Zo ongeveer eens per maand, krijg ik dezelfde vraag. Meestal van vreemden in uitgaansgelegenheden en van mensen die nog niet zo lang in mijn kennissenkring verkeren. Heel soms zelfs door mensen die ik al een hele tijd ken. ‘Ben jij indo?’

Vaak wordt deze vraag precies zo gesteld. Bam! In your face. Zonder eromheen te draaien. Dan word ik  op mijn schouder getikt, draai ik om en krijg direct die vraag op me afgevuurd. Af en toe ook  subtieler: ‘Ehm… mag ik wat vragen? Ben jij heel toevallig, misschien een klein beetje Indisch?’ Ook veel voorkomend: ‘Wat is jouw afkomst?’ of ‘Jij bent niet Nederlands, hè?’

Als ik bevestig dat ik Indisch ben, wordt er vaak goedkeurend geglimlacht. ‘Goed gemixt’, of ‘Goed gelukt hoor!’ zijn meestal de positieve opmerkingen die ik krijg. Maar ook de opmerking: ‘Ben jij Indisch? Oh, dus je komt uit India?’ zit er regelmatig tussen..

Een opmerking die ik laatst kreeg verbaasde me echter zeer, hoewel  ik later wel om kon lachen trouwens. Ik stond achter de kassa van de  kledingwinkel waar ik werk en kwam er een jongen bij me afrekenen. ‘Hoe groot is de kans dat jij Indo bent?’ Ik antwoordde dat ik inderdaad Indisch was terwijl ik de kleding van de jongen in een tasje stopte. Toen ik de aankoop aan hem overhandigde zei hij: ‘Dan had ik graag wat meer tijd met je willen doorbrengen!

Perplex bleef ik achter. Al eerder was me in dezelfde winkel overkomen dat een bijdehante heer scandeerde: ‘Indo hè? Ik heb veel Indische vriendinnen gehad! Die hebben me toch een temperament! Nou ja, volbloed Indo dan hè? Die met dat Nederlandse erin zijn wat milder.’ Tenenkrommend…

Hoe komt het toch dat wildvreemde mensen toch vaak de moeite nemen om te vragen wat mijn afkomst is? Heb ik dan toch een typisch, misschien wel standaard dertien-in-één-dozijn Indisch uiterlijk? En wat is dat dan, een Indisch uiterlijk? Donker haar? Ja dat heb ik. Bruine ogen? Ja ook. Klein dop neusje, zoals mijn moeder het liefkozend noemt? Check. En dat ik verlegen en bescheiden reageer op de complimenterende opmerkingen van wildvreemden, heeft dat dan ook te maken met mijn Indische achtergrond? Of is het simpelweg een karaktereigenschap?

Ik weet het niet. Maar ondanks mijn bescheidenheid, geef ik altijd antwoord op de vraag ‘”Ben jij Indo?” . Dan zeg ik luid: “Ja ik ben Indisch! Dat is toch ook een beetje de trots die mijn vader me al vanaf kleins af aan heeft meegegeven, denk ik. ‘Trots zijn op je Indische afkomst, hoor!” En dat zal ik altijd blijven.