“Meer thuis dan dadelijk zal ik mij wel niet kunnen voelen,” dacht ik net voordat ik met Darah Ketiga oprichter E. en zijn saudara had afgesproken voor de eerste aflevering van Indo Ink. Met acht andere diehard Indo’s over tattoos praten bij een Indische toko in mijn hometown Den Bosch, zou precies in mijn straatje moeten passen. Niets bleek minder waar te zijn toen ik deze family met hun voorliefde voor tattoos beter leerde kennen.

Ik legde mijn voicerecorder annex smartphone op tafel en keek de ruimte nogmaals rond alsof ik in een laatste adem de sfeer correct wilde te proeven. Zeven jonge Indo’s uit geheel Zuid-Nederland zaten op z’n Indisch vrij relaxed door elkaar, wachtend om eindelijk hun verhaal te kunnen doen. Hun zwarte, glanzende bomberjackets bedekten vooralsnog de onderwerpen van de dag. Op de achtergrond ritselde Levi, eigenaar van Toko Oost-Java, in zijn keuken met dezelfde ontspanning en vriendelijkheid waarmee hij de organisatie van dit interview in zijn zaak toeliet. De setting en sfeer waren perfect: Indo Ink was geboren.

De tattoo als dagboek
In de eerste minuten van het interview werd het al duidelijk dat deze groep een diepe, persoonlijk band heeft met de tatoeagekunst. “Een tattoo is een uiting van jezelf, het definieert jezelf. Het vertelt jouw verhaal alsof het je eigen dagboek is. Het accentueert ook je trots. Wij vinden het natuurlijk ook gewoon mooi, maar laten geen plakker zetten om bijvoorbeeld onze status te verhogen.” Hierin onderscheidt de groep zich van de mainstream tattoohype die momenteel gaande is. “Je ziet dat nu veel mensen uit mode overwegingen tattoos nemen en hier waarschijnlijk na twee haar spijt van zullen hebben. Neem bijvoorbeeld de ‘sterretjes’-tatttoos, mensen nemen deze omdat ze een tattoo willen maar niet weten wat voor een. Pas later geven zij hier een betekenis aan. Bij ons werkt dat juist andersom.”

Acceptatie versus stereotypering
De voorliefde voor tatoeages is op het eerste gezicht bij hen niet aan zichtbare lichaamsdelen af te zien. “Ondanks dat je steeds meer tattoos ziet, worden getatoeëerde mensen nog vaak gestereotypeerd als fout volk. Met ons werk moeten we daar rekening mee houden. Bijvoorbeeld in restaurants of in winkels is het voor personeel wat meer geaccepteerd omdat daar meer jonge mensen komen. Maar op zakelijk niveau is dat nog niet zo. Misschien als de rage van nu ooit algemeen gedachtegoed wordt, zal er een bredere vorm van acceptatie kunnen ontstaan.”

Bestaat de Indische tatoeage?
De tatoeages die naar het Indische refereren zijn vaak symbolen en mythes uit het land van de voorouders, zoals wayangpoppen, krissen en teksten in het Maleis. “Je kunt niet zeggen dat dit Indisch is, in de absolute zin. Een Indische tatoeage is juist heel erg persoonlijk. Niemand kan namelijk voor zichzelf of een ander zeggen wat voor tattoos wel en niet Indisch zijn.” Wat de groep wel ziet, is dat wanneer jonge Indo’s een tatoeage nemen, deze vaak wel cultureel gerelateerd is. “Voor jongeren is dit al een onderdeel van onze cultuur. Dit is een manier geworden waarop wij onze achtergrond laten zien.”

Band of brothers… and sisters
In eerste instantie waren het niet eens tattoos die de groep bijeen bracht, maar hun onderlinge acceptatie en begrip van de Indische cultuur. “Er zijn mensen die bij ons ‘blanco’ binnenkwamen, zich senang bij ons voelden en het gevoel gingen delen om ook via tattoos hun culturele achtergrond te uiten”.

Deze laatste woorden kan ik lang nooit zo geloofwaardig opschrijven als dat ik ze toen tijdens het interview bemerkte. In een soort huiskamer deelde een groep jonge Indo’s met mij niet een zozeer passie voor tatoeages, maar een band die hen meer dan vrienden maakten. Eerder broeders en zuster, van hetzelfde gemengde bloed, geuit en gedeeld door inkt.

Foto’s: Patrick van Beek http://www.patrickvanbeekfotografie.nl

Rolf Görtz (21) uit Maastricht heeft de Gatot Kaca in spiegelbeeld op zijn schouderbladen. Dit is een van de meest geliefde helden van de Javaanse Wayan Purwa. Hiermee eert hij niet alleen zijn Indische trots, maar ook zijn karaktereigenschappen als kracht, zelfbewustheid en trouw

Joey Lopies (28) uit Tilburg heeft een engel op zijn rechterschouder vanwege zijn geloof en een customized Indo Melati logo op zijn rug vanwege zijn Indische geschiedenis, roots en trots.

De tekst “hanya tuhan dapat menilai saya” op Joey’s borst betekent “alleen god kan over mij oordelen”.

Nina Kruithof (28) uit Rotterdam heeft de Borneoroos als eerbetoog aan de ouders van haar oma.

Percy Pfoster (34) uit Sittard heeft de wayang als zijn metgezel op zijn linkerarm. Met de traditionele golok baant hij een weg door de wildernis, symbolisch voor het leven. Het Balinese masker op zijn helm verdrijft de boze geesten die op zijn pad komen.

Mark de Vos (25) uit Heerlen heeft een Indisch portret op zijn borst omdat het Indische hem dicht bij het hart staat. De tekst op zijn arm verwijst naar die groep die hij meer als familie ziet dan gewoon vrienden.

E. heeft een scene uit de barong dans op zijn rug. Deze geeft de verhouding tussen het Goede en het Kwade weer.

E. heeft op zijn onderarmen ‘Harapan’ (hoop) en ‘Percaya’ (vertrouwen) Op zijn borst staat de Raja Putri als eerbetoon aan schoonheid en liefde in het leven en Dalem als symbool voor kracht en bescheidenheid in het leven. In midden van het stuk staat een ‘Unalom’, symbolisch voor reïncarnatie en een persoonlijk eerbetoon aan zijn overleden tante.

De gehele crew

Levi van Loon (41) uit ‘s-Hertogenbosch heeft zijn gehele bovenlichaam bedekt met Balinese tatoeages en ook aldaar laten zetten.