Een emotioneel lied. Over broederschap, eenheid, gemeenschappelijk. Ik heb het laatst eens vrij vertaald naar het Nederlands. Eén regel in het refrein vind ik wel heel bijzonder… : “Laat mij jou toch dragen… ik draag jou als mijn broeder” 

Voor een ieder de vraag om deze woorden eens voor zichzelf te wegen. Het lijkt een soort appèl om elkaars lasten te dragen. Een meer positievere insteek zou zijn dat door de last samen te dragen, deze als minder zwaar wordt ervaren. Soort gedeelde smart, halve smart.

Ik haal ook een uitdaging uit het lied. Hoe blijf je trouw aan jezelf binnen een dergelijk broederschap, gemeenschap? Is dat een dilemma van een 3.0 generatie?  Indisch, Moluks, Surinaams-Javaans enzovoorts… Een kernwaarde als klaar staan voor elkaar betekent niet jezelf compleet wegcijferen.
Ik voorzie een mooie beweging in het hier en nu:

Vanuit de symbiose van samen, de deur openen naar jezelf.
Gandong-e (liedje start vanaf 4e minuut in het filmpje)