Het fotoboek Indonesiërs in Nederland is een bijzonder document waarin tientallen foto’s zijn samengebracht die de Amerikaanse fotograaf Leonard Freed van 1958-1960 maakte van Indische en Molukse immigranten in Nederland. De titel lijkt op het eerst gezicht onjuist, maar verwijst naar de werktitel die Freed zelf voor de serie hanteerde: (Dutch) Indonesians, de gangbare Engelse term die in die tijd gebruikt werd op de groep immigranten uit het voormalig Nederlands-Indië aan te duiden. Het boek, samengesteld door Lisa van Beek en met teksten van Lizzy van Leeuwen en Erik Vrooms, kwam eind vorig jaar uit. Natalie Ypma bekeek het boek van onder tot boven en geeft haar mening.
Tekst: Natalie Ypma en Ed Caffin
De fotoreeks van Leonard Freed is mooi en puur: haarscherp en op een ontroerende manier is in beelden een klein deel van de geschiedenis van Indische Nederlanders en Molukkers vastgelegd. Waar Freed in het boek voor wordt geprezen en wat de beelden prachtig maakt, is de manier waarop hij met zijn camera dicht bij de mensen wist te komen en een emotionele lading in de foto’s heeft weten te leggen.
Naar mijn gevoel mist de reeks echter de noodzakelijke diepgang. Het lijkt het alsof de foto’s gemaakt zijn met een vooropgesteld doel: laten zien hoe ‘goed’ de integratie verlopen is en hoe geweldig Indische mensen door het Nederlandse volk werden opgevangen. De werkelijkheid was vaak echter heel anders.
Waarschijnlijk is dit te wijten aan het feit dat Leonard in opdracht werkte en misschien daarom juist een positief beeld moest presenteren. De emotionele en maatschappelijke ontvreemding, het ‘je niet fijn voelen’ in een nieuwe situatie en de moeite die sommige mensen hadden om zich aan te passen, komt niet in de fotoreeks tot uitdrukking. Het lijkt er op dat de fotograaf onvoldoende betrokken was bij het onderwerp om het nieuwe leven van de groep migranten uit Nederlands-Indië waarheidsgetrouw weer te geven.
De tekst in het boek geeft in grote lijnen weer wat dat nieuwe leven inhield, maar ook hierin wordt een te algemeen beeld geschetst. Niet elke Indo kwam bijvoorbeeld ‘gedwongen naar Nederland’ en de alledaagse realiteit voor veel Indische en Molukse was anders dan het boek de lezer doet geloven.
Ondanks de gekke titel en de niet realistische weergave is Indonesiërs in Nederland een mooi fotoboek om in te kijken. Doordat het een veel te geromantiseerd beeld laat zien van de tijd en de omstandigheden waarin Indische mensen eind jaren ‘50 verkeerden, blijft het daar echter bij. En dat is toch jammer.
Indonesiers in Holland 1958-1962. Lisa van Beek; Leonard Freed. Uitgeverij d’Jonge Hond, Zwolle 2009. Gebonden, 104 pagina’s (60 illustraties)
Bestel het boek
Mr.Freed,check your facts but don”t call us Indonesiers..Bij geboorte ben ik een Nederlander(bangsa Eropah) volgens mijn geboorte acte ben ik dus een Nederlandse burger. en zo diende heb ik de volle rechten als een blanke Nederlander,punt.Had Nederland ons niet verneukt waren de meeste Nederlanders dan ook in Indonesie gebleven.Ben dan ook weg gegaan van onze land(Ned)zit nou 52 jaar hier in de US..Nou,als je over de Molukkers hebt,meesten van hen zijn geen Ned.bij geboorte.Maar ze hebben gediend bij het Ned.leger en met ere.Mijn pet af voor die mannen en hun gezinnen.So ,mr Freed.it doesn”t matter if your skin is not white,you”r born dutch then you are dutch.Please,don”t call us Indonesiers.
Stomverbaasd heb ik deze recensie gelezen. Het gaat hier om vroeg werk van de sociaal geëngageerde fotograaf Leonard Freed, het zou ook als dusdanig bekeken moeten worden. Ik heb de foto’s niet gezien dus kan ik daar weinig over zeggen, ik heb wat op het internet gesurfd en ben er bijna zeker van dat de foto’s erg goed zijn. Ik ga morgen even gratis bladeren. Ik vind dat de recensent verweten kan worden dat hij een historisch document afmeet aan de gedachten die er in 2010 onder een deel van een bepaalde bevolkingsgroep leven, zonder enig historisch besef. Wat wordt er met noodzakelijke diepgang bedoeld, die man is gewoon aan het registeren gegaan. Met Indoproblematiek was hij niet bezig want die bestond toen nog slechts in stilte. Die is pas veel later naar buiten gekomen. In die jaren waren Indo’s rustige enigszins bedeesde mensen, niet verwonderlijk want dat was hetzelfde gedrag zoals dat op Java e.o. gangbaar was. De Indo is zich pas ver in de 70’er jaren gaan roeren, toen er grote groepen Surinamers met de zgn. Bijlemerexpres naar Nederland kwamen. Die Surinamers waren heel anders dan de gemiddelde Indo, zij hadden een grote smoel en eisten van alles van de Nederlandse regering onder het motto “ik ben jouw slaaf niet” Dat heeft een grote verandering onder de Indo’s teweeg gebracht, zij werden ineens Nederlander, kwamen luidkeels voor hun rechten op, wat die zwarten konden, konden die bruintjes immers ook. De Indo zou nooit meer de Indo zijn die hij heel lang geweest was. Nu enige generaties en tientallen miljoenen guldens aan subsidie verder is er een soort Nederlander ontstaan die zich beroept op hun speciale koloniale afkomst, geen Indonesiër en Nederlander wensen ze niet genoemd te worden. Nee Indo zijn ze. Als je in de jaren dat Leonard Freed zijn foto’s maakte iemand uit de voormalige kolonie een Indo noemde kon je een paar klappen voor je kop krijgen, tijden veranderen. Doch de tijd waarin Freed zijn foto’s, dat zijn momentopnamen, maakte niet. Er is de Indo’s onrecht aangedaan, maar die Leonard Freed heeft daar part noch deel aan, hij liep daar in die jaren slechts met zijn camera.
Volgens mij was die fotograaf, ik ken hem niet, gewoon bezig mooie plaatjes te schieten, in die jaren 50 en 60.
Dat deden vele fotografen al voor hem, in Tempo Doeloe. Nu betaal je voor die foto’s de meest gekke prijzen.
Hij was Amerikaan, wist hij nou veel? Hij noemde iedereen die voor zijn lens kwam Indonesians. Nou en?
Kunnen we eens niet genieten van het werk van een jonge fotograaf, zonder daaraan sociale en politieke interpretaties te geven?
Overigens, heb ik de tekst in het boek ook nog niet gelezen, maar wellicht zullen een aantal zaken door de editors Lizzy van Leeuwen en Erik Vrooms, wel uitgelegd worden?
Zo onwetend zullen zij toch ook weer niet zijn!
Ik ken het boek niet dus ga ff af van wat ik hierboven lees en zie. Ik denk dat Leonard inderdaad als Amerikaan te weinig zich heeft verdiept in de sociale en etnische verhoudingen in die tijd. Is het van belang om mooie foto’s te maken? Nee, maar als het boek is gemaakt met de emigratie van Indische Nederlanders naar Nederland had hij zich hier wellicht wel meer in mogen verdiepen. Dat geeft namelijk wel een toegevoegde waarde. De titel is gewoon misplaatst, maar ik snap niet dat dit dan in de Nederlandse versie anno 2009 gewoon klakkeloos wordt overgenomen door de Nederlandse auteurs die het boek opnieuw uitbrengen. @Ed en Natalie, ik begrijp niet helemaal wat jullie bedoelen met hetvolgende citaat; ” hij met zijn camera dicht bij de mensen wist te komen en een emotionele lading in de foto’s heeft weten te leggen. Naar mijn gevoel mist de reeks echter de noodzakelijke diepgang.” Heeft het boek nu emotionele diepgang of toch niet?
@Londoh: de redenering over de immigratiegolf van Surinamers en hun mogelijke invloed op de standpunten c.q. houding van Indische Nederlanders tegenover de overheid herken ik niet. Ik vind het ook een vreemde gedachtengang. Geloof je echt dat de komst van Surinamers naar Nederland zo erg de gehele Indische bevolking heeft beïnvloed? Er zijn verschillende studies geweest van Amerikaanse en Europese bodem die hebben uitgewezen dat in veel immigratiegemeenschappen het er vrij hetzelfde aan toe gaat: eerste generatie heeft nog die daadwerkelijke band met het moederland, tweede generatie wil zich verzekeren van een toekomst in het nieuwe vaderland door integratie,scholing, carriere in werk, etc en adopteert meer culturele kenmerken van de autochtone cultuur, de derde generatie heeft alle gemakken van het nieuwe vaderland en is maatschappelijk geaccepteerd door de autochtone generatie; een deel van deze generatie gaat op zoek naar hun culturel roots en willen dit uiten als toegevoegde waarde zonder de indicatie terug te keren naar het land van hun voorouders. Deze theorie wordt in Amerika “The Third generation theory” genoemd en is daar getoets op de Amerikaans-Ierse, Amerikaans-Italiaanse bevolking. Hetzelfde geldt voor Australisch-Griekse populatie en verschillende Chinese gemeenschappen in Noord-Amerika en West-europa. Gezien de kenmerken is dit zeker ook toepasbaar op de immigrantengroepen in Nederland. Of deze nu een koloniale of economische (gastarbeider) oorsprong hebben. Dat heeft verder niks met Bijlmer etc te maken, maar met de omstandigheden en de mens zelf.
Leonard Freed’s foto’s zijn prachtig, maar waar hij voor geprezen wordt in het boek is dat hij ‘zo dicht bij de mensen’ was en dat daarom de foto’s een diepere emotionele lading zouden hebben. Dat laatste is iets wat ontbreekt in de foto’s. Het zijn vooral prachtige plaatjes, en daar is an sich niets mis mee, maar in de context van die tijd en de onberingen die de mensen moesten ontstaan, wel ietwat oppervlakkig. Zeker als men in het boek de fotograaf zp prijst voor zijn betrokkenheid. Dan heeft de beste man toch echt was gemist. De foto’s laten met name gelukkige gezichten zien en ‘hoe goed de mensen werden opgevangen hier in NL’….Van dat laatste weten we allemaal wat onze, vaders, moeders, grootouders en tantes en ooms werkelijk hebben meegemaakt.
Maar voor wie zijn mening graag wil geven…wel eerst het boek lezen…
Bovendien, ik geef mijn eigen mening, dat is natuurlijk uiterst persoonlijk en geen ‘waarheid’. Dus zo moet je het ook niet lezen.
ik kan me best indenken dat die Amerikaanse fotograaf 13 jaar lang in Nederland in NL woont, iets meer dan 300.000 uit Indische Nederlanders uit Indonesie uit het schip ziet komen , vrolijk plaatsjes maakt, daarbij in de veronderstelling leeft dat het Indonesians zijn, ze zjn toch bruin?.
De uitgever, de beedigde onbenul, heeft als eerbetoon aan de fotograaf de zelfde term letterlijk (mbv Google) naar het Nederlands vertaald , daar bijgestaan door o.a. Lizzy van Leeuwen die alleen rechts kritisch is als Geert Wilders ten tonele wordt gevoerd.
Zelf vind ik een belediging, ik ben nooit indonesier geweest en wil ook zo niet genoemd worden: de term past in het rijtje:
-moffen in Nederland boek over Duitse Prinsen (Hendrik, Bernard etc)
-nikkers in Nederland- boek over Surinamers in NL
– koelies in Nederland-boek over Hindoestanen in NL
Als ik het boek zie liggen bij de boekhandel, “Indonesiers in Nederland”, denk ik dat is niet mijn doelgroep en zonder het boek open te slaan ga ik verder.
Een Indonesier zou het boek openslaan; al die Indische Nederlanders en overgelopen Molukkers zien en denken, er is een fout gemaakt bij de titel.
Een Nederlanders zou uit nieuwsgierigheid het boek openslaan en denkend bij al die bruine gezichten: die quiz “1600 ……..Nieuwpoort heeft gelijk; Indonesiers zijn de grootste immigrantengroep in NL.
Marketing technisch heeft de uitgever met de titel een flater begaan, hij bereikt zijn doelgroep niet.
En niemand begrijpt wat al die Indonesiers in Nederland doen, hoezo verwarring scheppen! Ik koop het boek wel bij de ramsj, een leuk kafje er omheen met “Indischen in Nederland” en ik kan het boek met goed fatsoen op tafel laten liggen.
Natalie schreef: “Maar voor wie zijn mening graag wil geven…wel eerst het boek lezen…”
Daar heb je een heel klein beetje gelijk in, gisteren was het heel mooi weer en heb ik even een wandelingetje gemaakt naar het Koningsplein en het Spui, maar de daar gevestigde boekhandels hadden het boek niet in voorraad. Toch wil ik reageren, niet op het boek maar op de manier van recenseren, daar was mijn kritiek op gericht. Ook jij begint over het lezen van het boek, volgens mij staan er in een fotoboek foto’s, als er tekst bij staat is dat meegenomen, maar is eigenlijk overbodig, de foto verteld het verhaal, zoniet dan is het waarschijnlijk een slechte foto. Verder is het leuk als er iets over de fotograaf wordt verteld en wat technische gegevens, volgens mij hoeft er niet meer in een fotoboek te staan want het moet een kijkboek en geen leesboek zijn.
“Dan heeft de beste man toch echt was gemist. De foto’s laten met name gelukkige gezichten zien en ‘hoe goed de mensen werden opgevangen hier in NL’….Van dat laatste weten we allemaal wat onze, vaders, moeders, grootouders en tantes en ooms werkelijk hebben meegemaakt.”
Hieruit concludeer ik dat die man zure en boze gezichten had moeten laten zien. Nou scan de foto’s en ga ze photoshoppen, maak er een persiflage van, trek de mondhoeken naar beneden, maak ze wat zwarter en wie weet. Uit de recensie blijkt dat men nogal ongelukkig met de tekst in het boek is. Als ik me verplaats in de tijd dat deze foto’s zijn gemaakt, eind 50’er begin 60’er jaren, dan kunnen wij ons indenken dat de afgebeelde mensen misschien dolblij waren dat ze het zooitje in Indonesië hadden kunnen verlaten, want ze werden daar weg getreiterd. In Indonesië lacht men als men een camera ziet, dat is nu zo, en zeker in de jaren dat de foto’s werden gemaakt, zo hoorde dat nou eenmaal, je gaat toch geen potje leggen janken. Ik had al eerder gesteld dat de recensent niet over historisch besef beschikt want kan zich niet in het verleden verplaatsen. Of het verleden staat vast, dat was niets anders dan droefenis en ellende, dat beeld MOET geschetst worden waar het de Indo betreft. Ik wordt er een beetje depri van.
Bij het stukje staat een foto die ook op de site van de uitgevers staat. Ik vind die foto prachtig, echt de kampung die naar NL is verplaatst, die gracieuze houding van de handen van de vrouw, de stroming van het water door de lange sluitertijd, die centrale verwarming achter in of is het een handuk die te drogen hangt?
En wat had er in plaats van Indonesiërs in de titel moeten staan, spijtoptanten ? repatrianten? de term Indo was in die jaren een scheldwoord en Indisch sloeg op India. Die Freed kende het woord Indo waarschijnlijk wel, maar in de U.S.A wordt dat gebruikt op alles dat met Indianen te maken heeft.
@Erik
Ik ben iemand die op zijn eigen waarneming vertrouwd, daar heb ik geen buitenlandse wetenschappelijk rapporten voor nodig. Ik leerde in 1955 mijn eerste Indo’s kennen, in de 2e klas van het L.O., daarna zijn het er heel veel geworden. In de 70’er jaren maakte ik kennis Indo’s uit het v/m Nieuw Guinea. Ik heb daar diverse vrienden onder gemaakt. Zij komen mij voor als een ander soort Indo’s, zeuren niet, hebben veel meer meegemaakt dan zij die direct naar Nederland vluchtten, dat waren vaak ondernemende en avontuurlijke mensen. Mede door hun ben ik in 1990 in Indonesië gaan wonen en heb daar tot en met verleden jaar verbleven, op Java. Daardoor heb ik de Javanen leren kennen, die veel overeenkomsten hebben met Indo’s die ik op het internet tegenkom m.b.t tot de adat, de hormatcultuur. Overigens leven er in Indonesië veel meer Indo’s dan in Nederland, miljoenen. Een andere typerende eigenschap die mij altijd is opgevallen is het racisme en natuurlijk de jaloezie (kecemburuan). Ik denk dat dit de aanleiding is geweest dat de Indischen na de komst van de Surinamers veel mondiger werden.
Mensen, laat dit duidelijk zijn; er staat eigenlijk, en helaas, te veel tekst in het boek. Dat doet absoluut af aan de foto’s…voegt niets toe. Dat is vaker het resultaat van wat mensen denken te moeten schrijven over beeldend materiaal, wat op zichzelf eigenlijk al genoeg zegt.
Zonder de tekst, waarin Freed toch wel op een voetstuk wordt geplaatst, zou het boek veel beter zijn geweest. De beelden zouden op zichzelf moeten staan, zodat iedereen onbevooroordeeld ervan zou kunnen genieten, zonder de tekst (en mening van de schrijver) in het achterhoofd.
Ik spreek mijn dank uit voor deze discussie! Boeiend!
Hi Natalie,
Eigenlijk zijn we het roerend eens: In een fotoboek hoort geen tekst !! Zeker geen teksten van een middelmatige schrijver die zich aan de kunstenaar wenst op te trekken in de hoop dat iets van de roem op hem afstraalt.
Er zijn Indischen die zich gdwongen voelden te vertrekken er er zijn er velen die dat niet voelden, waarvan een deel later weer. Wat een drukte om een slechte titel, wellicht ook weer typisch Indisch. Ik ben in 1964 in Indonesië geboren maar was etnisch Indisch, we zijn in 1965 naar Nederland gekomen en toen was ik ineens weer een Indische Nederlander met de Nederlandse nationaliteit.
Indo een scheldwoord? Kan zijn dat dit het ooit was. Vraag me echter af wat erger is: de Nederlandse nationaliteit en op papier dezelfde rechten hebben maar uiteindelijk toch nadrukkelijk gezien worden als die gekleurde gemendbloedige door de zgn. echte Nederlander/Europeaan of een associatie met de Indonesiër uit gebrek aan kennis. Volgens mij heeft iedere Indische/Indo soms iets verderweg en vaak nog heel dichtbij Inlands/Indonesisch bloed. Ik zie en voel de ‘belediging’ niet zo maar zal altijd wel uitleggen hoe het werkelijk zit. Als ik een trotse Indo wil zijn moet net zo trots op de Inlandse/Indonesische kant zijn als de europese anders ben ik niet compleet……
@Patrick “Wat een drukte om een slechte titel, wellicht ook weer typisch Indisch.”
Ik vind het typisch menselijk om drukte te maken als je onder het verkeerde bordje wordt geplaatst. Het is in Nederland welhaast het meest geliefde spel om Indischen onder Indonesiers te plaatsen (zie quiz 1600..slag bij Nieuwpoort etc). het drukt alleen de onverschilligheid en onbenul uit.
Ik vind het typisch Indisch als er geen drukte over gemaakt wordt en dat is de laatste 50 jaar gebeurd. Indichen hebben zich iets teveel over zich heen laten lopen en zo eentje ben jij dus Patrick.
Tuurlijk moet je hier boos over worden.
Niet dat ik Indonesisch een scheldwoord vind, maar het zegt genoeg over wat Nederland over ons en hun koloniale geschiedenis weet.
Vrijwel niets.
Daarnaast zijn veel Nederlanders simpelweg niet geïnteresseerd in ons.
Zo vaak heb ik uitgelegd wat een Indo is maar het interesseert ze gewoon niet.
Indo, Indonesier, het zelfde.
Dan heb je nog Indonesiers in Nederland die zich Indo noemen, geadopteerde Indonesiers die zich zo noemen (ze weten natuurlijk niet beter).
Maar ook Indo’s die zich Indonesisch noemen.
Restaurants met Indonesische rijsttafels etc.
Indonesische Pasar Malams in Nederlands, waar bijna alles Indisch is.
tja we maken er zelf ook een onoverzichtelijke rotzooi van…
Beste Londoh, je schrijft: “Overigens leven er in Indonesië veel meer Indo’s dan in Nederland, miljoenen. Een andere typerende eigenschap die mij altijd is opgevallen is het racisme en natuurlijk de jaloezie (kecemburuan). Ik denk dat dit de aanleiding is geweest dat de Indischen na de komst van de Surinamers veel mondiger werden.”
je hebt dan welliswaar geen buitenlandse studies nodig, maar de cijfers die je hier geeft zijn gebasseerd op welk onderzoek of studie? Het is een feit dat merendeel van de Indische Nederlanders (ook aangekaart met de koloniale term Indo-Europeanen, met verkorting “Indo”) naar Nederland zijn overgebracht in rond de onafhankelijkheid van Indonesië. Dit is gebasseerd op cijfers van zowel Nederlandse als Indonesische overheids en bevolkingsregisters. Hier ging het niet om miljoenen mensen, dus waarop basseer je dat er miljoenen Indo-Europeanen in Indonesia wonen die nazaten zijn van de koloniale periode? Dat Indische mensen mondiger zouden worden omdat er Surinamers naar Nederland kwamen vind ik tevens nergens op gebasseerd. Wanneer kwam er een dergelijke contact tussen Indische Nederlanders en Surinamers wat dit zou verklaren, welke gebeurtenissen kun je als voorbeeld hiervan noemen? Dat Indische Nederlanders hun eigen immigratie omstandigheden en voornamelijk de rol van de overheid weleens hoofdschuddend vergelijkt met de komst en opvang van gastarbeiders en asielzoekers is wel herkenbaar, maar ik bemerk daar juist een bepaalde afkeer tegen deze groepen ipv van een affiniteit.
Beste Eric,
De constatering is meer op ervaring gestoeld dan op wetenschappelijk onderzoek. Ik zou bijvoorbeeld kunnen stellen er stromen miljoenen liters water in Nederland of er zitten vele kilo’s zout in het zeewater. Maar alle gekheid op een stokje, er moeten inderdaad miljoenen Indo’s in Indonesië vertoeven, deze zijn echter in de Indonesische bevolking opgelost. Zij vormen niet zo een groep als in Nederland. In Nederland is het de mode je proberen te onderscheiden door anders te zijn, in Indonesië is het belangrijk om niet op te vallen.
De Portugezen arriveerden met Antonio de Abreu reeds in 1512 in Indonesië. De Portugezen stonden er bekend om dat ze zich nogal gemakkelijk vermengden met de locale bevolking. Ook brachten zij slaven uit Voor Indië en zelfs Afrika mee. Ook die mensen maakten kinderen met de lokale bevolking. In de Nederlandse tijd is dit doorgegaan. Hoeveel nageslacht denkt je dat dit heeft opgeleverd. Er zijn 500 jaar lang Indo’s gemaakt, je denkt toch zeker niet dat die allemaal naar Nederland gekomen zijn. Wat er in Nederland zit dat zijn de Indische Nederlanders of zoals je wilt de Nederlandse Indo’s. Er zijn veel meer Indo’s geweest die voor hun geboorteland hebben gekozen, veelal omdat ze geen keuze hadden. Ik heb elf jaar in Solo gewoond, zo vaak hoorde ik van een vader, een opa of een oom die naar Nederland terug gekomen was. In Solo woonden relatief veel Indo’s. ook was susuhunan PB X (Sunan Paku Buwono de tiende) nogal ijverig in het zoeken van jongedames om daar een wippie mee te maken. De Javaanse voorkeur is “lichte vrouwen” ik bedoel licht van huidskleur, niet van gewicht, want er geld de regel “Putih bersih, hitam kotor”. Ik zal dat maar niet in het Nederlands vertalen, want dan ben ik in overtreding als het hier om mensen gaat, dat gaat het ook. In Indonesië zijn er echter geen weten die racisme verbieden want dat is een nationale hobby aldaar. Die kindertjes van PB X zijn al die mensen die graag zeggen “mijn moeder is nog van adel, zij was een Raden” Die titel werd gegeven als beloning voor een prettig samenzijn. Die PB X heeft er heel wat afgewerkt. Kijk je naar die walgelijke TV in Indonesië dan zijn al die sinetrons bevolkt met Indo’s, want zo wit kunnen Indonesiërs niet zijn, of Ponds moet erachter zitten. Kijk ik heb ze nooit geteld, dat is mijn werk niet, maar ik ben iemand die altijd zijn oren en ogen goed openhoudt en daarbij zelf nog wel eens een beetje nadenkt. Ik heb trouwens wel eens eerder hier iets over geschreven en ik weet dat iemand naar aanleiding daarvan een onderzoek heeft gedaan op plaatsen die ik hem had aangeraden.Ik heb over de resultaten gehoord, maar daar nooit rapporten over gelezen, ik weet niet eens of dat een onderzoek onder wetenschappelijke vlag was. Ik kan me nog herinneren dat ik drie jaar geleden op het eiland Buru kwam en daar in een wijk in de plaats Namlea allerlei mensen zag met trekken die mij Portugees voorkwamen. Uit lectuur weet ik dat voor WO II er veel meer van die gemeenschappen waren in de buitengewesten, zeker in de Molukken. Dat u mijn beweringen nergens op gebaseerd vindt is uw goede recht, ik ben geen wetenschapper, ik observeer slechts en maak wel eens een praatje, ik spreek toevallig vloeiend bahasa Indonesia en dat maakt de communicatie eenvoudiger.
Citaat: “De constatering is meer op ervaring gestoeld dan op wetenschappelijk onderzoek. Ik zou bijvoorbeeld kunnen stellen er stromen miljoenen liters water in Nederland of er zitten vele kilo’s zout in het zeewater. Maar alle gekheid op een stokje, er moeten inderdaad miljoenen Indo’s in Indonesië vertoeven, deze zijn echter in de Indonesische bevolking opgelost. Zij vormen niet zo een groep als in Nederland. In Nederland is het de mode je proberen te onderscheiden door anders te zijn, in Indonesië is het belangrijk om niet op te vallen.”
Sorry maar ik basseer mijn ervaring wel mede op feiten. Waarom zouden er miljoenen Indo’s in Indonesië moeten vertoeven als het een onlosmakend feit is dat het merendeel van de Indische bevolking destijds voor het behoud van het Nederlandschap heeft gekozen en daarmee mede de grote immigratietocht naar Nederland. Tussen 1945 en 1965 zijn ongeveer 300.000 Nederlanders, Indo-Europeanen en Indonesiërs naar Nederland vertrokken. Deze migratie werd destijds aangeduid met het woord ‘repatriëring’. Een groot deel van deze groep mensen was echter nooit eerder in Nederland geweest. De migratie verliep in 5 golven:
De 1e golf, 1945-1950: i.v.m. de capitulatie van Japan vertrokken ca 100.000 personen, hoofdzakelijk mensen die tijdens de Japanse bezetting in de jappenkampen gevangen hadden gezeten en onmiddellijk of binnen enkele jaren naar Nederland vertrokken.
De 2e golf, 1950-1957: i.v.m. de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië vertrokken bestuursambtenaren, politieapparaat, rechterlijke macht en leger naar Nederland. Na de opheffing van het KNIL in juli 1950 vertrokken ook veel ex-KNIL-militairen, waaronder 4000 Molukkers met hun gezinnen en vele Belanda Hitam, KNIL-soldaten van Afrikaanse afkomst. Totaal aantal personen onbekend.
De 3e golf, 1957-1958: n.a.v. de Nieuw-Guinea-kwestie, waarbij Nederlanders tot ongewenst vreemdeling werden verklaard, vertrokken ca. 20.000 mensen.
De 4e golf, 1962: i.v.m. de overdracht van Nieuw-Guinea aan Indonesië werden alle nog op Nieuw-Guinea verblijvende Nederlanders (ca. 14.000 personen) geëvacueerd. In de periode van het zgn UNTEA-bestuur kwam een groep van ongeveer 500 Papoea’s met hun gezinnen naar Nederland, waarvan de mannen in overheidsdienst waren en als zodanig niet in Nieuw-Guinea konden blijven.
De 5e golf, 1957-1964: spijtoptanten waren mensen die na de soevereiniteitsoverdracht hadden gekozen voor het Indonesische staatsburgerschap, maar spijt hadden van hun keuze; tussen 1957 en 1958 was het Nederlandse toelatingsbeleid erg restrictief, maar dit werd wegens de noodsituatie van spijtoptanten in de jaren zestig verruimd; ca. 25.000 mochten alsnog naar Nederland komen en Nederlander worden.
Omstreeks 1940 leefden naar schatting 170 tot 200.000 Indo-Europeanen in Nederlands-Indië. De huidige Indische Nederlanders zijn hier grotendeels nakomelingen van. Het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS) berekende in 1990 het aantal Indische Nederlanders in Nederland: 472.600 mensen van Indisch/Indonesische origine, waarvan 187.700 mensen in Indië/Indonesië waren geboren. In beide categorieën vormden zij de grootste minderheidsgroep in Nederland. Er is een demografische berekening uit 2003 dat in 2001 de 1e en 2e generatie Indische Nederlanders in Nederland ongeveer 458.000 mensen telden. Met dit gegeven is in te schatten dat zeker 800.000 mensen in Nederland van Indische afkomst zijn. Velen ook op Nederland-georiënteerde Indo-Europeanen zijn niet meegeteld in deze schatting, omdat ze niet bestonden voor de burgerlijke stand.
En een nog grotere groep is het aantal Indonesiërs met een Europese voorvader die in 1940 al was opgegaan in de Indonesische bevolking en niet meegeteld als “Nederlander” na de oorlog. Indonesische wetenschappers schatten dat momenteel 1 miljoen mensen in hun land ook Europese voorouders hebben. Van de aanvankelijk 31.000 Indische Nederlanders die voor het warga-negara schap kozen kwamen er naderhand ruim 25.000 alsnog als spijtoptant naar Nederland toe. Dit houdt in dat 6.000 Indische Nederlanders uiteindelijke kozen om in Indonesië te blijven.
Stichting HALIN (Hulp voor Landgenoten in Indonesië) zet zich in voor de economische en facilitaire omstandigheden van Indische Nederlanders die zijn “achtergebleven”. Je zegt zo makkelijk dat zij in de bevolking zijn opgelost maar niks is minder waar. Vooral in de eerste jaren na de onafhankelijkheid waren de Indische Nederlanders die waren achtergebleven doelwit van allerlei pesterijen en uitsluitingen. Misschien ooit gehoord over de bersiap en wat die tijd met Indische Nederlanders heeft gedaan? Stel je dan voor wat de periode na de bersiap zonder militaire hulp van buitenaf moet zijn geweest voor de Indische Nederlanders in een nieuw Indonesië. Je kaart het zelf al aan: hun lichte huidskleur en niet te vergeten hun Nederlandse/Europese familienamen en (christelijk) geloof zijn nog steeds issue waarop men wordt uitgesloten. Niet voor niks kozen 25.000 van de 30.000 personen alsnog ervoor om naar Nederland te vertrekken als spijtoptant.
Momenteel biedt Stichting Halin nog steun aan 800 Indische Nederlanders in geheel Indonesië. Indonesische overheid spreekt van 1 miljoen Indonesiërs (dus niet Indische Nederlanders) met een europese voorvader (Nederlands/Portugees/Duits/Brits,etc). Jij spreekt meteen van miljoenen! Hoe dan?
p.s. die Indonesiërs die jij op de TV ziet zijn geen Indische Nederlanders of nazaten daarvan maar half Australisch, Nieuw-Zeelands, gemengd met Singaporees, Chinees, etc. Ook dat zijn geen miljoenen Indonesiërs.
800.000 Indische Nederlanders in Nederland,
@Erik,
Jij hebt het over Indische Nederlanders, ik over Indo’s als afkorting voor Indo-europeaan. Heeft in zoverre met Nederland te maken vanwege een Nederlandse voorouder die er ooit geweest is, dat laatste hoeft natuurlijk niet perse. Kan ook een Fransman of Amerikaan wezen, geen Chinees of Koreaan e.d. natuurlijk. Die mensen zijn verder gewoon Indonesiër. Ik kan toch beter oordelen met wat ik op de TV zie dan jij,, lijkt mij. Ik heb veel van deze mensen ontmoet en wat betreft Indo-artiesten, dat is iets waar veel over gepraat wordt in Indonesië, ik zou zeggen dat dit heel belangrijk is voor de mensen daar, een soort afgoderij, ze kunnen niet zonder “Bintang”
Waarom zouden Indo’s voor het Nederlanderschap kiezen, ik geef toe, het waren er veel, maar er waren er nog meer die niet voor het Nederlanderschap konden kiezen of dat niet wilden. Overigens ben ik ook wel Indo’s uit Nederland tegengekomen die teruggegaan zijn. Dat waren er heel wat, gewoon bij toeval niet gezocht hoor.
Ik laat het hierbij omdat ik vermoed dat we over verschillende zaken spreken.
@Londoh: ik heb het over zowel Indische Nederlanders als Indo-europeanen en maak hierin een onderscheidt. Even goed nalezen wellicht. Ik zal het even citeren voor je: “Velen ook op Nederland-georiënteerde Indo-Europeanen zijn niet meegeteld in deze schatting, omdat ze niet bestonden voor de burgerlijke stand.
En een nog grotere groep is het aantal Indonesiërs met een Europese voorvader die in 1940 al was opgegaan in de Indonesische bevolking en niet meegeteld als “Nederlander” na de oorlog. Indonesische wetenschappers schatten dat momenteel 1 miljoen mensen in hun land ook Europese voorouders hebben. Van de aanvankelijk 31.000 Indische Nederlanders die voor het warga-negara schap kozen kwamen er naderhand ruim 25.000 alsnog als spijtoptant naar Nederland toe. Dit houdt in dat 6.000 Indische Nederlanders uiteindelijke kozen om in Indonesië te blijven.”
Indonesisch onderzoek zegt dus zelf 1 miljoen inwoners met een europese voorouder op een bevolking van circa 240 miljoen inwoners. Verder bevolkingssamenstelling van Indonesië door de eigen overheid wordt als volgt weergegeven: Javanen 42% van de totale bevolking gevolgd door de Soendanezen, de etnische Maleisiërs en de Madoerezen als de grootste niet-Javaanse etnische groeperingen. Kleinere maar belangrijke bevolkingsgroepen in Indonesië zijn de Chinezen, Indiërs, Europeanen en Arabieren, welke voornamelijk zijn geconcentreerd in stedelijke gebieden. Chinese Indonesiërs zijn een belangrijke etnische minderheid die in totaal minder dan 5% van de bevolking uitmaakt.
De term Indo-Europeanen heeft altijd koppeling aan de gemengde bevolkinsgroep ontstaan in de koloniale periode. Inderdaad hoeft dat heen Nederlandse inmening met zich mee te brengen. Dit is echter wel de groep die men aanduid met 1 miljoen Indonesiërs met een europese voorouder. We praten dus wel degelijk over dezelfde groep.
“Ik kan toch beter oordelen met wat ik op de TV zie dan jij,, lijkt mij. Ik heb veel van deze mensen ontmoet en wat betreft Indo-artiesten, dat is iets waar veel over gepraat wordt in Indonesië, ik zou zeggen dat dit heel belangrijk is voor de mensen daar, een soort afgoderij, ze kunnen niet zonder “Bintang” ”
Nouja, ik zie op TV ook weleens wat, en ik lees in de krant ook weleens wat maar dat is niet altijd de waarheid. Als er in elke TV programma iemand van een bepaalde afkomst komt opdraven wil dat nog niet zeggen dat dit een weergave is voor de gemiddelde samenstelling van de bevolking in dat land. Je hebt het waarschijnlijk ook niet over Indische Nederlanders, Indo-Europeanen maar over Indonesiërs van gemengde afkomst (iets anders van van gemengde voorouders). Vaak eerste generatie Eurasians (vaak Australische afkomst). Dit is appels met peren vergelijken. Zou hetzelfde zijn als claimen dat Europeanen die nu in Indonesië wonen, zonder enige koloniaal familieverleden in Nederlands-Indië, de term Totok geven. Dat is ook ongegrond.
“Waarom zouden Indo’s voor het Nederlanderschap kiezen, ik geef toe, het waren er veel, maar er waren er nog meer die niet voor het Nederlanderschap konden kiezen of dat niet wilden.”
Dat is gewoon niet waar. 283.000 Indische Nederlanders die uit Indonesië naar Nederland kwamen, hadden de meesten, zo’n 260.000, ook echt een Nederlands paspoort. 23.000 hadden geen Nederlands paspoort maar kozen nadien voor het Nederlandschap. Circa 30.000 kozen voor het Indonesisch staatsburgerschap, zgn Warga Negera. Binnen 5 jaar zette 25.000 van deze “nieuwe Indonesiërs” alsnog hun Indonesisch staatsburgerschap om in Nederlandse nationaliteit met vertrek naar Nederland via de zgn Spijtoptanten regeling.
“Overigens ben ik ook wel Indo’s uit Nederland tegengekomen die teruggegaan zijn. Dat waren er heel wat, gewoon bij toeval niet gezocht hoor.” Ja voor overwintering, voor verblijf als pensioen, maar niet in de zin van: ik laat in Nederland alles achter, geef mijn Nederlands paspoort af en ga in Indonesië werken. Je hebt het waarschijnlijk over gepensioeneerden die net als veel Nederlanders een (vakantie)huis in Bali of Java hebben om de koude wintermaanden te overbruggen. Bij CBS komt Indonesië niet eens voor in de meldingscijfers van de top 10 emigratie landen vanuit Nederland voor autochtonen. Duitsland staat bovenaan met circa 5.000 emigranten vanuit NL in 2009, Canada met circa 700 emigranten als laagste. Daartussen zie ik voornamelijk EU-landen, de Antillen en Australië. Voor allochtonen die vanuit Nederland emigreren is terugkeer naar land van herkomst voornamelijk de eindbestemming. Hierin worden Indische Nederlanders, Indo-Europeanen of Indonesiërs wederom niet genoemd in de top 10. Personen van Turkse of Marokkaanse afkomst hebben met een gezamelijke emigratiecijfer van 2300 personen het hoogste aantal. Opmerkelijk is dat van de autochtonen emigranten naar Duitsland kwam in die periode ongeveer 60% terug, uit België 45% (landen met hoogste emigratiecijfers). Dit omdat de immigranten vaak expats zijn die na enige maanden weer terugkeren naar Nederland, dit is een vrij jonge groep. Bij de allochtone groep zijn het vaak 50-plussers die terugkeren naar land van herkomst voor pensioen.
Ontopic: Indonesië, Indische Nederlanders, Indo-europeanen, etc hebben hierin niet eens een noemswaardig aandeel.
“Ik laat het hierbij omdat ik vermoed dat we over verschillende zaken spreken.” Nee dat is het niet. Alleen ik onderbouw de mijne met feiten en jij op eigen inzicht uit de losse pols. Dat botst uiteraard. Kan wel zeggen dat een cirkel vierkant is maar wat voor nut heeft dat als het een feit is dat een cirkel rond is?
@Erik
Je komt wel met een hoop feiten, doch die kunnen niet dienen als onderbouwing want het zijn Nederlandse feiten. Hoewel deze komt al aardig in de richting : “Indonesisch onderzoek zegt dus zelf 1 miljoen inwoners met een Europese voorouder op een bevolking van circa 240 miljoen inwoners.” Ik denk niet dat ze dat soort gegevens werkelijk geteld hebben, dat is slechts een schatting. Eens in de 10 jaar wordt er een volkstelling (sensus penduduk) gehouden, ik ben ook wel eens meegeteld, ik vertelde dat ik buitenlander was, maar dat maakte hun niet uit, kan je nagaan hoe precies die gegevens zijn.
Wat ik vertelde komt voort uit een 18-jarig verblijf in Indonesië, is dus geen wetenschappelijk onderzoek. Als jij graag op wetenschappelijke manier wil aantonen dat ik het mis heb, ga je gang, maar kom dan met Indonesische feiten maar niet met gegevens uit de geschiedenis van de Indische Nederlander. Ik geef toe dat ik al een beetje aan het dementeren ben, liever gezegd last heb van senior moments, bijvoorbeeld naar de koelkast lopen en daar aangekomen mezelf afvraag wat ik daar te zoeken heb. Ik vraag me trouwens af of je wel eens in Indonesië bent geweest, je lijkt me iemand die gek is van theorie, anders dan ik, die het van de praktijk moet hebben. Wat jij doet is patat met nasi vergelijken. Ik laat het hierbij, want de discussie heeft weinig meer met het onderwerp te maken.
@Londoh,”Nu enige generaties en tientallen miljoenen guldens aan subsidie verder is er een soort Nederlander ontstaan die zich beroept op hun speciale koloniale afkomst, geen Indonesiër en Nederlander wensen ze niet genoemd te worden”
Tientallen miljoenen guldens aan subsidie?Kunt u precies vertellen wat voor soort subsidie dat was?
“De Indo is zich pas ver in de 70’er jaren gaan roeren, toen er grote groepen Surinamers met de zgn. Bijlemerexpres naar Nederland kwamen. Die Surinamers waren heel anders dan de gemiddelde Indo, zij hadden een grote smoel en eisten van alles van de Nederlandse regering onder het motto “ik ben jouw slaaf niet” Dat heeft een grote verandering onder de Indo’s teweeg gebracht, zij werden ineens Nederlander, kwamen luidkeels voor hun rechten op, wat die zwarten konden, konden die bruintjes immers ook. De Indo zou nooit meer de Indo zijn die hij heel lang”
Dat is eigenlijk niet is nieuws,zelfs in de eind 19de en begin 20ste eeuw kwamen of probeerden de ‘Indo’s’ ook voor hun rechten optekomen….
@Londoh,”En wat had er in plaats van Indonesiërs in de titel moeten staan, spijtoptanten ? repatrianten? de term Indo was in die jaren een scheldwoord en Indisch sloeg op India. Die Freed kende het woord Indo waarschijnlijk wel, maar in de U.S.A wordt dat gebruikt op alles dat met Indianen te maken heeft.”
Wat er echt zou moeten staan is:The Eurasians of Indonesia….
En Indisch verwees naar Nederlands India…..vandaar Nederlands-Indië.De mensen dus de inlanders/inheemse waren de Indischen….
U weet wel dat de Indo’s bestaan uit de erkende of die daaruit zijn ontstaan,de gelijkgestelden als Europeaan maar geen Nederlander.En ook de vele Indonesiërs die gemengd zijn maar niet Indo/Euraziatische in karakter of Indo-europees,maar gewoon Indonesische en ook hun status.Die zijn natuurlijk niet erkend of gelijkgesteld en zaten in de Indonesische laag.
Noordin says:
June 28, 2010 at 20:51
1.Wat er echt zou moeten staan is:The Eurasians of Indonesia….
2.En Indisch verwees naar Nederlands India…..vandaar Nederlands-Indië.De mensen dus de inlanders/inheemse waren de Indischen….
3.U weet wel dat de Indo’s bestaan uit de erkende of die daaruit zijn ontstaan,de gelijkgestelden als Europeaan maar geen Nederlander.En ook de vele Indonesiërs die gemengd zijn maar niet Indo/Euraziatische in karakter of Indo-europees,maar gewoon Indonesische en ook hun status.Die zijn natuurlijk niet erkend of gelijkgesteld en zaten in de Indonesische laag.
————————————————————-
Naar mijn bescheiden mening is er hier een beetje verwarring over wie of wat een Indonesier , een Indische Nederlander, een Indo Europeaan , de ” Inlander(s) .
1.Ik kan wel mee gaan met de term Eurasians of Indonesia .
Zo worden ze in het begin ook genoemd in de Engelse literatuur, de Portugezen/Spanjaarden noemen ze de Mestiezen.
Daarnaast heb je ook de termen die gebruilt werden door de Nederlanders.
Als groep met de naam Indische Nederlanders zijn ze echt pas gaan profileren
na de “introductie” door Tjalie Robinson cs .
2.Het woord Indisch (Indian-India) werd toen gebruikt door de Engelsen(?) of
Westerse wetenschappers om het gebied tussen India en Australia te benoemen.
Dus worden de bewoners van het gebied Indians of Indiers genoemd.
Zo worden de ” Inlanders” en de Mestiezen in het begin ook Indiers genoemd.
Soms werd het ” per ongeluk” nog gebruikt in kranten artikelen door journalisten die het verschil nog steeds niet weten.En dat in 2010.
3.Hier moet men de bevolkingsamensteling van Nederlands Oost Indie bekijken in het juridische en historische context.
Voor de Nationaliteiswet van 1892 was de voorouders van de Surya Atmadja’ s een Nederlander (Nederlandse Nationaliteit).Ondanks dat ze Inlanders en Moslim waren hebben ze de Nederlandse nationaliteit..
Mijn vader(en zijn familie /generatiegenoten) was een Nederlandse Onderdaan
Ik zelf ben een (vrije) Indonesier .Met Indonesisce paspoort.
Je (Noordin) hebt gelijk dat er mss “miljoenenn” Indonesiers ( in de huidige Republik Indonesia) die nakomelingen zijn van de oude ” Eurasians” .
Of zijn ze vroeger niet erkend , verstoten-verkocht etc of ze zijn te arm ging ” verinlandschen” .Het is een proces van eeuwen geweest , en aangezien Indonesia
tot ongeveer 1950 geen bevolkingsregister had voor de ” gewone” Inlanders *en ze nog geen familienaam gebruiken ( NU wel) was het onmogelijk om je stamboom (asal usul)
te onderzoeken cq bewijzen.
Bij de Europeanen(incl. de Indische Nederlanders) was het wel mogelijk .
Boot,doop, botenlijst etc.
Zie de cirkelmigratie tussen Nederland en Nederlands Indie.
Van Ulbe Bosma , De “Indiegangers”.
londoh says:
April 30, 2010 at 14:27
@Erik
(1)ik vertelde dat ik buitenlander was, maar dat maakte hun niet uit, kan je nagaan hoe precies die gegevens zijn.
(2)Wat ik vertelde komt voort uit een 18-jarig verblijf in Indonesië, is dus geen wetenschappelijk onderzoek.
(3) Ik vraag me trouwens af of je wel eens in Indonesië bent geweest, je lijkt me iemand die gek is van theorie, anders dan ik, die het van de praktijk moet hebben. Wat jij doet is patat met nasi vergelijken. Ik laat het hierbij, want de discussie heeft weinig meer met het onderwerp te maken.
———————————————————–
Een algemene opmerking:
1.Buitenlanders (WNA) die volgens verblijfpapieren legaal woonachtig zijn in Indonesia wordt vanzelfsprekend meegeteld in een Sensus penduduk.
Quote:
Kalau untuk WNA aturannya sama? Turis dan ekspatriat bagaimana?
Kita lihat masa tinggalnya. Kalau dia kurang dari enam bulan, maka tidak kita sensus. Tapi kalau WNA ini ada rencana tinggal di Indonesia sampai 6 bulan atau lebih, maka kita sensus.
Perlu diketahui, inti dari sensus adalah mencatat data penduduk yang tinggal di wilayah teritorial negara bersangkutan.
Vrije vertaling :
Vraag :Hoe zit met WNA(Warga Negara Asing=buitenlanders) , toerist expat etc ?
Antw: Hangt van zijn verblijf , onderr de 6 maanden is hij/zij niet als ingezetene
gezien .Dat heeft ook mee te maken met belastingwetgeving.
Na 6 maanden verblijf (ik dacht 183 dagen) word geacht dat je in Indonesia woont en ook belastingplichtig bent.
Zie de Immigratie en belastingwet van indonesia.
2.Persoonlijke ervaring(en) kan men niet zo maar generaliseren en als maatstaf gebruiken.
3.Het feit dat iemand al dan niet in Indonesia geweest is wil niet zeggen dat zijn/haar
argumenten ” per defenitie” onjuist of onvolledig is .
@Surya atmadja,”3.Hier moet men de bevolkingsamensteling van Nederlands Oost Indie bekijken in het juridische en historische context.
Voor de Nationaliteiswet van 1892 was de voorouders van de Surya Atmadja’ s een Nederlander (Nederlandse Nationaliteit).Ondanks dat ze Inlanders en Moslim waren hebben ze de Nederlandse nationaliteit..
Mijn vader(en zijn familie /generatiegenoten) was een Nederlandse Onderdaan
Ik zelf ben een (vrije) Indonesier .Met Indonesisce paspoort.”
U bedoelt voordat de wet van 1892 werd ingevoerd waren uw voorouders Nederlanders?
Sinds de Nationaliteitswet van 1892 of zelfs sinds de wet van 1854 waren de Inlanders/Indonesiërs geen Nederlandse staatsburgers.En ergens in 1910 werden ze Nederlandse onderdaan niet Nederlanders….maar dat was nog steeds geen volwaardige Nederlandse staatsburgerschap.
In de andere koloniën(Suriname,Antillen) werd officieel iedereen na1892 Nederlandse staatsburgers.
Noordin says:
June 29, 2010 at 08:51
U bedoelt voordat de wet van 1892 werd ingevoerd waren uw voorouders Nederlanders?
—————–
Voor 1892 waren mijn voorouders (voorzover bekend) de oorspronkelijke bewoners
van het eiland Java .Dus bumiputera’ s ( Inlanders volgens de Nederlanders).
Juridisch zijn ze Nederlanders totdat er een scheiding kwam door de wet van 1892.
Daar werd scheiding gemaakt met de Nederlanders (inclusief Indische Nederlanders)
,en andere rijksdelen ( Suriname en Nederlands Antillen).
Zelfs met de Belanda Hitams ( Zwarte Hollanders) .
De Molukkers , Menadonezen , sommige Vreemde Oosterlingen , zelfs Inlanders kunnen ook gelijkgesteld worden . Hun aantal is te verwaarlozen .
Dan behoren ze ” niet meer” tot de Inlanders , maar ook niet tot de Nederlanders.
Erkende Indische Nederlanders( Indo-Europeaan/Eurasians) zijn per defenitie Nederlanders .
@ Surya atmadja,”Voor 1892 waren mijn voorouders (voorzover bekend) de oorspronkelijke bewoners
van het eiland Java .Dus bumiputera’ s ( Inlanders volgens de Nederlanders).
Juridisch zijn ze Nederlanders totdat er een scheiding kwam door de wet van 1892.
Daar werd scheiding gemaakt met de Nederlanders (inclusief Indische Nederlanders)
,en andere rijksdelen ( Suriname en Nederlands Antillen).
Zelfs met de Belanda Hitams ( Zwarte Hollanders) .
De Molukkers , Menadonezen , sommige Vreemde Oosterlingen , zelfs Inlanders kunnen ook gelijkgesteld worden . Hun aantal is te verwaarlozen .
Dan behoren ze ” niet meer” tot de Inlanders , maar ook niet tot de Nederlanders.
Erkende Indische Nederlanders( Indo-Europeaan/Eurasians) zijn per defenitie Nederlanders”
De scheiding was er al sinds of begon vorm te krijgen vanaf 1850 of 1854.Dat werd officieel in 1892.
Waren de Belanda Hitams niet eerst gelijkgestelden?
Ja.Veel mensen weten dit ook niet.En toch is er genoeg daarover te lezen.Veel gaan er ook vanuit dat iedereen in de kolonie een Nederlandse staatsburger was.En ook niet dat dit onderscheid juist een grote invloed had of vorm gaf aan de culturele indentiteit van de Indo/Indische Nederlander.
Toen ik van school kwam was ik te jong. En kreeg ik te horen je wilt kinderen krijgen. Nou welke vrouw eigenlijk niet. Ik had een kindje gekregen in mijn laatste school jaar. Mijn moeder zou op haar passen als ik ging werken. Net zoals in mijn 3 maanden dat ik stage liep dat ging zo super goed. Nu krijg ik maar te horen je hebt geen ervaring. Maar heb wel mijn diploma’s en certificaten.