De traditie om naar de pasar te gaan, is bij de derde generatie nog sterk aanwezig.
De entrée van de 54e Tong Tong Fair. (c) Charlene Vodegel/ Indisch 3.0 2012.
‘Ga jij ook naar de pasar dit jaar? Ohh je bedoelt de Tong Tong Fair?’ Ja, aan de naam moet ik nog steeds wennen; voor mij is het stiekem nog steeds Pasar Malam Besar. Vanaf het eerste bezoek aan de Pasar Malam Besar in 1996 voelde ik mij gelijk senang door die overduidelijk Indische sfeer. Dit jaar ben ik aangenomen als enquêteur in de weekenden. Hierbij een korte persoonlijke impressie van de eerste dagen.
Charlene aan het werk. (c) Charlene Vodegel/ Indisch 3.0 2012.
Geluidsinstallatie
Eind maart werkte ik op de Pasar Malam Indonesia (PMI), op het Malieveld, als omroepster bij de informatiebalie. Nu, een maand later sta ik weer op het Malieveld, alleen in een ander soort indeling. Op beide evenementen kwam bij mij het senang voelen terug, de heimwee naar Indonesië, weer bahasa Indonesia praten en herinneringen delen aan Indonesië. Het verschil ligt toch bij de organisatorische kant; de PMI was gezellig druk, maar als medewerkster voelde ik dat ik terecht was gekomen in een chaotische werkomgeving. Alles werd op het laatste moment nog even geregeld, zoals een goed werkende geluidsinstallatie die pas werd aangeleverd op de tweede werkdag. Bij de TTF daarentegen was alles duidelijk georganiseerd en was er een personeelshandboek.
Gezellige sfeer
Donderdag 17 mei 2012 gingen de deuren open van de 54e TTF. Den Haag is sowieso de stad van de Indo, ‘de weduwe van Indië’, maar rond de periode van de TTF, is dit toch meer zichtbaar. Het Malieveld wemelde van de enthousiaste en ongeduldige mensen die snel naar binnen wilden. Ja, de TTF is nog steeds een populair begrip in Den Haag. Mijn taak als enquêteur was begonnen om 13.00 uur, in de eerste uren heb ik verschillende mensen gesproken; jong & oud, Indo of geen Indo. Het werd snel duidelijk dat de bezoekers van de TTF vooral komen om de gezellige sfeer op te zoeken en het eten staat uiteraard hoog op het lijstje.
Iga kambing bakar. (c) Charlene Vodegel/ Indisch 3.0
Martabak
Het doel van de enquête is om een beeld te krijgen wie de doelgroep is en wat de voornaamste redenen zijn om de TTF te bezoeken. De eerste en tweede generatie Indische mensen gaan vooral naar de TTF om de nostalgie weer te ervaren en dit te delen met familie/vrienden die zij zullen ontmoeten. De traditie om naar de pasar te gaan, is bij de derde generatie nog sterk aanwezig. Deze generatie hebben dit meegekregen door als klein kind mee te gaan. Ook komen veel mensen die een liefde voor Indonesië hebben ontwikkeld, om de Indonesische sfeer te voelen in het Indonesië-paviljoen. Zeker de Martabak mag niet ontbreken onder deze generatie. Heel bijzonder om te zien zijn de exclusieve gerechten die er de laatste jaren bij het menu zijn gekomen. Ik bedoel hiermee gerechten die ik leerde kennen in Indonesië. Enkele voorbeelden zijn ikan bakar kecap, iga kambing bakar, nasi ikan lele, bakmi bakso tahu isi.
Ngamen
Tot mijn verbazing en verrassing ging onverwachts een groepje Indonesische muzikanten met een geldbakje optreden tussen het wandelend publiek. Dat wordt Ngamen genoemd. Wat ik alleen ken van de straat in Indonesië, gebeurde spontaan op de TTF. Ik kreeg gelijk flashbacks naar mijn tijd daar. Heerlijk, wat muziek kan doen.
Indonesische muzikanten tussen het wandelend publiek. (c) Charlene Vodegel/ Indisch 3.0 2012.
Kom je komende week ook naar de TTF? Koop dan je kaarten online (veel sneller!) en check onze 10 tips.
Charlene, Ik ben tweede generatie en ik kom niet voor ‘nostalgie’ .
Zoals je schreef, ik kom voor gezelligheid en eten is een belangrijk deel. Ook het podiumprogramma is belangrijk voor mij.
Je konklusies gezelligheid/makan versus nostalgie zijn wat tegengesteld.
Welke vragen heb je dan gesteld, waarop mensen antwoorden vooral voor nostalgie te komen ?
Veel plezier verder op de TTF
Beste Indisch4ever, De vraag ging over de voornaamste redenen waarom men naar de Pasar komt. Tijdens mijn gesprekken heb ik verschillende mensen gesproken van de eerste en tweede generatie. Iedereen beleeft de pasar op zijn eigen manier. Dit kan te maken hebben met de sfeer, eten, de optredens,
tentoonstellingen maar inderdaad kwam nostalgie ook naar voren.
Bedankt voor de reactie! Sampai jumpa!
Ik neem aan dat de enquete opgezet is door de TTF zelf ?
Ik ben benieuwd naar de vragen en de wat de antwoorden zijn..
Naar mijn idee komen mensen allereerst voor de gezelligheid, een dagje uit, een Indische sfeer.
De behoefte aan nostalgisch over vroeger te zijn is een reden op de zoveelste plek.
En ik denk wel eens dat Indische mensen ook maar zeggen dat ze komen voor tempodoeloe omdat het van hen verwacht wordt door de stereotypering vanuit die Hollandse samenleving.
De mensen die ik heb gesproken de eerste dagen hebben een paar keer nostalgie genoemd. Iedereen ervaart een bezoek aan de Pasar Malam op zijn eigen manier.
Het is een mooi evenement, sommige dingen herken ik.
Het eten vooral, vind ik heerlijk, omdat die ingrediënten mij bekend zijn.
Mijn voorouders komen uit Java, Solo. Mijn oma vertelde vaak over haar geboorteland Indonesië.
Mijn grootouders en vele anderen, voelen zich altijd als familie, omdat ze samen in een boot uit Indonesië naar Suriname werden geïmigreerd (geronseld)
om in dat land hun leven op te bouwen.
Ik spreek geen bahasa. Saya tidak bitjara bahasa!! Maar wel javaans, dat is dialect.
Pasar Malam ofterwel de Tong Ttong Fair mag voor mij blijven bestaan. Het is een unicum voor de Indonesische samenleving.