De vorige keer schreef ik dat mijn script na een spannende pitch is uitgekozen om tot een korte film gemaakt te worden. Samen met coach Sandra Beerends ben ik aan de slag gegaan. We zijn gaan filmen.

Panic attack 
Meteen is het duidelijk: in korte tijd moet er heel erg veel gedaan worden (lees: PANIC ATTACK!). Allereerst moet ik het script – nog een keer! – herschrijven, nadat Sandra feedback heeft gegeven. We drinken samen koffie en praten over het script, maar ook over andere Indië gerelateerde dingen.

Sandra heeft ook een Indische achtergrond en haar moeder komt net als mijn oma uit Semarang, heel erg toevallig! Na het script een paar keer doorgenomen te hebben, komen we op het maken van pasteitjes. Ik ben meteen blij met deze keuze, omdat het iets is wat ik van oma heb geleerd, het er mooi uit ziet op beeld en we ondertussen een goed gesprek kunnen voeren zonder dat het een echt interview wordt.

Belangrijk is dat ik steeds goed de structuur in mijn hoofd houd. Naast het herschrijven van het script, ben ik ondertussen op zoek naar een kleine, maar goede crew. Tijdens de draaidagen zullen Erik (camera), Kirsten (productie) en mijn zus Jade (ook productie en tegelijkertijd geluidsvrouw) me helpen. Sanne doet art design en Ronny maakt een hele coole krontjong track in een nieuw en modern jasje.

still5

Ik ben blij met de keuze om in de film pasteitjes te maken.

Opa is watching you
En dan is het zover: de eerste draaidag. Ik ben uiteraard weer zenuwachtig en ik hoop geen tomaat te worden, want het wordt voor eeuwig vastgelegd. Ik probeer te doen alsof ik niet zenuwachtig ben, zodat oma zich zo natuurlijk mogelijk gedraagt. Samen met Jade ben ik er al ’s ochtends, omdat opa jarig is en we gaan helpen met taartjes uitdelen. Ik geloof dat oma zich drukker maakt om het uitdelen van die taartjes dan om de film zelf, dat is mooi.

Opa heeft er alleen niet zoveel zin in, hij vindt het te druk en wil zijn verjaardag liever in z’n eigen huiskamer vieren. Oh-oh denk ik, als hij het nu al te druk vindt, hoe gaat dat dan straks als we gaan filmen? Gelukkig kan hij toch genieten van de aandacht voor zijn verjaardag en gaan we daarna terug naar de kamer van opa en oma. Daar gaat opa lekker babi pangang spek eten, zijn lievelingsgerecht van de Chinees, gekregen van mijn moeder. Als hij klaar is, houdt hij ons nauwlettend in de gaten.

opakijkttoeklein

Opa houdt de boel nauwlettend in de gaten.

De set
Om 12.00 komen Erik en Kirsten aan op de set (lees: de huiskamer van opa en oma). De spullen worden, bij gebrek aan ruimte, uitgestald op het bed van opa en oma. Ondanks dat ziet het er al heel professioneel uit! Oma blijft lekker rustig in haar stoel zitten en puzzelt wat. Erik gaat in de weer met zijn camera en ondertussen kijken Jade en Kirsten hoe het geluid werkt en krijgen oma en ik een geluidszendertje.

spullenuitgestald

De spullen worden uitgestald op het bed van opa en oma.

Bombarie
En dan is het zover en gaan we echt filmen. Het gaat best wel goed, maar ik merk wel dat het in het begin een beetje stroef gaat. Het is moeilijk om een gesprek natuurlijk te laten verlopen met zoveel bombarie om je heen. Ik merk ook aan oma dat ze zich bewust is van de camera. We houden daarom een korte pauze waarin we besluiten dat we niet alles de eerste draaidag kunnen filmen, omdat dat te vermoeiend zal zijn. Door dit besluit zijn oma en ik wat meer ontspannen.

Oma en kleindochter Amber.

Het is nog best wel lastig een gesprek voeren met al die bombarie om je heen.

Zingen
De tweede draaidag gaat soepeler en de gesprekken gaan ook veel beter. Op een gegeven moment hebben we niet eens meer door dat we worden gefilmd. We zingen samen een lied dat oma heeft geschreven op de wijs van South of the Border van Gene Autry. Ik begeleid ons op mijn keytar, want keytars rulen de wereld. Ik zie nu al voor me hoe dat een leuke scene wordt in de film.
“Vanonder de tropenzon, ver over zee
zitten we hier nu, met ons wel en ons wee”

still2

Na keytarspel konden we weer lachen.

Moe, maar voldaan
We sluiten de tweede draaidag met een moe, maar voldaan gevoel af. Er ligt nog een hele klus in het verschiet: monteren. De film wordt uiteindelijk pas echt een film in de montage. Ik moet direct al het materiaal gaan bekijken en gaan bepalen wat er wel en niet in de uiteindelijke film komt. Meer hierover in mijn volgende blog!

Vandaag is de première al, ik heb hier heel erg veel zin in!! Ik zal bloggen over hoe de film is ontvangen.