Bronbeek
Vorig weekend ben ik een kijkje gaan nemen in Museum én Tehuis Bronbeek in Arnhem. Dit prachtige gebouw biedt ouderenzorg aan oud-militairen van de Nederlandse krijgsmacht en het Koninklijk Nederlands Indisch Leger (KNIL). Het is naast een thuis ook een mmuseum. Op de begane grond van dit museum heeft men een schitterende tentoonstelling over het koloniale verleden van Nederland in Nederlands-Indië, met de nadruk op de militaire aspecten hiervan en in het bijzonder het KNIL. Op de eerste etage heeft men een tentoonstelling met de titel: “Het verhaal van Indië“. De tentoonstelling geeft een goed beeld van het leven in Nederlands-Indië in de jaren voor, tijdens en na de oorlog.
Goede Doelen Actie
Terwijl ik door de tentoonstelling op de eerste verdieping loop kom ik een aantal keren de woorden Warga Negara tegen. Opeens moet ik denken aan de Goede Doelen Actie die ik vorig jaar december, samen met de redactie van Indisch3.0, heb opgezet. Ik ben toen in aanraking gekomen met vele Stichtingen en initiatieven die zich inzetten voor betere leefomstandigheden, gezondheid én scholing van Indonesische kinderen en volwassenen. Voor deze actie heb ik met vijf Stichtingen interviews mogen houden en artikelen geschreven over de Goede Doelen, die door de bezoekers van Indisch3.0 waren gekozen. Helaas viel een Stichting nét buiten de boot. Tijdens mijn bezoek aan Bronbeek moet ik een paar keer denken aan deze Stichting. Omdat ik deze Stichting persoonlijk een warm hart toedraag wil ik mijn blog deze keer wijden aan Stichting “Help de Indischen in Indonesia“.
Warga Negara’s
In Indonesië leeft nog altijd een groep mensen die gezien kan worden als Indische-Nederlanders. Deze groep is om verschillende redenen in Indonesië gebleven en is niet, zoals veel Indische-Nederlanders in de jaren vijftig, naar Nederland gekomen. Veel van deze mensen zijn gebleven en Warga Negara’s (Indonesische nationaliteit) geworden. Dit deed men om bijvoorbeeld hun baan en bezittingen te behouden. Ook is er een grote groep die noodgedwongen het Warga Negara-schap is aangegaan. Zij hadden geen papieren meer om te bewijzen dat zijn Nederlander waren. Hun eigendommen zijn verloren gegaan tijdens de oorlog of tijdens de Bersiap. Voor deze achterblijvers was in de Republiek Indonesië geen werk meer. Ze werden gediscrimineerd vanwege hun Nederlandse naam, uit hun functies gezet en als derderangsburger behandeld. Het gevolg was een leven lang armoede en gediscrimineerd worden.
Structurele hulp
De Stichting “Help de Indischen in Indonesia” is opgezet door Ruud en Leida Sellier, beide geboren in Nederlands-Indië. Tijdens een samenzijn met een oud buurmeisje in Surabaya (die daar overigens ook woont), vroegen zij zich hardop af of er in de stad nog arme Indische mensen zouden wonen. Dit bleek het geval te zijn. Het echtpaar Sellier heeft toen twee families uit eigen middelen financieel kunnen helpen, maar besefte zich ook dat deze mensen, en vele anderen, structurele hulp nodig hadden, zo is de Stichting ontstaan.
Hoog bejaard
De Stichting “Help de Indischen in Indonesia” steunt deze groep Indische mensen. Veel van deze mensen zijn inmiddels hoog bejaard. De Stichting probeert om de vergeten oudere Indische Nederlanders in Indonesië een menswaardig bestaan te geven. Buiten een vaste uitkering en het vergoeden van medische
kosten, probeert de Stichting ook hun woon en leefklimaat te verbeteren. Dit doen zij o.a. door het realiseren van renovaties van hun Kampung huisjes en woonkamers, maar ook het zoeken van vervangende woonruimte of het zoeken van thuiszorg.
MAX Maakt Mogelijk
Op achttien oktober 2013 zendt televisie zender MAX een aflevering uit in hun rubriek “MAX Maakt Mogelijk”. In deze aflevering wordt aandacht besteedt aan de vergeten Indische ouderen in Surabaya. De Stichting van het echtpaar Sellier, krijgt landelijke aandacht en dan blijkt opeens ook hoe weinig mensen weten dat er nog altijd Indische-Nederlanders in Indonesië wonen. De zender wordt overspoelt met reacties. Op de website van MAX staat te lezen: “nog nooit eerder kreeg MAX Maakt Mogelijk zoveel reacties op een uitzending als na de reportage over de vergeten Indische Nederlanders”. Vele donaties komen binnen en de uitzending is een groot succes.
Help de Indischen in Indonesia!
Ondanks de landelijke aandacht die Stichting kreeg door de televisie-uitzendingen van MAX, is er altijd behoefte aan meer steun in de vorm van donaties.
Help jij je landgenoten? Stort dan nu op: ABN AMRO rek.nr NL 03ABNA 0524560501 tnv ST HELP DE INDISCHEN
Voor meer informatie klik hier voor de website van de Stichting of bekijk hun facebookpagina
Ergens in de jaren vijftig werd een stichting opgericht om indischen/landgenoten die naar Nederland wilden repatrieren, en of onder erbarmelijke omstandigheden leefden — inderdaad ook gediscrimineerd werden — in Indonesie te steunen. Maar de politieke situatie was daar ook naar. Dat was de stichting Hulp aan landgenoten in Indonesie
1. Geloof jij nou zelf dat dezen en anderen vanwege hun hun Nederlandse achternaam nog steeds gediscrimineerd worden?
Waaruit blijkt dat?
2. Wat voor zin heeft het wederom een tweede een stichting hulp aan landgenoten/indischen in Indonesie op te richten?
Overigens waren alle Indonesiers mijn landgenoten.
Beste Ed,
Dank voor je reactie. De stichting die jij noemt is Stichting HALIN. Tevens een mooi initiatief. HALIN is een stichting welke andere criteria hanteren om in aanmerking te komen voor een uitkering.
De criteria: Je moet voor 15 augustus 1945 geboren zijn en woonachtig in zuidoost Azië tijdens de Japanse bezetting, en de Nederlandse nationaliteit hebben gehad. Een uitgebreide uitleg hierover kun je hun website bezoeken http://www.stichtinghalin.nl. Door deze cirteria vallen een hoop mensen buiten de boot. En deze mensen worden dus geholpen door Stichtin “Help de Indischen in Indonesia”. Ik hoop dat dit antwoord geeft op je 2e vraag.
Om op je 1e vraag antwoord te geven: Nee ik geloof niet dat men nog altijd gediscrimineerd wordt. Maar dat bedoelde ik ook niet in mijn verhaal. Wat ik bedoelde is dat mensen in het verleden gediscrimineerd werden, wat het opbouwen van een menswaardig bestaan in de weg heeft gestaan. Het heeft dus invloed gehad in het verloop van de levens van vele indo’s in Indonesie.
Vriendelijke groet,
Richard Hagen.
Beste Ed,
De goede doelen actie, was een actie om goede doelen in de spotlights te zetten. Het is dus geen stichting die is opgezet.
Daarnaast wil ik met mijn blog alleen een goed doel onder de aandacht brengen. Ik hoop dat ik je zo voldoende heb geinformeerd