imams.
Wanneer indische jongeren radicaliseren, hoe geschiedt dat dan? Worden zij opeens pro-Indonesie, gaan garoeda speldjes dragen, tattoos dragen met javaanse wayangfiguren of zwaaien met de merah putih? Of wordt dat hen in het andere geval niet aanbevolen? Gaan zij dan in dat andere geval opeens klewangs dragen, KNIL-uniformen dragen, anti-Indonesie ideeen erop na houden? Ik zou dit niet weten.
Maar hoe dan ook, een en ander moet natuurlijk geen religieuze vormen aannnemen en men moet daarbij ook geen nieuwe dingen verzinnen, die men voor het gemak maar “indisch’ noemt. Dan zeg ik: wees dan maar de Nederlander die je (toch al) bent en poekoel teroes 😉 voor je (verhoogde) positie in de Nederlandse maatschappij.