Sport – Indisch 3.0 – voor en door jongeren met Indische roots (2007

11 april 2014

3.0 op de werkvloer: Louise Hildebrand

Een eigen bedrijf en toch rust hebben? Het kan.

Alles hebben en niet gelukkig zijn. Dat was mijn motivatie om het bedrijf Mental Fitness 4U op te richten. Dit is mijn verhaal. Een verhaal over anders zijn. Een verhaal over zoeken naar rust, tevredenheid en geluk. En een verhaal over passie. Mijn passie om mensen in 3 sessies mentaal fit en sterk te maken.

Anders

Als klein kind heb ik me altijd anders gevoeld. Dat was ook logisch want ik zag er anders uit. Getint. Een beetje geel. “Ben je een Chineesje?”, werd me vaak gevraagd. “Je bent geen Nederlander in ieder geval.” En dat vond ik raar. Want ik wist niet beter dan dat ik in Nederland ben geboren. Dan ben ik toch Nederlander? Tussen al mijn blanke klasgenootjes en vriendinnetjes voelde ik me in ieder geval Nederlander en geen buitenlander. Maar mijn uiterlijk verraadde mijn Indische afkomst. Een mix tussen Chinees, Indonesisch, Nederlands en Zwitsers bloed. Tja, dan blijf je een buitenbeentje. Ook al voelde ik me van binnen Nederlands.

Studiebol

Op de middelbare school was ik een studiebol. Ik streefde naar hoge cijfers en wilde goed presteren. Dat werd me met de paplepel ingegoten. Mijn moeder heeft alleen drie jaar basisschool gevolgd dus motiveerde zij me aan alle kanten om vooral aan mijn toekomst te werken. Goed leren, hoge cijfers halen, een goede baan vinden en nooit afhankelijk worden van een man. Dat was haar motto. En dat motto, daar hield ik graag aan vast. Want ik wilde mijn moeder niet teleurstellen. Ik wilde dat zij trots op me was. Dus leerde ik veel en goed. Zelfs in het weekend. Uitgaan en ontspannen? Dat zat er niet in. Ik moest vooral werken aan mijn eigen onafhankelijkheid.

Psychologie

Na het vwo ging ik psychologie studeren in Nijmegen. Mijn ouders waren het daar aanvankelijk niet mee eens (Je wilt toch niet werkeloos thuis zitten?), maar zo koppig als ik was volgde ik mijn interesse. De psyche van de mens, die boeide me enorm. Ik had geen idee wat ik met deze studie ging doen, maar dat vond ik op dat moment niet belangrijk.

Na mijn studie verhuisde ik naar Alkmaar om samen te wonen met mijn partner van destijds. Daar vond ik een baan als hoofd- en eindredacteur bij een reclamebureau. Het was een tijd van hard werken, presteren, geld verdienen en grenzen overschrijden. Het woord ‘nee’ kende ik niet en ik nam belachelijk veel werk op mijn schouders. Als ik terugkijk op die periode dan denk ik: hoe heb ik dat in godsnaam allemaal gedaan? Ik was een workaholic en verre van gelukkig. Logisch dat ik depressief raakte en een burn-out kreeg.

Ongelukkig

Al vanaf de middelbare school kende ik periodes van somberheid. En dat frustreerde enorm want ik begreep het niet. Volgens mijn omgeving had ik alles en moest ik niet klagen. Ik was gezond, zag er goed uit en kon goed leren. Ik had nooit honger geleden, ik had geen oorlog meegemaakt en ik kreeg de mogelijkheid om te studeren.

Na mijn studie kreeg ik een goede baan, kon ik dure spullen kopen en had ik een leuke vriend. Ik had geen recht om ongelukkig te zijn. En omdat ik me toch ongelukkig voelde, voelde ik me schuldig. Ik kon het voor mijn gevoel niet maken om ongelukkig te zijn. Vooral naar mijn ouders toe. Hoezo was ik niet gelukkig? Ik had toch alles? In hun ogen was ik gewoon verwend. En dat deed pijn.

Mental Fitness 4U

In 2005 besloot ik, nadat het reclamebureau failliet ging, om zelfstandig tekstschrijver te worden. Toch bleef de psyche van de mens me trekken. Ook omdat ik zelf nog steeds worstelde met negatieve en sombere gedachten. Ik wilde een oplossing vinden voor mensen zoals ik. Mensen die langdurig onrust voelen en die allerlei dingen hebben geprobeerd om die onrust te bestrijden. En zo ontstond het idee om een training of cursus op te zetten.

Een concrete training gericht op kennisoverdracht om mensen mentaal sterk te maken. Want tijdens mijn zoektocht naar geluk werd vooral één ding duidelijk: langdurig geluk vind je niet in externe dingen zoals hoge cijfers, een studie, geld, status, een mooi huis, kleding of dure spullen. Tenminste, ik niet. Ik begon te kijken naar mijn eigen wensen en verlangens, los van de buitenwereld. En ik besefte dat ik mijn manier van denken moest aanpakken. Toen is mijn 3-stappenmethode is geboren.

Ik begon deze methode op bescheiden schaal te geven op de sportscholen waar ik ook sportlessen gaf. Ik merkte dat de training aansloeg. Juist omdat de training heel praktisch, concreet en duidelijk is. Geen zweverig gedoe. Geen moeilijke theorie en goed te volgen. Drie sessies is voor mensen ook goed te overzien. Na de eerste sessie zie ik mensen al veranderen. Ze zijn positiever, maken betere keuzes en hebben geweldige inzichten. Ook mensen die jaren therapie hebben gehad! Dat geeft me enorm veel voldoening en energie. Het sterkt mij in het gevoel dat ik een hoop voor mensen kan betekenen.

Falen?

Mensen die me nu leren kennen kunnen zich niet voorstellen dat ik ooit negatief was en depressief. Deze periode zie ik niet als falen of iets om voor te schamen. Sterker nog, het feit dat ik mindere periodes heb gekend zorgt ervoor dat ik mensen beter kan helpen. Ik weet namelijk hoe moeilijk het is om te veranderen. En ik weet hoe lastig het is om negatieve gedachtes te bestrijden. Jezelf mentaal fit en sterk voelen, dat is gewoon keihard werken. Dag in dag uit. En dat is iets wat ik mensen tijdens de eerste trainingssessie al duidelijk maak.

Bescheiden

Sinds dit jaar durf ik uit de schaduw te stappen en mensen te vertellen wat ik doe. Ik zoek de publiciteit op en benader actief bedrijven. Jaren heb ik me bescheiden opgesteld. Totdat ik de boodschap hoorde: “Waarom zou je genoegen nemen met 50 mensen per jaar helpen als je ook 500 mensen kunt helpen? Er zitten mensen te wachten op jou en jouw trainingsmethode. Ze moeten je alleen wel weten te vinden.” Die boodschap schudde me wakker. Want mijn passie, mensen mentaal fit en sterk maken, die wil ik graag met zoveel mogelijk mensen delen. Ik wil voorkomen dat mensen net als ik jaren aan het zoeken zijn naar rust en geluk, terwijl de kennis voorhanden is. Je moet alleen wel weten waar je deze kennis moet zoeken. En daar kan ik bij helpen!”

3 juli 2013

3.0 in de sport: Sandy Kasifa

‘Er zijn ook genoeg impulsieve Indo’s!’

In het dagelijks leven is Sandy Kasifa (34 jaar) werkzaam als adviseur vergunningen omgevingsrecht bij de provincie Noord-Holland. In haar vrije tijd richt ze zich op totaal iets anders: vechtsportbewegingen op muziek .

Dertien jaar geleden nam Sandy’s moeder haar mee naar een Les Mills Body Combatles op de sportschool. Nu staat ze zelf als instructrice op de voorgrond. Sandy, een vriendelijk, geduldig Indisch sportief meisje legt mij uit wat Combat is en wat voor uitwerking deze sport heeft, op haar zelf en op anderen.

Oosterse rust

Vlak voor het interview heeft Sandy toevallig gereageerd op een status van Indisch 3.0 wat Indisch voor haar betekent. ‘Het is the best of East and West. Ondanks dat mijn ouders zich hebben aangepast in de Nederlandse maatschappij, kreeg ik Oosterse dingen mee in mijn opvoeding.’ Indisch zijn betekent voor Sandy vooral de mentaliteit en respect naar anderen toe. ‘Ik zeg nog steeds ‘u’ tegen mijn ouders. Dit heeft niks te maken met hiërarchie,’ vertelt Sandy,’het is een uiting van respect.’ Sandy is niet iemand die snel op de voorgrond zal treden, maar ze noemt dit niet als een typisch kenmerk van Indisch-zijn. ‘Dit heeft ook met je karakter te maken en tóch ook misschien wel de ‘Oosterse rust’ legt ze uit. ‘Indische mensen zijn over het algemeen “gedempt”, ze gaan bewust rustig met dingen om. Maar er zijn ook genoeg impulsieve Indo’s’, lacht Sandy.

“Ik ben opgegroeid met films van Bruce Lee en Jacky Chan.”

Body Combat
Dertien jaar geleden nam Sandy’s moeder haar mee naar een Body Combat-les. Vervolgens is deze sportieve meid trouw gebleven aan de lessen. Sandy vertelt wat de sport inhoudt: ‘Body Combat (BC) bestaat uit vechtsportbewegingen op muziek die zijn geïnspireerd op de Oosterse vechtkust zoals Kung-Fu, boksen, Muay Thai, Taekwondo en Jiu Jitsu. Deze technieken worden zodanig aangepast dat het in een intensieve cardio-training resulteert. De vechtsportbewegingen uiten zich met een bepaalde choreografie op muziek, dat zowel gericht is op cardio als op kracht.’ ‘Ik ben eigenlijk net als vele Indische mensen opgegroeid met films van Bruce Lee, Jacky Chan enzovoort. Die Oosterse vechtsporten hebben mij altijd aangetrokken, maar ik heb eigenlijk nooit een vechtsport beoefend. Ik vind Body Combat heel leuk om te doen, het fungeert als een uitlaatklep.’ Sandy sport graag om haar spanning hierin kwijt te kunnen. ‘Het is beter dan opkroppen. En het geeft mij ook veel energie,’ geeft ze toe.

Sandy geeft les in Body combat / Foto: Sandy Kasifa

Stereotype Indonesiër
Dit rustige Indische meisje dat moeite had om op de voorgrond te treden, staat nu zonder moeite op het podium voor een grote groep. Sandy heeft veel geleerd van haar maatje met wie ze op het podium staat. Haar maatje is Indonesisch en kan zichzelf heel goed profileren op het podium. Sandy moet lachen en zegt: ‘Zij behoort helemaal niet tot de stereotype Indonesiër, die over het algemeen timide zijn.’ Sandy heeft niet vanaf het begin de rol als Body combat- instructrice geambieërd. ‘Ik was eerst heel bedeesd. In het begin was dat ook een beetje een belemmering maar ik ben in deze rol gegroeid. Ik benader de combatters in mijn les altijd met een open blik.’

Drie-daagse opleiding
‘Er gaat heel wat vooraf om een Body Combat instructrice te worden. Het is een drie-daagse opleiding die ik heb gevolgd. Als examenopdracht heb ik één les van ongeveer een uur vastgelegd op dvd, waarin ik moet laten zien hoe ik Body Combat geef . Aan de hand van deze opname werd ik beoordeeld.’ In januari 2013 is Sandy geslaagd, ze bezit nu de licentie voor Body combat-instructrice. ‘Voordat ik geslaagd was, heb ik af en toe een lesje mogen geven om te oefenen en om ervaring op te doen.’ zegt Sandy. ‘Om de kwaliteit van de technieken goed in peil te houden ben je verplicht om aanwezig te zijn bij de kwartaalworkshops waarin de nieuwe BC-releases worden getoond.’

“Met deze sport help ik mensen hun eigen grenzen te verleggen.”

Sandy’s succes

Als er nieuwe en enthousiaste deelnemers naar haar les komen en blijven komen, ervaart Sandy dit als haar grootste succes in de sport. ‘Ik behaal geen successen zoals bij een wedstrijdsport. Ik sport enkel en alleen voor mijzelf. Door middel van deze sport bouw ik een goede conditie op om zo fitter en sterker te worden. Het is heel leuk om mijn enthousiasme en energie over te brengen aan de deelnemers in mijn lessen.’ Sandy ontvangt leuke reacties en babbelt graag met de combatters na de les.

Ambitie

Momenteel is Sandy’s ambitie om zichzelf meer te ontplooien in het coachen en om mensen nog enthousiaster te maken voor Body Combat. ‘Met deze sport help ik mensen om hun eigen grenzen te verleggen door ze te motiveren om hoger te springen, harder te schoppen, krachtiger te stoten en intensiever te bewegen.’

Krachtigende stoot van Sandy / Foto: Sandy Kasifa

Indische snacks
‘Over het algemeen sporten mensen om een goed figuur te krijgen. Ik sport juist om lekker te kunnen blijven eten. Ik wil lekkere taartjes, Indonesische hartige en zoete snacks en heerlijke maaltijden blijven eten.’

24 mei 2013

Een Indo en Pencak Silat

Toch wel stoer, weer een melati. Wij mannen moeten oppassen op onze Indo vrouwen..Gevaarlijk dese… De 18-jarige Kinsey uit de Zaanstreek deed een demonstratie tijdens de Pencak Silat Seni op 20 april 2013, zo sierlijk en zo zacht, maar ze eindigde hard en spectaculair, het was een mooi gezicht.

Kinsey tijdens de Pencak Silat Seni Den Haag Foto: Made by Chimofu.nl — Kinsey tijdens de Pencak Silat Seni Den Haag
Foto: Made by Chimofu.nl

Timpeh vraagt aan….. Kinsey

Timpeh: Welke martial art doe je?

Kinsey: Ik beoefen de martial art Perguruan Pencak Silat Manyang. Deze martial art komt uit Indonesië, oost-Java, uit de plaats Suberpucung. De school is opgericht in Nederland door Guru C.D. Kessing. Onze stijl is de Manyang wat in het Maleis wesp betekent.

Tijdens het Nederlandse bewind was het openlijk beoefenen van Pencak Silat en het bezit van wapens verboden. Pencak Silat ging ondergronds. De bewoners van Indonesië oefenden ’s nachts in zwarte pakken en overdag gemaskeerd als sierlijke dans onder begeleiding van gamelan en kendang muziek. De verbloeming van de vechttechnieken vinden wij nog steeds terug in de sierlijke bewegingen van de kembangan.

Er wordt aangenomen dat eeuwen geleden priesters en monniken technieken ontwikkelden om zichzelf te verdedigen. Hierbij bestudeerden zij het gedrag van dieren, met in het bijzonder de overlevingstechnieken. Ook nu nog geven wij aan sommige technieken dierenbenamingen, zoals harimau of macan (tijger), ular (slang), monjet of keteh (aap) en manyang (wesp).

Tijdens het Nederlandse bewind ging Pencak Silat ondergronds.

Timpeh: Waarom heb je besloten om deze martial arts te doen?

Kinsey tijdens een demonstratie Foto: Kinsey — Kinsey tijdens een demonstratie
Foto: Kinsey

Kinsey: Omdat mijn familie uit Bandung op Java komt en mijn opa beoefende Pencak Silat, vandaar dat mijn interesse hier ook lang bij de Pencak Silat.

Timpeh: Wat is tot dusver je grootste succes?

Kinsey: Zelf vind ik mijn grootste succes dat ik met het Manyang demoteam mag optreden door heel Nederland. Het is een geweldig team en ik ben trots dat ik hieraan mag meedoen.

Timpeh: Welke prijzen heb je gewonnen?

Kinsey: Vooral Tanding prijzen wat de vechtwedstrijden zijn. Maar ook de Seni wat de stijlwedstrijden zijn.

De verbloeming van vechttechnieken zie je terug in de sierlijke bewegingen.

Timpeh: Wat zijn je ambities?

Kinsey: Ik wil graag mijn zwarte band behalen.

Timpeh: Wat is je mooiste ervaring in het leven?

Kinsey: Dat ik 2 jaar geleden naar Indonesië ben gegaan met mijn ouders en de geboorteplaats van mijn tantes en oom mocht bezoeken. Maar ook dat ik een demonstratie van de Nederlanderse Pencak Silat mocht geven in Sumatra, dat was een hele eer.

Timpeh: Wat is voor jouw Indisch zijn?

Kinsey: Het lekkere eten!

Timpeh: Welke Indo tik heb jij? (B.v. lekker kunnen pitjitten of overal sambal erbij)

Kinsey: Veel eten!

Timpeh: En als laatste vraag, deze moet gewoon gestelt worden…..
Wat is je favoriete eten? ( Mag één, maar kèn meer)

Kinsey: Ajam paniki en saté zonder katjang saus.

Terima kasih Kinsey voor het interview.

Kinsey: Sama sama

24 mei 2013

Martial Arts 3.0 # 6 Pencak Silat

Aanstaande zaterdag is de eerste demonstratie van Pentjak Silat op de Tong-Tong Fair te zien (25 mei, 18:00 uur, Tong-Tong Podium). Onderaan deze post vind je alle data van Pentjak Silat-demo’s en workshops op de Tong-Tong Fair. Maar wat is dit eigenlijk voor sport? Timothy verdiepte zich erin.

Een halve eeuw geleden is het pencak silat met de eerste generatie Indische Nederlanders naar Nederland gekomen. Dankzij deze Indische Nederlanders is het gezamenlijke culturele erfgoed van Nederland en Indonesië behouden gebleven. Op 20 april 2013 was het Festival Pencak Silat Indonesia 2013 in het Museon te Den Haag. Wij, mijn vader en ik, waren uitgenodigd door Kepala Guru Kessing van Perguruan Pencak Silat Manyang. Samen met mijn vader en oom uit Amerika reden we richting Den Haag om dit festival bij te wonen.

Kopstukken
Het festival was al begonnen toen wij binnen kwamen. De geluiden van gamelan en krontjong kwamen ons tegemoet. We zagen veel kleurige pakken van de deelnemende pencak scholen. Ik ben niet bekend in de pencak wereld, maar er waren veel kopstukken van de Nederlandse Pencak. Zoals Kessing, Pfefferkorn, van der Geugten en nog veel meer. En natuurlijk de Indonesisch ambassadeur.

Ambassadeur Marsudi
Tijdens de officiële opening door de ambassadeur van Indonesië mevrouw Retno Marsudi, benadrukte ze het belang van dit Festival, namelijk dat dit een goede communicatie middel is om niet alleen de samenwerking tussen de Pencak Silat Scholen in Nederland te binden en te bevorderen, maar nadrukkelijk ook om de banden tussen Nederland en Indonesië in alle facetten te versterken. Ze zag het festival als een handreiking en als een gebaar aan Nederland. Tenslotte bedankte ze alle deelnemers van het Festival en wenste ze hun succes.

Stijlen
Op dit Festival waren Pencak Silat stijlen uit de streken op Sumatra, West/ Midden/ Oost Java, Madura, de Molukken en alle andere streken van Indonesië aanwezig. Het was vier uur lang genieten van de demonstraties, vol van sierlijkheid, maar met dodelijke technieken.

Dieren
Pencak Silat is een verzamel naam voor de traditionele Indonesië vechtkunsten. De stijlen verschillen per streek, maar je zie dat er veel gekeken werd naar de dieren. De dieren worden veel geïmiteerd. De technieken werden in de loop van de tijd aangepast en geperfectioneerd. Hier in Nederland is het Pencak Silat voor het grootste gedeelte gericht op de fysieke kant, terwijl in Indonesië het mentaal spirituele element ook een belangrijk onderdeel is.

Verdedigingsmethode
Wanneer en wie Pencak Silat ontwikkelt heeft, is nog tot op heden een vraag. Maar het is wel één van de oudste martial arts in Zuid oost Azië. We gaan er vanuit dat de oude bewoners van Indonesië een verdedigingsmethode hebben ontwikkeld tegen de natuurlijke vijanden en tegen agressieve stammen. Er zijn meer dan 150 verschillende stijlen en binnen deze stijlen zijn nog substijlen. Het ontwikkelen van stijlen blijft doorgaan. Ook vandaag de dag worden stijlen ontwikkeld.

Klassiek en modern
Binnen de Pencak Silat zijn er 2 stromingen: de klassieke en de moderne stroming. De klassieke stroming is de traditionele en authentieke vorm van de Pencak Silat uit West Sumatra, Silek Tuo (oude Silat). Silek Tuo is meer gericht op worp-, breek en verwurgingstechnieken en niet zo zeer op stoten en trappen. De ademhaling en meditatie ter bevordering van de samenwerking tussen lichaam en geest is een belangrijk onderdeel van Silek Tuo. De moderne stijlen zijn meer gericht op het fysieke element van de silat. Meer het zelfverdediging, demonstraties en wedstrijden. De invloeden van andere martial arts, zoals de Chinese gevechtskunsten, zijn wel te zien in de moderne Pencak Silat.

Bambu Gila Foto: Made by Chimofu.nl — Bambu Gila
Foto: Made by Chimofu.nl

Vier peilers
De PERSILAT is een wereldfederatie die een norm hebben gesteld waar de pencak Silat uit bestaat: Mentaal-spiritueel, Bela Diri ( zelfverdediging), Seni ( kunst) en Olah Raga ( Sport en wedstrijd). De Pencak Silat Mentaal en Spiritueel is de mentale en geestelijke ontwikkeling van de Pencak Silat. Het doel hiervan is om innerlijke rust en een geestelijke balans te krijgen.

Bela Diri en Seni
Het doel van Bela Diri is zelfbescherming en zelfverdediging. Door de training wordt zelfverzekerheid en geestelijk belans gestimuleerd. Als je de technieken van Bela Dari harmoniseert met de esthetische normen en waarden krijg je Pencak Silat Seni. Deze normen hebben als doel om de sierlijkheid en schoonheid van de Pencak Silat te tonen. Meestal wordt dit gedaan op muziek ( gamelan of krontjong). En als laatste is er de Olah Raga. Dit is het wedstrijdonderdeel van de Pencak Silat en gebasseerd op de Bela Diri. Twee beoefenaars strijden elkaar op de mat. Verder is het bedoeld om fysieke kracht en conditie te ontwikkelen.

Pencak Silat Olah Raga Foto: Made by Chimofu.nl — Pencak Silat Olah Raga
Foto: Made by Chimofu.nl

Meer zien van het festival? Bekijk mijn filmpje of ga naar de fotoreportage op mijn site.

Meer Pentjak Silat zie je op de Tong-Tong Fair, tot en met 2 juni 2012:

Pencak Panca Sila, 25 mei
Advendo, 29 mei
Tontonan Dua o.l.v. Charles Renoult, 30 mei
Paatje Phefferkorn, 31 mei
Pencak Melayu van Pencak Satria, 2 juni

23 april 2013

Een Indo en Braziliaanse Jiu Jitsu

Weer een melati én ‘pinda power’: Daniella Ackerman. Ze heeft de hele wereld gereisd voor haar sport. Ze heeft bij het Brasilian Top Team getraind. En naast het reizen en sporten is Daniella ook veel op het water te vinden. Ze vindt het jammer dat ze soms nog moet werken: “Als ik dit toch eens gewoon voor de kost kon doen..”

Timpeh vraagt aan….. Daniella Ackerman

Ajo…. Ff druk geweest, maar Timpeh is er weer..

Timpeh: Welke martial art doe je?

Daniella: ‘Na een omzwerving van judo naar kickboxen, doe ik nu BJJ. Braziliaans jiu jitsu is een vechtsport die zich richt op grondgevechten. Het doel van BJJ is een dominante positie te krijgen en ervoor te zorgen dat een aanvaller zo snel mogelijk “afklopt”. Het idee is dat zacht wint van hard. Met andere woorden, een klein zwakker persoon kan met de juiste technieken en bewegingen zichzelf verdedigen tegen een sterker en grotere aanvaller. MMA ( Mix Martial Arts) is bekend bij de meeste van de mensen en BJJ is een belangrijk onderdeel van de MMA.

Timpeh: Waarom heb je besloten om deze martial arts te doen?

Daniella: ‘De mat is echt mijn leven, de sportschool is de plaats waar ik gelukkig ben en ik ben er elke dag. Ik voel er mezelf leven en word gelukkig als ik de lucht ruik die in de dojo hangt. Als ik met mijn voeten op de mat sta en dan vergeet alles om mij heen vergeet, dan ben ik zielsgelukkig! Ik leer elke dag van al mijn trainingspartners en van mezelf, het houdt mijn hoofd scherp en ik blijf daardoor gefocust. Tuurlijk heb je dagen dat het minder gaat, maar door de mensen op de mat, kan je je leventje even vergeten en gaat het alleen om het rollen!’

“Het idee is dat zacht wint van hard.”

Timpeh: Wat is tot dusver je grootste succes?

Daniella: ‘Alle medailles zijn een eer om te mogen dragen, het geeft aan dat je weer een stapje verder bent. Je kan alleen niet beter worden als je nooit verliest, dit maakt je scherper en geeft je wilskracht. Voor mij was de EK-medaille van 25 januari jl het belangrijkste, omdat ik heel ziek ben geweest en toch de gouden plak gehaald heb. Voor mij is dit een teken geweest dat ik weer beter kan worden!

Beter als niet meer ziek zijn en de ziekte overwinnen. En natuurlijk ook dat je er nog steeds bij hoort en dat je veel kan als je maar wilt. Vorige week de laatste operatie gehad. Nu herstellen en hopelijk snel weer de mat op, mijn doel is naga germany 11 mei meedoen en dan zien hoe het gaat..daarna de rio open in juli in brazilie!!

En natuurlijk ook beter als een beter in de sport worden..eigenlijk beide!

No-Gi wedstrijd in Boston Foto: Daniella Ackerman — No-Gi wedstrijd in Boston
Foto: Daniella Ackerman

Timpeh: Welke prijzen heb je gewonnen?

Daniella: EK eerste plaats, Pan Ams tweede plaats, Braseileros eerste en derde plaats, Worlds derde plaats, WK tweede plaats, Boston Open tweede plaats, Grapplersquest vele medailes, Naga vele medailles.

Timpeh: Wat zijn je ambities?

Daniella: ‘Ik hoop dat het een Olympische sport wordt – ze zijn er mee bezig – en dat ik dan ga, voor goud!’

BJJ Training Foto: Daniella Akkerman — BJJ Training
Foto: Daniella Akkerman

Timpeh: Wat is je mooiste ervaring in het leven?

Daniella: Dat ik beter ben geworden, ik heb kanker gehad en het was kantje boord.. Maar ik vecht ertegen..en ik zal het winnen!! Bjj helpt me enorm, lekker knokken en je gedachten wegzetten.

Timpeh: Hormat!

Timpeh: Wat is voor jou Indisch zijn?

Daniella: Lekker eten en veel familie/ vrienden om je heen!

Timpeh: Welke Indo tik heb jij? (B.v. lekker kunnen pitjitten of overal sambal erbij)

Daniella: Overal sambal bij!!

Timpeh: En als laatste vraag, deze moet gewoon gesteld worden…..
Wat is je favoriete eten? ( Mag één, maar kèn meer)

Daniella: Nasi goreng, sate ketjap, boontjes, pan makreel, ach eigenlijk lust ik heel veel, maar ik heb wel een dieet waar ik me aan moet houden, want ik vecht in een bepaalde gewichtsklasse, maar na mijn wedstrijd wil ik altijd wel iets zoetigs! Gewoon omdat het dan mag!

Terima kasih Daniella voor het interview.
Pinda Power!!!!

23 april 2013

Martial Arts 3.0 #5: Braziliaanse Jiu Jitsu

Judo heb ik jaren gedaan. Met wedstrijden had ik altijd de pech dat ik de lichtste was van de poule.. Ik was maar kecil… uhm… nu nog steeds:). Maar voor wat gooi- en smijtwerk was ik wel voor in en het gevecht op de grond was ook wel mijn ding. Toen ik 18 was ging ik daarom barukai doen. Dit is een voorloper van het tegenwoordige Mix Martial Arts (MMA).

Grondgevecht
Barukai heeft drie elementen: staand gevecht in de vorm van stoten en trappen, staand gevecht in de vorm van iemand op de grond brengen met een worp of een veeg. En als laatste het grondgevecht. Elementen een en twee had ik aardig in de hand tegen een worstelaar, maar element drie… dat was een kansloze zaak. Binnen een mum van tijd werd ik even in de knoop gelegd. Barukai heb ik een tijdje gedaan. Na barukai heb ik geen grondgevechten meer gedaan, totdat het MMA bekend werd. Dat was het moment dat ik in aanmerking kwam met Braziliaans Jiu Jitsu.

Elleboog gewricht

Mitsuyo Maeda Foto: www.bjjdelft.nl — Mitsuyo Maeda
Foto: www.bjjdelft.nl

Er was een toernooi bij ons in de buurt, dus ik ging met een vriend kijken. Wat ik daar zag? Ik dacht bij mezelf: “Wat een beesten en tot hoever kan je een elleboog gewricht overstrekken?!” Braziliaans Jiu Jitsu is een martial art die zich met name richt op grondgevechten. Het doel is je tegenstander te domineren met het grondgevecht en er voor zorgen dat je tegenstander zo snel mogelijk opgeeft.

Braziliaans Jiu Jitsu ( BJJ)
Mitsuyi Maede, een meester in kosen judo (vorm van judo die draait om de grondgevechten) emigreerde naar Brazilië. In Brazilië veranderde hij trainingsmethodes. Maede stond bekend als een prijsvechter. In 1916 was er een show van de Italian Argentine circus Queirolo Brothers en Maede deed hieraan mee. Carlos Gracie zag Maede en wilde ook kosen judo leren. Carlos was de zoon van Gastão Gracie, een zakenpartner van het American Circus. Maede accepteerde Carlos als leerling en leerde de technieken aan Carlos Gracie, die het weer aan zijn jongere broer Hélio doorgaf. En zo is de sport in de familie gebleven. Gracie heeft de sport in de loop der jaren steeds verder geperfectioneerd.

Filosofie

Grondleggers van de Gracie familie
Foto: www.trianglejake.tumblr.com

De filosofie van BJJ is dat een zwakkere persoon zich met de correcte technieken en bewegingen zelf kan verdedigen tegen een sterkere aanvaller. De trainingen bestaan vooral uit het herhalen van technieken en vervolgens sparren om het geleerde in de praktijk toe te passen. Binnen de BJJ hanteren ze ook een bandensysteem zoals bij karate, judo en bijvoorbeeld taekwondo gebruikelijk is. Bij BJJ heet het gordels. De gordels zijn wit,blauw,paars,bruin,zwart, zwart/rood en rood. Speciale gordels zijn de geel-groene wedstrijdgordel, zwart/rood voor de zevende dan en rood.

Royce Gracie

Remco Pardoel Foto: www.mmadb.com — Remco Pardoel
Foto: www.mmadb.com

BJJ werd begin 90 jaren wereldwijd bekend. Royce Gracie vocht in de UFC ( Ultimate Fighting Championship) en won 3 UFC. Sindsdien is het BBJ niet meer weg te denken voor MMA-vechters. De BJJ-toernooien groeiden ook wereldwijd. Een variant is de no-gi submission grappling. Bij het BJJ wordt er gevochten in een Gi ( vergelijkbaar met een judopak) en een no-gi wordt dus zonder pak gevochten… En nee… niet bloot!! Vechten, gewoon, met een korte broek en t-shirt. In Nederland werd BJJ bekend nadat Remco Pardoel mee had gedaan met de UFC en verloor tegen Royce Gracie. Remco Pardoel wordt beschouwd als de pionier op dit gebied van Nederland en Europa. Inmiddels bestaan er tientallen BJJ scholen.

29 maart 2013

Een Indo en Tae Bo

Okay, de voorgaande interviews gingen allemaal over sportende mannen, de Djago’s, Stoere Boys. Maar, zie hier, ook de melati’s komen aan bod! Cindy Boersma (1974) is getrouwd en heeft twee kids. Dochter van een belanda vader en een Indische moeder. Ze is een Wellness Coach en geeft met massage, yoga en meditatie lichaamsgerichte coaching. Adoeg… dese kèn pitjitten… Haar passie, naast Yoga? Tae Bo!

Timpeh vraagt aan….. Cindy Boersma

Timpeh: Welke martial art doe je?

Cindy: Ik beoefen Tae Bo. Billy Blanks heeft het als Karateka en Taekwondoka ontwikkeld. De naam is ontstaan van: Tae (voet) kwon do and boxing. De bewegingen worden beoefend op de maat van de muziek. Het is een Total Body Workout waarin kracht, flexibiliteit, souplesse, snelheid, balans, uithoudingsvermogen, coördinatie en cardio verwerkt zijn. Tae Bo biedt zelfbewustzijn, focus, doorzettingsvermogen en zelfvertrouwen. Wanneer je je ‘mind’ and wilskracht uitdaagt ontstaat de ‘spirit’. Dat is een gevoel van binnenuit, een gevoel van verbinding met een grotere kracht.

Timpeh: Waarom heb je besloten om deze martial arts te doen?

Cindy: Mijn ouders deden Tae Bo toen zij op vakantie waren in Los Angeles en hebben het geïntroduceerd in hun sportcentrum, pas later werd het een hype. Ik werd aangestoken door hun enthousiasme en heb me er uiteindelijk jaren (tot heden) in verdiept en beoefend, omdat het me meer bracht dan alleen fysieke training: het inzicht dat door ontspanning kracht ontstaat.

Billy Blanks gaf mij personal training en is een uur bezig geweest om mij een ontspannen front-kick te laten doen. Dit deed ik omdat ik het zat was en in mijn ogen een slordige front-kick gaf. Pas later in de les viel bij mij het kwartje; vanuit ontspanning ontstaat kracht! En dit inzicht is natuurlijk in alle aspecten van het leven bruikbaar.

Ik heb ontdekt dat ik een enorme wil en doorzettingsvermogen heb en dat maakt mij mentaal sterker. Spirit is lastig te omschrijven; wanneer je tot het gaatje gaat, je blijft daar..door alle pijn en andere emoties heen gaat en uiteindelijk er weer uit komt, voel je een fantastische kracht van binnen.

Verder heeft Tae Bo mij veel vrienden en vriendinnen gebracht en heeft gezorgd dat ik ieder jaar naar Los Angeles ben geweest gedurende 10 jaar, naar Ibiza, Slowakije en regelmatig naar Duitsland. Dus mijn wereld is door Tae Bo ook groter geworden.

Timpeh: Wat is tot dusver je grootste succes?

Cindy: Presenter Tae Bo tijdens een sportevenement georganiseerd door Kenneth Leeuwin ( karateka en kick fun presenter).

Timpeh: Welke prijzen heb je gewonnen?

Cindy: Geen prijzen gewonnen. In Duitsland hebben ze voor de officiële Tae Bo Fitness een ‘basic’ en ‘advanced’ opleiding en ik heb de Advanced behaald en in Amerika de Bootcamp opleiding gehaald. Hogere opleidingen zijn er niet in Tae Bo.

Timpeh: Wat zijn je ambities?

Cindy: De filosofie van Tae Bo met zoveel mogelijk mensen in Nederland delen. Dit wil ik bereiken door (te ondersteunen in) Workshops te organiseren, een platform te creeren om uiteindelijk steeds meer mensen enthousiast te maken over Tae Bo.

Timpeh: Wat is je mooiste ervaring in het leven?

Cindy: Moeder zijn

Timpeh: Wat is voor jouw Indisch zijn?

Cindy: Verbonden voelen met mede-Indo’s. Bescheidenheid. Pijn uit verleden (voor-voor ouders). Sociaal. Gezelligheid. Makan!!

Timpeh: Welke Indo tik heb jij? (B.v. lekker kunnen pitjitten of overal sambal erbij)

Cindy: Sambal of boemboe in almost everything

Timpeh: En als laatste vraag, deze moet gewoon gesteld worden: wat is je favoriete eten? ( Mag één, maar kèn meer)

Cindy: Gele rijst, sajoer boontjes, tempeh, tofu en telor.

Terima kasih Cindy voor het interview.

Jimmy Peek en Cindy Boersma Foto: made by Chimofu.nl — Jimmy Peek en Cindy Boersma
Foto: made by Chimofu.nl

27 maart 2013

Martial Arts 3.0 # 4 – Tae Bo

Even een zijstraat inslaan. In 1989 werd ik gevraagd of ik aerobic wedstrijden wilde doen. Ik, een budoka en body builder, ging toch zeker niet een beetje huppelen in een strak pakje? Ik wilde mee doen aan een body building wedstrijd. Je kent het wel te klein broekje, te veel bruine verf op het lichaam en veel spieren ( ik was toen iets van 67 kg).

Melati’s
Maar toen werd er gezegd: “Je staat dan met 20 kerels op het podium en je moet dan zo uitblinken om te winnen!” Ik denk: “Loh, maar ik zie er toch bagus uit?” “Als je gaat aerobicen, dan zijn er weinig mannen en veel vrouw.”En ik meteen: “Ja!!” Adoe… Timpeh in een strak pakje en al die melati’s. Dus ik ging aerobic’en. Voor aerobic moest je sterk, lening en ritmisch zijn en dat was ik wel aardig, natuurlijk door mijn vechtsport achtergrond.

Wedstrijden

Vader en zoon Foto: Timothy Bruininga — Vader en zoon
Foto: Timothy Bruininga

Ik ging trainen en daar was het moment aangekomen: voor het eerst, in een strak pakje, helemaal alleen op het podium. En het was gaaf!! Echt een leuke ervaring. Ik heb tot en met 1992 mee gedaan aan wedstrijden. Drie jaar lang was ik Tweede van Nederland Aerobics.

Billy Blanks
Vanwege mijn opleiding ben ik gestopt met het wedstrijd aerobics. Maar ik was wel druk met het les geven van aerobic, steps. In 1996 ben ik helemaal gestopt met het aerobics, te veel blessures en ging weer naar de body building. Vechtsport was op een heel laag pitje, maar niet vergeten. Toen kwam in 1999 Billy Blanks met zijn Tae Bo, dus ik dacht… dat is gaaf en ben begonnen met Tae bo naast mijn body building.

Adoe… Timpeh, in een strak pakje?

Koning

VoorrondeNK Aerobic 1991 Foto: Max Lesimanuaja — Ik tijdens een voorronde NK Aerobic 1991
Foto: Max Lesimanuaja

Ik ben naar de workshop geweest in Amsterdam en jaren later mocht ik Billy Blanks de hand schudden in Amersfoort en bijna een gevecht aangegaan met hem, hij wilde mijn nasi hebben…. Ik dacht het niet… Al ben je de koning, maar je komt niet aan een Indo zijn nasi. Ik heb tot en met 2007 Tae Bo lessen gegeven.

Sub martial art
Maar waarom Tae Bo in de aflevering Martial Arts 3.0? Tae Bo is geen martial art, maar heeft zijn roots in de martial arts. De oprichter Billy Blanks meervoudig wereld kampioen karate en taekwondo. Door deze invloeden vind ik Tae Bo het een sub martial art. Kenmerken is ook hier je grenzen opzoeken en verleggen. Durf het uiterste te geven. En daarnaast is het altijd lekker om op muziek te werken.

Cardio workout
Toen Billy Blanks hier in Nederland was in 2007, heb ik meegedaan met een workshop. De eerste vraag van Billy was: ‘Wie heeft een vechtsport-achtergrond?’ De meeste mensen staken hun hand omhoog. Het enige wat Billy toen zei, was: ‘Het gaat voor jullie moeilijk worden. Je moet je vechtmethode aan de kant zetten en je vechttechnieken gebruiken op de tae bo manier. Tae Bo is geen contact sport, maar een cardio workout met vechttechnieken.’ En ik moet zeggen: het was moeilijk, ook al gaf ik al jaren les.

Het was moeilijk, ook al gaf ik al jaren les.

Tae Bo
Wat betekent Tae Bo? Tae is een afkorting van taekwondo en Bo komt van boksen. Tegelijk staat Tae Bo voor:
• Total commitment to whatever you do
• Awareness of yourself and the world
• Excellence, the truest goal in anything you do
• (the) Body as a force for total change
• Obedience to your will and your true desire for change

Billy Blanks 2007 Foto: made by Chimofu.nl — Billy Blanks 2007
Foto: made by Chimofu.nl

Motivator
Het verschil tussen Tae Bo en een “standaard” aërobe work-out ( steps, aerobics) is dat Tae Bo gericht is op de ziel, geest en lichaam.
In 1976 ontwikkelde Billy Blank de tae bo. Als je de commerciële schil weg laat is Billy Blanks een prettig persoon die veel denkt over het leven en hoe je je doelen kan halen. Voor zo’n grote ster, is het een ster qua persoon. Het is echt een motivator, een man down to earth, meelevend en erg gastvrij. Door de video van tae bo, wel bekend van Tell Sell, werd het een hype. In 1999 werd Tae Bo geïntroduceerd in Nederland.

Fanatiek
De bedoeling van Tae Bo is niet zelfverdediging, het is bedoeld om fitheid te verhogen door middel van beweging. Het is een aerobic training om alle spieren van het lichaam te versterken. Naast het versterken van het lichaam gaat het om het verbeteren van balans, flexibiliteit en coördinatie. Tae Bo biedt zelfbewustzijn en zelfvertrouwen net als bij alle andere martial arts. Tae Bo is een leuke aerobe work-out waar je lekker fanatiek bezig kan zijn, zonder dat je blauwe plekken krijgt – normaal gesproken!

21 maart 2013

Een Indo en taekwondo

Richard Lans is geboren in Hoogeveen op 21 april 1971. Hij woont samen met Eveline van de Bunt, moeder van zijn dochtertjes Jade (5) en Liv (2). Richard is woonachtig in Nijkerk en werkzaam als Logistiek manager bij het sport lifestyle merk Brunotti.

Richard heeft tot zijn 19e in Hoogeveen gewoond en is daar in aanraking gekomen met taekwondo (Si Do Kwan). Na zijn dienstperiode bij de Marine, is hij naar Amersfoort verhuisd en aangesloten bij Boersma Sport (nu Achmea Health Center).

Timpeh vraagt aan….. Richard Lans

Timpeh: Welke martial art doe je?

Richard: Ik beoefen taekwondo (tkd) sinds 1984, mijn vader vond dat, gezien mijn toen geringe lichaamsbouw en lengte, een goede sport voor mij. Ik moest me immers indien nodig kunnen verdedigen, die Hollandse jongens (belanda’s) waren veel groter en dan is het handig als je jezelf kunt verdedigen, vond hij. Eerst als recreant maar al snel als fanatiek wedstrijdsporter. Na mijn wedstrijdperiode ben ik doorgegaan als tkd leraar. Inmiddels ben ik alweer bijna 20 jaar actief als tkd leraar.

Richard: Naast het sportieve aspect vind ik het sociale aspect en daarbij behorende normen en waarden zeer belangrijk. De tkd training moet mensen naast sportieve vorming ook maatschappelijk vormen. M.a.w pak de positieve aspecten uit de training en gebruik dit om je te vormen als mens. Mijn focus ligt nu voornamelijk op het wedstrijdtaekwondo onderdeel sparring. Ik geef nu extra wedstrijdtraining aan enkele talenten, zij zijn tevens nationale selectieleden van Nederland en Aruba. Om zelf in vorm en bezig te blijven beoefen ik kickboksen. Het fysieke aspect van deze sport ervaar ik als een goede uitdaging voor mij om als 42 jarige sportief bezig te blijven. Ik merk dat mijn tkd ervaring goed van pas komt op het gebied van voetenwerk en traptechnieken. Echter het puur boksen en combineren is een nieuwe ervaring op zich en dus een mooie uitdaging: bij tkd wordt voor het grootste gedeelte been technieken gebruikt, het bokselement ontbreek in de tkd.

Pak de positieve aspecten uit de training en gebruik ze om je te vormen als mens

Timpeh: Waarom heb je besloten om deze martial arts te doen?

Richard: Zoals eerder aangegeven is het van huis uit gestimuleerd, echter mijn interesse in vechtsport is er altijd al geweest. Tijdens mijn eerste (proef-) les werd ik enthousiast gemaakt door de mooie traptechnieken die ik zag. Mijn leraar Larry Meyer was en is naast fanatiek ook een zeer sociaal persoon, die mij een goed gevoel gaf.

Timpeh: Wat is tot dusver je grootste succes?

Richard: Mijn grootste succes is niet het behalen van dangraden of nationale titels en ook niet de prijzen op internationale tournooien. Ik heb op een gegeven moment de mogelijkheid gekregen om hoofdtrainer te worden bij Boersma Sport. Eigenlijk was dit noodgedwongen, omdat ik bij Boersma Sport niemand had die mij kon trainen als wedstrijdsporter. Ik heb toen besloten om de nodige lerarenopleidingen te volgen waardoor ik officieel bevoegd werd. Eerst als clubtrainer en later als hoofdtrainer. Tijdens deze periode heb ik de tkd afdeling kunnen opzetten en de lijnen kunnen uitzetten. Na een opstartperiode van bijna een jaar, kwam tkd goed van de grond. Veel leerlingen, volle lessen, leerlingen die vanuit Den Haag of Almere de weg vonden naar Amersfoort.

Richard: Ik was trots dat het zo goed liep, zowel recreatief als op wedstrijdniveau. Dit was mede succesvol door de training die ik zelf heb mogen ervaren in Hoogeveen. Ik heb gedurende die periode ook geregeld contact gehad met mijn oude trainer en dikwijls zijn mening of advies gevraagd. Op sportief gebied heb ik diverse mensen kunnen opleiden voor hun danexamen en het behalen van nationale titels. Op maatschappelijk gebied vind ik het mooi dat zoveel oud-leerlingen goed terecht zijn gekomen en de taekwondo lessen als zeer leuk en leerzaam hebben ervaren. Ook het mogen lesgeven aan kinderen van oud-leerlingen ervaar ik als een privilege. Het vertrouwen en daarbij behorende respect dat ik van de mensen heb gekregen is eigenlijk het grootste succes.

Het vertrouwen en daarbij behorende respect is eigenlijk mijn grootste succes.

Timpeh: Welke prijzen heb je gewonnen?

Richard: 2 x Nederlands kampioen teams met Si Do Kwan, 2 x nationaal kampioen. 1 x Open Nederlands kampioen semi contact individueel. Zilver en brons op respectievelijk Open Duitse Kampioenschappen en Open Deens Kampioenschappen. Diverse prijzen gehaald op regio-toernooien.

Timpeh: Wat zijn je ambities?

Richard: Mijn ambitie is om in 2016 een leerling te kunnen afvaardigen cq laten kwalificeren voor het Olympisch taekwondo toernooi in Rio. Als de tijd het toelaat ook de lerarenopleiding Kickboksleraar te volgen en voltooien. Weet niet of ik dan hierin wil les geven maar zou voor mijn eigen vaardigheden een goede aanvulling zijn.

Timpeh: Wat is je mooiste ervaring in het leven?

Richard: Het vaderschap, dat is iets wat ik al heel lang wilde en nu ook heb mogen ervaren.

Timpeh: Wat is voor jou Indisch zijn?

Richard: Indisch zijn is voor mij trots zijn op mijn ouders en afkomst en tradities. Hoe zij zichzelf hebben weggecijferd voor mij en mijn broertje vind ik heel speciaal. Ook de ouderwetse normen en waarden, en strenge opvoeding, die enkelen ook wel als KNIL-opvoeding hebben bestempeld, hebben mij gevormd tot de persoon die ik ben. Opgegroeid en geïntegreerd in Nederland, maar altijd trots en respectvol naar mijn Indische roots.

Timpeh: Welke Indo tik heb jij? (B.v. lekker kunnen pitjitten of overal sambal erbij)

Richard: Grappig deze vraag, pitjit gaat goed en pittig eten is ook echt iets voor mij.

Timpeh: En als laatste vraag, deze moet gewoon gesteld worden…..
Wat is je favoriete eten? ( Mag één, maar kèn meer)

Richard: Ouderwetse nasi goreng, voorkeur de Indische maar Hollandse is ook prima….als maar rijst is hahaha!

Terima kasih Richard voor het interview.

20 maart 2013

Martial arts bij 3.0 #3: Taekwondo

Wat is nou de beste martial art? Dat is een goede vraag. Ik weet het niet. Sommige zeggen: “Mijn martial art is de beste!!” Maar is dat zo? Ik vind het moeilijk te zeggen welke martial arts de beste is. Elke martial art heeft zijn goede dingen.

Je kan natuurlijk verschillende martial arts op een rijtje zetten en dan kijken welke martial art effectief is tijdens een bargevecht of straatgevecht. Voor mij is dat overbodig. Een martial art doe je voor de martial art en niet voor hoe ik iemand in elkaar kan slaan in de bar- maar het is wel handig om te weten wat je kan doen in dit soort situaties.

Regels
Je ziet dat met de jaren de martial art evolueert: hij wordt completer. Neem bijvoorbeeld het MMA, mixed martial arts. Hier wordt staand en op de grond gevochten. De meeste martial arts hebben spelregels. Als ik als kyokushin karate vecht met een judoka en we vechten op de regels van Judo, dan zal ik het moeilijk krijgen. Zijn het de regels van kyokushin, dan weet een judoka ook niet wat hij moet doen. Of je moet een judoka hebben die kyokushin ook beoefend. Tja… dan wordt het wel interessant.

Ik geef een ushiro jodan mawashi geri ( een ronde hoge achterwaartse draaitrap) Foto: Fred Kater

Draaitrap
Mijn favoriete techniek is de ushiro jodan mawashi geri of, in het Nederlands: een ronde hoge achterwaartse draaitrap. Deze trap ziet er spectaculair uit en is erg effectief. Het is een ingewikkelde trap, maar als je hem eenmaal beheerst dan is het gemakkelijk te maken. Zelfs als je helemaal aan het eind van je latijn bent tijdens een gevecht. Het geheim is: laat de zwaartekracht, rotatiekracht, hefboom effect hun werk doen en je lichaam is het gereedschap.

Ik heb vroeger veel gekeken naar taekwondo, een Koreaanse martial arts.

Beentechnieken
‘WAT??? Lijkt wel natuurkunde!’ Klopt, waarom niet de krachten van de natuur gebruiken? Alleen je moet wel weten hoe. En dat is trainen en zelf ondervinden. Ik heb vroeger veel gekeken – en nog steeds – naar taekwondo, een Koreaanse martial arts. Die vechters beschikken over hele goede been technieken. Dus kijken, analyseren, uitproberen en dan kijken of het in mijn spel kan gebruiken. En ja, ik heb mijn ushiro jodan mawashi geri verbeterd.

Taekwondoïn
Ik hak even taekwondo in stukken. Tae betekent voet, kwon is hand en do is de weg. De beoefenaar is een taekwondoïn en niet een taekwondo ka. Ka is namelijk een Japans woord; je hebt een karateka of een judoka, omdat dit japanse martial arts zijn. Maar, zoals ik al eerder vertelde, taekwondo komt uit Korea, vandaar: een taekwondoïn. Taekwondo lijkt in eerste instantie op shotokan karate (een van de meerdere stijlen binnen de karate). Maar met de tijd kreeg taekwondo zijn eigen unieke stijl. Een stijl met met veel traptechnieken, beweeglijkheid en aaneenschakelingen van diverse technieken.

Grandmaster Adolf Lichtenstein Tang Soo Do ( in het zwart) Foto: John Bruininga

Zelfverdediging
Taekwondo is vrij recent onstaan. Het is afgeleid van Taekgyeon, een vorm van zelfverdediging. De enige overeenkomst nu nog is dat in beide vormen veel traptechnieken zijn. Korea werd door Japan bezet van 1910 tot 1945. In deze periode gingen Koreaanse studenten naar China en Japan. In Japan kwamen ze in aanmerking met karate en in China met de Chinese vechtkunsten. Bij terugkomst in Korea, gingen ze karateles geven onder Koreaanse namen, zoals Tang Soo Do (de kunst van Chinese hand) en Kong So Do (weg van de lege hand). De Koreanen die terug kwamen van China gaven les in Chineze vechtkunsten en noemden het Kwon Bup (Vuist vechten methode).

Tae Soo Doo was de eerste benaming, in 1955 werd het Taekwondo.

Kwans, de scholen
Kwans is de benaming voor de scholen. Enkele Kwans zijn: Chung Do Kwan, Moo Duk Kwan, Kang Duk Won. In de jaren 50 besloten 5 oorspronkelijke kwans om samen te werken binnen 1 stijl. Dit was het begin van Taekwondo. Tae Soo Doo was de eerste benaming en in 1955 werd het taekwondo. Deze naam is bedacht door de Koreaanse generaal Choi Hong Hi.

Doelstellingen
Binnen het taekwondo zijn er zes doelstellingen: hoffelijkheid, integriteit, doorzetting, zelfbeheersing geestkracht en concentratie. Deze doelstellingen vind je terug in bijna alle martial arts. In 1988 en 1992 was het een demonstratiesport tijdens de Olympische Spelen. Tijdens de Olympische Spelen van Sydney in 2000 werd het een officiële discipline.