Ben jij derde generatie Indo en heb je altijd al het (levens-) verhaal van je Indische opa en oma willen horen, of misschien zelfs vast willen leggen? Dan is Dewi van Beek op zoek naar jou, in deze oproep.
Sinds mijn stage bij Indisch Maandblad Moesson moest ik denken aan het frustrerende feit dat veel van de Indische familiegeschiedenis en familieverhalen verdwijnen met de 1e generatie. Ik weet dat er meer mensen zijn zoals ik die dit verhaal willen vastleggen, maar die misschien geen idee hebben waar ze moeten beginnen met het vragen naar en het vastleggen van hun Indische familiegeschiedenis.
Voor mijn afstudeeronderzoek bij Moesson onderzoek ik daarom hoe een hulpmiddel voor het vastleggen van Indische familiegeschiedenis eruit moet komen te zien. Daarom heb ik jouw hulp nodig.
Ik zoek een aantal mensen die een uurtje met mij om de tafel willen gaan zitten en hierover willen praten. Ik zorg uiteraard voor hapjes en een drankje. Als je interesse hebt, mail me dan – vrijblijvend – op hello [at] dewiaimee [.] com voor meer informatie.
Dewi van Beek tijdens een paneldiscussie in 2013 over herdenken. Foto: Tabitha Lemon/ Indisch 3.0
Hallo Dewi,
Ik doe graag mee. Ben wel tweede generatie denk ik maar dat maakt niet uit denk ik. Graag hoor ik van je wat de bedoeling is!
Groet, Peggy Tan
Beste Peggy Tan,
Leuk dat je mee wilt doen! Stuur mij even een mail op hello@dewiaimee.com, dan stuur ik je uitgebreide info en wisselen we contactgegevens uit.
Groet,
Dewi
Ik ben van 1967 van welke generatie ben ik dan ?
Beste Rieka,
Volgens de definitie die ik in mijn afstudeeronderzoek hanteer vermoed ik dat je 2e generatie bent. Dit betekent echter niet dat ik je afwijs. Als je interesse hebt, stuur me even een mail op hello@dewiaimee.com, dan geef ik je meer informatie en kun je mij wellicht wat meer vertellen over je achtergrond.
Groet,
Dewi
Hoi Dewi,
Ik wil wel mee doen. ik ben een derde generatie,
Groet,
Rowena van der Veen
Hi Rowena,
Leuk dat je mee wilt doen! Stuur me even een mail op hello@dewiaimee.com, dan wisselen we contactgegevens uit en stuur ik je meer informatie.
Groet,
Dewi
Dag Dewi,
Ook ik heb interesse, maar mijn grootouders zijn alle vier niet meer in leven en veel tantes en ooms evenmin. Heeft het dan zin om mee te doen?
Beste Gilbert,
Zie mijn algemene reactie bovenaan. Het is niet noodzakelijk dat je alle vragen die je hebt ook nog kunt stellen, ik ben juist geïnteresseerd in je vragen. Jij kunt waarschijnlijk heel veel vragen opnoemen die je had willen stellen, waar ik nog niet aan gedacht heb. Dus, als je meer wilt weten en nog steeds wilt meehelpen, stuur me even een mail op hello@dewiaimee.com.
Groet,
Dewi
Dag Dewi,
Wat een leuk initiatief om de derde generatie Indo’s aan te sporen te zoeken naar hun wortels. Dat heb ik ook geprobeerd met mijn gezin. Ikzelf ben van de tweede generatie Indo, geboren in 1947 in net nog Nederlands-Indie, en opgegroeid tot mijn twaalfde jaar in Bandoeng, Indonesie. Ik heb zelfs een hele familiekroniek geschreven t.b.v. het nageslacht (b.v. kleinkinderen), waarin ik de Indische geschiedenis uitgelegd heb. Maar ik heb gemerkt dat voor de partners van de derde generatie in de gemengde afkomst vooral het exotische element aantrekkingskracht heeft. Mijn (Limburgse) schoondochter, afgestudeerd aan de kunstacademie en ontwerper van mijn kroniekboekje, heeft het hardnekkig steeds over Indonesische voorvaders, Indonesisch bloed, Indonesisch eten etc. Terwijl het haar bekend is, hoe de Indo-Europeaan de nadruk legt op de verwestering van de groep. Hoewel jouw oproep vooral gericht is aan de derde generatie Indo’s, denk ik dat het weinig effect zal hebben op de zienswijze van de Nederlandse partners. Indisch blijft Indonesisch, want wat is er fascinerender?
Groet, Ellen.
Beste Ellen,
Mooi om te zien dat er binnen families toch ook al zoveel gedaan wordt. Wat je beschrijft over je schoondochter dat hoor ik inderdaad vaker en dat is iets wat veel ouderen vervelend vinden en waar ook jongeren denk ik (als ik over mezelf praat in ieder geval wel) toch wel tegenaan lopen. Veel Nederlanders kennen inderdaad de geschiedenis niet (goed genoeg) en denken dat Indonesisch en Indisch hetzelfde is (of dat we uit India komen).
Ik zou het heel mooi vinden als mensen buiten de Indische gemeenschap wat meer over ons zouden weten en daarom deel ik ook vaak Indische artikelen van onder andere Indisch 3.0 en Moesson op mijn Facebook (ik heb meer niet-Indo vrienden dan Indo’s). Maar om die geschiedenis door te kunnen geven en te behouden denk ik dat eerst de stap gezet moet worden dat ook de derde generatie weet hoe het precies zit en wat voor rol de geschiedenis binnen de familie heeft gespeeld. Het is slechts een eerste, kleine stap, maar wel een van belang, want de 1e generatie verdwijnt en daarmee ook de laatste verhalen van ooggetuigen. Terwijl wij dit vastleggen kunnen wij uiteraard wel ons steentje bijdragen door het te blijven uitleggen en hen te blijven corrigeren. En wie weet is het straks voor vele schoondochters en -zonen interessant om de levensverhalen te lezen, en begrijpen zij daardoor beter hoe het zit.
Met vriendelijke groet,
Dewi van Beek
Beste Dewi,
Heel goed dat je dit doet!
Ik (generatie 2.0) heb mijn inmiddels overleden vader een aantal jaren geleden gevraagd zijn levensverhaal op te schrijven. Zonder tijdsdruk heeft hij wekelijks een A4-tje vol geschreven. Uiteindelijk werden het 20 bladzijden met heel veel informatie die wij (kinderen) totaal niet kenden want hij was geen prater. Daarna heeft hij samen met mijn moeder haar levensverhaal opgeschreven. Door samen het verhaal door te nemen komen vaak nog andere onderwerpen naar voren. Het verhaal kun je ook aanvullen met bijpassende foto’s uit een familiealbum.
Veel succes met je initiatief!
Dinand
Beste Dinand,
Wat goed dat je dit hebt gedaan. Ik merk bij veel mensen, waaronder mijn oma, dat zij zelf niet weten waar te beginnen of niets op papier krijgen. Maar toen ik haar zelf ging interviewen vertelde ze honderd uit. Bedankt ook voor je tips, dit verwerk ik ook zeker in mijn onderzoek!
Groet,
Dewi
Beste Dewi,
Wat ook helpt is vragen of ze bij een gebeurtenis nog namen van personen of plaatsen weten en het jaar of de periode waarin het gebeurde. Je kunt dan zelf wat speurwerk daarover doen en daarna gerichte vragen stellen of opmerkingen geven. Verder merkte ik dat angst voor taal- of schrijffouten of stijlfouten ook een rem vormden. Het helpt om duidelijk te maken dat dat alles achteraf zal worden aangepast en ze zich daarover dus geen zorgen hoeven te maken. Laat de aangepaste tekst wel door hen lezen.
Nogmaals succes met je project!
Dinand
Dankjewel Dinand, ik neem het zeker mee in mijn project!
Groet Dewi
Hallo allemaal!
Voor dit onderzoek moet ik vooral te weten komen wat de 3e generatie wíl weten van hun familiegeschiedenis. Hiervoor is het niet noodzakelijk dat je dit zelf nog kunt vragen aan grootouders, maar het is een plus. Uiteindelijk moet ik in kaart hebben wat de 3e generatie nou precies te weten wil komen over haar Indische familiegeschiedenis. Als je mee wilt werken aan het onderzoek, stuur dan alsjeblieft een mailtje naar hello@dewiaimee.com, dan mail ik de verdere informatie en kunnen we gegevens uitwisselen. Voor het gesprek ben ik namelijk nog bezig een nieuwe datum te plannen.
Allemaal ontzettend bedankt voor de enthousiaste reacties!
Dag Dewi,
Het punt is juist, dat mijn Nederlandse schoondochter de Indische geschiedenis kent. Want zij heeft mijn kroniek gelezen en als kunstenares (grafisch ontwerper) het boekontwerp gemaakt.
Misschien is het begrip er wel, maar de aanduiding is “verkeerd”. Immers, het land Nederlands-Indie bestaat niet meer. De naam Indonesie is daarvoor in de plaats gekomen. Waardoor de verwarring in benaming ontstaat. Volgens mij is er aan een naamsaanduiding weinig te doen. Mijn kleinkinderen met blond haar en blauwe ogen blijven Indonesisch en geen Indisch bloed te hebben. Ergens is dit wel correct.
Groet, Ellen.
Via deze weg wil ik nog even iedereen bedanken voor de overweldigende en enthousiaste reacties die ik heb gekregen. Dit onderdeel van het onderzoek is inmiddels afgerond en ik ben druk bezig met het afronden van mijn scriptie. Tot op de Tong Tong Fair?
Groetjes Dewi