De meeste Indo’s houden niet van sneeuw en winter en al helemaal niet van wintersport. Ik wel. Alles aan wintersport vind ik fantastisch. Ik vind het heerlijk om de hele dag buiten te zijn en geniet van gloeiende wangen als ik na uren in de kou ergens naar binnen stap. Ik kan geen genoeg krijgen van eindeloze uitzichten over witte bergtoppen waarboven de mooiste luchten voorbijtrekken. Met kinderen door de sneeuw rollen om vervolgens mijn handen aan een kop Glühwein te warmen, hmm…

Voor mij, Indo als ik ben, is het de normaalste zaak van de wereld dat ik op wintersport ga. Toen ik twee jaar oud was bonden mijn ouders mij op plastic ski’s van de Intertoys, gooiden mij de berg af en sindsdien ski ik. Ik weet niet beter dan dat ik in de zomer verliefd ben op de stranden van de Middellandse Zee en ik in de winter de bergtoppen van de Alpen voor geen goud zou willen missen.

Toch hoef ik niet lang na te denken bij het maken van een keuze tussen die twee. Als ik een van beide ooit zou moeten opgeven, dan zouden het zonder twijfel de stranden zijn. Ik ski makkelijker dan ik fiets. Ik ski soepeler dan ik loop.  

De combinatie Indo en wintersport lijkt echter een zeldzaamheid. Tenminste, in mijn wijde omgeving kan ik het aantal Indo’s dat wintersport op een hand tellen. ‘Waaaat? Sneeuw? Kou?! Doe mij maar twee weken zon!’ Als ik vervolgens vraag wat dan zo verschrikkelijk is aan wintersport krijg ik te horen dat ‘sneeuw helemaal niet leuk is’ en dat ‘skiën helemaal geen lol is’ maar bovenal dat ‘het zo verschrikkelijk koud is’. ‘Komt door het tropenbloed , he?’.

Indo’s houden dus helemaal niet van kou, sneeuw en winter? Nou, ik kan er geen genoeg van krijgen hoor. Ook de winter in Nederland vind ik heerlijk. Gelukkig kan ik dit jaar mijn lol op! Hoewel ik met deze gladde wegen weiger te fietsen omdat ik doodsangsten uitsta, zou ik ook hier de winter boven de zomer verkiezen. De geur die vlak voor de eerste sneeuw van het seizoen valt, in de lucht hangt, is het mooiste dat er is. Het meest geniet ik van de Oude Gracht als deze met sneeuw bedekt is en ik er wandel terwijl mijn neus steeds roder wordt. Maar met stip op nummer 1 in mijn ”Wat ben ik blij dat ik in Nederland woon”-top tien staat het schaatsen over bevroren rivieren en vaarten waar om de paar kilometer een ‘Koek en Zopie’ tent staat. 

Deze column voelt bijna als ‘uit de kast komen’; een Indo die voor zijn liefde voor de winter uit komt. Ik hoor de reacties al; een echte Indo heeft toch een bloedhekel aan de winter en is daar absoluut niet voor gemaakt! Nou, ik ben er wel voor gemaakt en kan er enorm van genieten. Dat komt dan natuurlijk door mijn Nederlandse genen.